Łubin wąskolistny: Różnice pomiędzy wersjami

Łubin wąskolistny
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	bobowce
Rodzina	bobowate
Rodzaj	łubin
Gatunek	łubin wąskolistny
	Nazwa systematyczna
	Lupinus angustifolius L.; Sp. pl. 2:721. 1753
Synonimy
	Lupinus linifolius Roth; Lupinus varius L..;
	Lupinus linifolius Roth; Lupinus varius L..;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 14:56, 26 wrz 2021

Łubin wąskolistny, ł. niebieski (Lupinus angustifolius) – gatunek roślin z rodziny bobowatych. Pochodzi z terenów basenu Morza Śródziemnego.

Morfologia

Pokrój: Roślina o wysokości do 50-60 cm.
Łodyga: Prosta, owłosiona.
Liście: Dłoniaste o 5-9 równowąskich listkach.
Kwiaty: Motylkowe, drobne, skupione w gęste grona, niebieskie lub fioletowe, rzadziej w kolorze różowym lub białym. Pręcików 10 zrośniętych w rurkę i 1 słupek.
Owoc: Strąk w kolorze brudnobrunatnym.

Biologia

Roślina jednoroczna. Okres kwitnienia – czerwiec-wrzesień. Rozmnaża się przez nasiona. Roślina trująca. Owoc (strąk) i nasiona zawierają w swej skórce trujące alkaloidy będące przyczyną zatrucia łubinem wśród owiec i kóz, tzw. lupinoza. Jednak istnieje wiele nowych odmian hodowlanych o bardzo ograniczonej zawartości alkaloidów – tzw. odmiany słodkie wypierające z upraw wysokoalkaloidowe odmiany gorzkie.

Zastosowanie

Roślina uprawiana dla paszy i zielonego nawozu. Słoma nadająca się tylko na paszę dla owiec.

Polskie odmiany

Według danych Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych w Polsce zarejestrowane są następujące odmiany łubinu wąskolistnego:

niesamokończące wysokoalkaloidowe:
- Karo,
- Mirela,
- Oskar,
niesamokończące niskoalkaloidowe:
- Baron,
- Bojar,
- Dalbor,
- Graf,
- Heros,
- Kadryl,
- Kalif,
- Neptun,
- Tango,
- Zeus,

samokończące niskoalkaloidowe:
- Boruta,
- Regent,
- Sonet^[5].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-26] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
↑ Lupinus angustifolius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Stanisław Stawiński, Łubin: białko z najsłabszych gleb, w: Strączkowe, Polskie Wydawnictwo Rolnicze, Poznań, 2013, s. 24, ISBN 978-83-61078-68-5

Bibliografia

Krajowe chwasty polne i ogrodowe, PWRiL, W-wa, 1986
Rośliny użytkowe, Wiedza Powszechna, W-wa, 1966
Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-26] (ang.).

[3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].

[iucn-4] Lupinus angustifolius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[5] Stanisław Stawiński, Łubin: białko z najsłabszych gleb, w: Strączkowe, Polskie Wydawnictwo Rolnicze, Poznań, 2013, s. 24, ISBN 978-83-61078-68-5

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 46: / Linia 46: @@
 == Zastosowanie ==
 Roślina uprawiana dla paszy i zielonego nawozu. [[Słoma]] nadająca się tylko na paszę dla [[owca domowa|owiec]].
+== Polskie odmiany ==
+Według danych [[Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych|Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych]] w Polsce zarejestrowane są następujące odmiany łubinu wąskolistnego:
+* niesamokończące wysokoalkaloidowe:
+** ''Karo'',
+** ''Mirela'',
+** ''Oskar'',
+* niesamokończące niskoalkaloidowe:
+** ''Baron'',
+** ''Bojar,''
+** ''Dalbor'',
+** ''Graf'',
+** ''Heros'',
+** ''Kadryl'',
+** ''Kalif'',
+** ''Neptun'',
+** ''Tango'',
+** ''Zeus'',
+* samokończące niskoalkaloidowe:
+** ''Boruta'',
+** ''Regent'',
+** ''Sonet''<ref>Stanisław Stawiński, ''Łubin: białko z najsłabszych gleb'', w: ''Strączkowe'', Polskie Wydawnictwo Rolnicze, Poznań, 2013, s. 24, ISBN 978-83-61078-68-5</ref>.
 == Przypisy ==