Spiros Markiezinis
| Data i miejsce urodzenia |
22 kwietnia 1909 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 stycznia 2000 |
| Premier Grecji | |
| Okres |
od 8 października 1973 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister bez teki | |
| Okres |
od 20 stycznia 1949 |
Spiros Markiezinis (gr. Σπυρίδων Μαρκεζίνης; ur. 22 kwietnia 1909 w Atenach, zm. 4 stycznia 2000 tamże[1]) – grecki prawnik i polityk, premier Grecji (1973), minister bez teki (1949).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem prawnika i polityka Wasiliosa Markiezinisa (1862-1942) i Flory[1]. W roku 1929 ukończył studia prawnicze na uniwersytecie ateńskim, a w kolejnym roku studia z zakresu nauk politycznych[1]. Po studiach rozpoczął pracę w wyuczonym zawodzie, jako doradca prawny[1]. W 1946 uzyskał po raz pierwszy mandat deputowanego do parlamentu, współpracując z Partią Ludową[1]. W 1949 objął stanowisko ministra bez teki w rządzie Temistoklisa Sofulisa. W czasie sprawowania przez niego urzędu został oskarżony o udział w przemycie walut, ale sąd uniewinnił go od stawianych zarzutów[1].
Od 1952 związany z ugrupowaniem Aleksandrosa Papagosa, które reprezentował w kolejnych kadencjach parlamentu. W 1952 objął stanowisko ministerialne w rządzie Papagosa, zajmując się w nim kwestiami gospodarczymi. W 1954 doszło do konfliktu Markiezinisa z Papagosem, w wyniku którego Markiezinis podał się do dymisji i zakończył współpracę z Papagosem. W lutym 1955 utworzył własne ugrupowanie polityczne Partię Postępu i w wyborach 1958 uzyskał mandat deputowanego[1]. W kwietniu 1959 jako pierwszy grecki polityk złożył wizytę w ZSRR, gdzie spotkał się Nikitą Chruszczowem i Anastasem Mikojanem[1].
W 1973, w okresie dyktatury czarnych pułkowników pełniący urząd prezydenta Jeorjos Papadopulos zdecydował się zliberalizować system polityczny i polecił Markiezinisowi utworzenie rządu, który miał doprowadzić do wyborów parlamentarnych w lutym 1974. Rząd Markiezinisa zniósł stan wyjątkowy, wprowadził amnestię dla więźniów politycznych i zniósł cenzurę[2]. Demonstracje organizowane przez studentów doprowadziły do ataku wojska na budynki Politechniki Ateńskiej. Markiezinis przyjął na siebie odpowiedzialność za zaistniałą sytuację[3], a wystąpienie gen. Dimitriosa Joanidisa zmierzające do obrony reżimu przekonały Markiezinisa do dymisji rządu[1]. W 1979 Markiezinis próbował powrócić na scenę polityczną, reaktywując Partię Postępu, ale bez sukcesów[1]. Po raz ostatni uczestniczył w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 1984, nie zdobywając mandatu[1].
Był żonaty (żona Ieta z d. Xydis), miał syna Wasiliosa[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l Σπυρίδων Μαρκεζίνης [online], sansimera.gr (gr.).
- ↑ Graeme Gill: Dynamics of Democratization Elites, Civil Society and the Transition Process. Macmillan Education UK, 2000, s. 169. ISBN 978033398554.
- ↑ Bonarek J., Czekalski T., Sprawski S., Turlej S.: Historia Grecji. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2005, s. 619. ISBN 83-08-03819-0.