Stachura
Na mapach: 
50°59′23″N 20°26′34″E/50,989722 20,442778
50°59′23″N 20°26′34″E/50,989722 20,442778
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) |
216 |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
26-080[2] |
| Tablice rejestracyjne |
TKI |
| SIMC |
0253238 |
Położenie na mapie gminy Mniów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kieleckiego  | |
| 50°59′23″N 20°26′34″E/50,989722 20,442778[1]
| |
Stachura – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Mniów[3][4].
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0992444 | Przecinka | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wczesne publikacje, w tym Jana Długosza z 1460 podają, że wieś była własnością rodziny należącej do szlachty odwiecznej – Stachura (z obocznościami Stachurek bądź Stachyrek), od której miejscowość wzięła swoją nazwę. Od rodziny Stachura pochodzą Stachurscy[5][6].
Wieś leżąca w powiecie chęcińskim województwa sandomierskiego należała w XVI wieku do Tarłów[7].
W 1827 wieś liczyła 12 domów i 81 mieszkańców[8].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 127700
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1189 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Stefan Janusz Starykoń-Kasprzycki: Polska encyklopedia szlachecka. T. XI. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Kultury Historycznej, 1938.
- ↑ Kasper Niesiecki, Jan Nepomucen Bobrowicz: Herbarz polski. T. 8. Lipsk: 1841, s. 472–473.
- ↑ Wiesław Bondyra, Dobra ziemskie Tarłów w Małopolsce w czasach saskich, w: Tarłowie. Z dziejów kulturalnych, gospodarczych i politycznych rodu, Janowiec 2009, s. 52-53.
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Stanisław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. XI. Warszawa: 1880–1902, s. 172.
| Wsie | |
|---|---|
| Osada leśna | |
| Części wsi |
|
| Przysiółki wsi |
|
