Stanisław Konasiewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Konasiewicz
Leo
major administracji major administracji
Data i miejsce urodzenia

23 grudnia 1893
Sokal

Data śmierci

po 27 czerwca 1945

Przebieg służby
Lata służby

1914–1945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Biuro Personalne MSWojsk.

Stanowiska

kierownik referatu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Medal Brązowy za Długoletnią Służbę

Stanisław Konasiewicz[a], ps. „Leo”[7] (ur. 23 grudnia 1893 w Sokalu, zm. po 27 czerwca 1945) – major administracji Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 grudnia 1893 w Sokalu, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Bronisława[8][7]. W latach 1911–1914 uczęszczał do Filii c. k. Gimnazjum w Samborze[9][10][11].

16 sierpnia 1914 w Krakowie wstąpił do Legionów Polskich[12][13]. Walczył jako szeregowiec w 1 pułku piechoty[14]. 1 marca 1915 został przeniesiony do 2. baterii 1 pułku artylerii na stanowisko telefonisty[15]. 15 września 1917, po kryzysie przysięgowym, został wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii i skierowany do szkoły oficerów rezerwy w Ołomuńcu[16]. Po ukończeniu szkoły został mianowany chorążym i wcielony do 30 pułku artylerii polowej, w którym służył do rozpadu monarchii austro-węgierskiej[15].

3 listopada 1918 w Samborze dobrowolnie wstąpił do Wojska Polskiego[15]. 17 lipca 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, mianowany podporucznikiem, zaliczony do I Rezerwy armii z równoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny i przydzielony do Szkoły Oficerów Artylerii w Rembertowie[17]. Walczył w szeregach 1 pułku artylerii polowej Litewsko-Białoruskiej, późniejszego 19 pułku artylerii polowej jako oficer baterii[15].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 19 pułku artylerii polowej w Wilnie na stanowisku I oficera baterii, a następnie dowódcy baterii[15][18][19][20]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 341. lokatą w korpusie oficerów artylerii[21]. 1 października 1925 został przeniesiony do 25 pułku artylerii polowej w Kaliszu na stanowisko dowódcy baterii[15][22][23]. 3 maja 1926 prezydent RP nadał mu stopień kapitana ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1925 i 17. lokatą w korpusie oficerów artylerii[24][25]. Później pełnił obowiązki kwatermistrza pułku[26]. Z dniem 10 listopada 1932 został przeniesiony do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[27]. Służbę w biurze pełnił przez kolejnych siedem lat, ostatnio na stanowisku kierownika referatu 1 obsad pokojowych w Wydziale IV Obsad Sztabów i Wyższych Dowództw[28][26]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 44. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[25][29].

20 września 1939 przekroczył granicę RP i został internowany na terytorium Królestwa Węgier[9]. W grudniu 1944 został wydany niemieckim władzom wojskowym[26]. Przebywał w Oflagu III A Luckenwalde i Genshagen[26]. 25 czerwca 1945, po uwolnieniu z niewoli, wrócił do kraju, a dwa dni później został zarejestrowany w Rejonowej Komendzie Uzupełnień Warszawa Miasto[26].

Był żonaty z Zofią Banko, z którą miał córkę Teresę[8].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Stanisław I Konasiewicz”[1][2], w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie Stanisława II Konasiewicza ur. 29 grudnia 1896 w Sokalu, w rodzinie Bartłomieja, który wiosną 1940 został zamordowany w Charkowie[3][4][5][6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 751, 824, 1677.
  2. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 288, 431.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 179, 442.
  4. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 302, 668, 684.
  5. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 239.
  6. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-28].
  7. ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-28].
  8. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
  9. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2, 5.
  10. ↑ Sprawozdanie 1912 ↓, s. 82, w roku szkolnym 1911/1912 ukończył naukę w klasie Vb.
  11. ↑ Sprawozdanie 1913 ↓, s. 62, w roku szkolnym 1912/1913 ukończył naukę w klasie VIb.
  12. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 3, 5.
  13. ↑ Konasiewicz Stanisław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-11-28].
  14. ↑ Kolekcja ↓, s. 3.
  15. ↑ a b c d e f Kolekcja ↓, s. 3, 5.
  16. ↑ Kolekcja ↓, s. 3–5.
  17. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 81 z 31 lipca 1919, poz. 2822, 2829.
  18. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 304.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 751, 824.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 672, 748.
  21. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 207.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 399, 467.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 190, 693.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926, s. 130.
  25. ↑ a b Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 478.
  26. ↑ a b c d e Kolekcja ↓, s. 5.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 422.
  28. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 431.
  29. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 288.
  30. ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.
  31. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-28].
  32. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4, Stanisław Konasiewicz podał, że posiadał KW z trzema okuciami.
  33. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-28].
  34. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 399, tu podano, że był odznaczony KW trzykrotnie.
  35. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 190, tu podano, że był odznaczony KW trzykrotnie.
  36. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 288, wg autorów był odznaczony KW pięciokrotnie.
  37. ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  38. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 3 marca 1926, s. 72.
  39. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Konasiewicz&oldid=71964218”