Stanisław Leszczyński (1897–1940)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Kazimierz Leszczyński
podporucznik rezerwy piechoty podporucznik rezerwy piechoty
Data i miejsce urodzenia

30 października 1897
Tyśmieniczany

Data i miejsce śmierci

23 lub 24 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Polska we Francji
Wojsko Polskie

Jednostki

9 Pułk Piechoty Legionów

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Państwowa Odznaka Sportowa

Stanisław Kazimierz Leszczyński (ur. 30 października 1897 w Tyśmieniczanach[1], zm. 23 lub 24 kwietnia[2] 1940 w Katyniu) – podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Kazimierza i Marii z Balickich[1]. Żołnierz armii gen. Hallera we Francji. Uczestnik wojny 1920.

W okresie międzywojennym ukończył Seminarium Nauczycielskie w Stanisławowie i kurs w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Śremie. Pracował jako referendarz kuratorium Okręgu Szkolnego Lubelskiego[1]. W latach 1937–1938 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim odbył kurs umiejętności administracyjnych[4].

Awansowany ze stopnia starszego sierżanta podchorążego na podporucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 września 1929 i 4 lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Awans został ogłoszony 23 maja 1930[5]. Został wcielony do 9 pułku piechoty Legionów i podlegał pod PKU Hrubieszów[6]. W 1932 miał 3 lokatę w swoim starszeństwie i podlegał pod PKU Lublin - Miasto[7].

Podczas kampanii wrześniowej walczył w II batalionie Obrony Lublina[3], wzięty do niewoli przez Sowietów. Według stanu z 19 października 1939 był jeńcem obozu juchnowskiego[2] (Juchnow k. Kaługi, Rosja). W listopadzie przewieziony do obozu w Kozielsku. 22 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[2] – lista wywózkowa 040/2 poz. 82 nr akt 2712[8] z 20.04.1940[2]. Został zamordowany 23 lub 24 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[2]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji z dnia 18.05.1943 pod numerem 2443. Przy szczątkach Stanisława Leszczyńskiego znaleziono legitymację urzędnika państwowego, kartę pocztową[9], baretkę odznaczeniową[10]. Figuruje na liście AM-232-2443 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem: GARF-92-02443. Nazwisko Leszczyńskiego znajduje się na liście ofiar (pod nr 2443) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 139, w Nowym Kurierze Warszawskim nr 145 z 1943. W Archiwum Robla (pakiet 0638-01) w notatkach znalezionych przy szczątkach Witolda Stróżewskiego jest wymienione nazwisko (bez imienia) Leszczyńskiego w spisie nazwisk tzw. „oddziału 8".

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Marią, miał trzy córki[11]. Mieszkał w Lublinie[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień porucznika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976).
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986).
  • Dąb Pamięci - drzewo posadzone przez Szkołę Podstawową im. Bolesława Prusa w Wólce Rokickiej, certyfikat 3683/5991/WE/2011[13].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 341.
  2. ↑ a b c d e f УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s.457.
  3. ↑ a b Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 155.
  4. ↑ Intersim, Stanisław Leszczyński - ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 2018-11-17] (pol.).
  5. ↑ „Dziennik Personalny” (R.11, nr 10), Warszawa: MSWojsk., 23 maja 1930, s. 163.
  6. ↑ „Dziennik Personalny” (R.11, nr 10), Warszawa: MSWojsk., 23 maja 1930, s. 175.
  7. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw, Warszawa: MSWojsk., 1934, s. 53, 427.
  8. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 699.
  9. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 232.
  10. ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2018-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  11. ↑ a b SPWR [online], www.spwr.pl [dostęp 2018-11-17] (pol.).
  12. ↑ a b c Na podstawie http://www.muzeumkatynskie.pl/pl/220/13443/mediateka.html
  13. ↑ Bohaterowie – Strona 279 – Katyń… ocalić od zapomnienia [online], www.katyn-pamietam.pl [dostęp 2018-11-17] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1934.
  • Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Leszczyński_(1897–1940)&oldid=73109297”