Stanisław Lewicki (ur. 1891)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Lewicki
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

28 października 1891
Żytomierz

Przebieg służby
Lata służby

do 1934

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

85 pułk piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Multimedia w Wikimedia Commons
Stanisław Lewicki
Stanisław Lewicki w czasach licealnych
Pocztówka z samochodem Stanisława Lewickiego
Druga strona pocztówki
Oddział Stanisława Lewickiego
Przekreślone imię Stanisława Lewickiego w Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych

Stanisław Lewicki[a] (ur. 28 października 1891 w Żytomierzu, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 28 października 1891 roku w Żytomierzu, ówczesnym mieście powiatowym guberni wołyńskiej, w rodzinie Wacława, inżyniera, i Marceliny z Kurowskich[1][2][b].

14 lutego 1915 został przyjęty do szkoły wojskowej w Kijowie[3]. W czerwcu tego roku został mianowany chorążym rezerwy i wcielony do 38 syberyjskiego zapasowego pułku piechoty[4]. W październiku 1915 został przeniesiony na front do 147 samarskiego pułku piechoty[4]. W szeregach tego oddziału walczył w Małopolsce, Karpatach i Bukowinie, awansując na podporucznika i porucznika[4]. W grudniu 1917 został przyjęty do II Korpusu Polskiego w Rosji i przydzielony do 14 pułku strzelców na stanowisko dowódcy 4. kompanii[4]. Po reorganizacji korpusu został młodszym oficerem 3. kompanii tego samego pułku[4]. 11 maja 1918 wziął udział w bitwie pod Kaniowem[4].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 372. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 31 pułk Strzelców Kaniowskich w Łodzi[5]. W 1923 roku był dowódcą III batalionu 31 pułku Strzelców Kaniowskich[6]. W 1924 roku, tymczasowo (etat przejściowy), pozostawał w kadrze Kursu dla młodszych oficerów piechoty[7]. 3 maja 1926 roku został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 34. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. 25 sierpnia 1926 roku został przeniesiony ze zlikwidowanego kursu dla młodszych oficerów piechoty do Korpusu Kadetów Nr 2 w Chełmnie na stanowisko wykładowcy[9]. 5 maja 1927 roku został przeniesiony do 22 pułku piechoty w Siedlcach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[10][11]. 28 stycznia 1931 roku ogłoszono jego przeniesienie do 85 pułku Strzelców Wileńskich w Nowej Wilejce na stanowisko dowódcy pułku[12][13]. 12 kwietnia 1934 roku obowiązki dowódcy pułku przekazał podpułkownikowi Edwardowi Korwin-Kossakowskiemu[14]. Z dniem 31 maja 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[15]. W październiku 1934 przeprowadził się do Krakowa i zamieszkał przy ul. Pawła Popiela 18 m. 6.

22 marca 1934 był kawalerem, bezdzietnym[16].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

25 listopada 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[22].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako Stanisław III Lewicki w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko np. podpułkownika kawalerii Stanisława VII Lewickiego (ur. 15 maja 1896 roku), żołnierza Legionów Polskich, zastępcy dowódcy 10 Pułku Strzelców Konnych w Łańcucie.
  2. ↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia z „29 października 1891” na „28 października 1891”. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Zmiany (sprostowania) nazwisk, imion i dat urodzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 23, 26 stycznia 1934. 

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
  2. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-08-30].
  3. ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 4.
  4. ↑ a b c d e f Kolekcja ↓, s. 4.
  5. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 33.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 215, 402.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 200, 346.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 124.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 25 sierpnia 1926 roku, s. 281.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 127.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 38, 166.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 9.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20, 613.
  14. ↑ Market 2003 ↓, s. 13.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 279.
  16. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  17. ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
  18. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-20]..
  19. ↑ Libert 1928 ↓, s. 40.
  20. ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
  21. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634.
  22. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-20]..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Lewicki_(ur._1891)&oldid=71832955”