Stanisław Madej
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
inżynier chemik[1] |
| Tytuł naukowy | |
| Stanowisko |
Dyrektor Wytwórni Win w Kruszwicy |
| Odznaczenia | |
| |
Stanisław Madej (ur. 1880, zm. 1964) – polski winogrodnik, zasłużony propagator uprawy winnego krzewu w Polsce, popularyzator produkcji wina owocowego,[3] Studiował w Petersburgu i ukończył studia z dyplomem inżyniera chemika[1].
Działalność winogrodnicza[edytuj | edytuj kod]
Do 1917 roku był starszym specjalistą w dziale upraw winorośli i produkcji wina przy Departamencie Rolnictwa w Petersburgu[1].
Po 1917 roku był szefem „sekcji winnictwa” w rządzie tureckim[1].
W latach 30. XX wieku był konsulentem winiarskim Lwowskiej Izby Rolniczej w powiecie borszczewskim na Podolu. Zakładał winnice w: Kotuszowie, Szydłowie i Miedzeszynie pod Warszawą oraz rozbudowywał winnicę w Winiarach koło Warki[1][2].
Po II wojnie światowej w latach 1946-1949 pełnił funkcję dyrektora Wytwórni Win w Kruszwicy, wiodącej w kraju wytwórni win owocowych.[4] Od 1949 roku był inspektorem od spraw upraw winorośli w rejonie centralnym Polski. Pełnił też funkcję rejonowego inspektora w Zakładach Przemysłu Owocowo Warzywnego w Tymbarku[1].
W 1952 roku za zasługi w pracy zawodowej został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi[5].
Stanisław Madej przewidywał obsadzenie winoroślą pasa wzdłuż Pilicy od Góry Kalwarii do Nowego Miasta o powierzchni około 800 hektarów. Ten rejon nazywał polską Nadrenią[1][2][6].
Był zwolennikiem uprawy odmian winorośli z gatunku winorośl właściwa[6][2].
W stosunku do hybryd przejawiał postawę ambiwalentną[2].
Jest też autorem obszernego podręcznika o winorośli: „Winorośl” (wydawca PWRiL, wydanie I 1952, wydanie II 1956, wydanie III 1957). Mimo że jest to już pozycja historyczna, to w dalszym ciągu wiele działów tej książki jest aktualnych i stanowi źródło informacji dla adeptów sztuki winogrodniczej[6].
Napisał również podręcznik "Wyrób win owocowych". Zgodnie z przedstawionym w nim poglądem uważał, że wino owocowe "ma pełne prawo być nazywane winem, ponieważ posiada wszystkie cechy wina, a w smaku i działaniu na organizm nie ustępuje zwykłemu winu gronowemu, odpowiedniej wartości".[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Grzegorz Madej: Madejowie. Kalendarz Beskidzki. [dostęp 2014-03-02]. (pol.).
- ↑ a b c d e Wojciech Włodarczyk: Wino w II Rzeczpospolitej. strona: polskie wino, 2008-06-25. [dostęp 2014-03-02]. (pol.).
- ↑ a b Stanisław Madej, Wyrób win owocowych, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawnictw Rolniczych, 1949.
- ↑ Nadgoplańskie Towarzystwo Historyczne: Kujawska Wytwórnia Win [online], Nadgoplańskie Towarzystwo Historyczne, 20 kwietnia 2016 [dostęp 2020-02-24].
- ↑ POSTANOWIENIE O ODZNACZENIU. „Monitor Polski Nr A-86/poz. 1055 – 1060”, 5 lipca 1950 roku. Warszawa.
- ↑ a b c Krzysztof Górka: Zaduszkowe wspominki. 2006. [dostęp 2014-01-31].