Stanisław Rydlewski

Stanisław Rydlewski

Data i miejsce urodzenia	29 października 1911 Rogowo
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1970 Gdańsk
profesor nauk technicznych
Specjalność: statyka budowli i konstrukcji mostów
Alma Mater	Politechnika Lwowska
Doktorat	10 lutego 1949
Profesura	29 czerwca 1955
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Gdańska
rektor Politechniki Gdańskiej
Odznaczenia

Grób Stanisława Rydlewskiego na gdańskim Cmentarzu Srebrzysko

Stanisław Rydlewski (ur. 29 października 1911 w Rogowie, w powiecie pińczowskim, zm. 28 lutego 1970 w Gdańsku) – polski inżynier, wykładowca, rektor Politechniki Gdańskiej (1968–1970), autor licznych prac naukowych i publikacji.

Życiorys

Po ukończeniu II Gimnazjum w Tarnowie (1930) rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej. W 1934-35 służył w Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy Piechoty we Lwowie. Od 1938 pracował w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie jako zastępca kierownika budowy drogi państwowej nr 9.

W 1939 został zmobilizowany do pułku piechoty jako podporucznik rezerwy, brał udział w obronie Warszawy. Po wzięciu do niewoli przebywał kolejno w oflagach: XB, XVIIIC i IIC w Woldenbergu (dzisiejsze Dobiegniewo). W oflagu prowadził wykłady dla techników i studentów politechniki, a także uczestniczył w pracy Studium Dokształcania Politechnicznego.

Po wyjściu z niewoli (1945) przybył do Łodzi i pracował w Zarządzie Miejskim, a później – do 1.06.1946 – kierował Biurem Odbudowy Portów w Gdyni.

Od 1 listopada 1945 pracował również na Politechnice Gdańskiej, na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej oraz Wydziale Architektury. Prowadził wykłady ze statyki budowli oraz drewnianych konstrukcji i mostów. Od 1 września 1948 pełnił funkcje kierownika Katedry Budownictwa Drewnianego i zastępcy dziekana Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej. 10 lutego 1949 obronił pracę doktorską pt. Drgania własne układów kratowych o węzłach sztywnych. Od semestru letniego 1951-52 kierował także Katedrą Statyki i Konstrukcji Budowlanych (Wydz. Architektury). 12 listopada 1953 powołany został na rzeczoznawcę CKK. W roku akademickim 1950-1951 pełnił funkcję dziekana Wydziału Budownictwa Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej, następnie – do 15 września 1954 – był jej rektorem. W latach 1953–1956 był również przewodniczącym Zespołu Wieczorowych Szkół Inżynierskich.

W latach 1954-1958 pełnił funkcję prorektora ds. nauczania PG, 29 czerwca 1955 nominowany został na profesora nadzwyczajnego. W latach 1968–1970 był rektorem Politechniki Gdańskiej.

Pełnił wiele funkcji w organizacjach naukowych, społecznych i politycznych. Autor licznych prac naukowych, artykułów, 10 publikacji, 225 orzeczeń technicznych. Projektant/współprojektant wielu konstrukcji – m.in. chłodni w Gdyni, Świnoujściu i Białymstoku, magazynów w Gdyni i Nowym Porcie, mostu drogowego w Czarnej Wodzie.

Został pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon II).

Nagrody i odznaczenia

• Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari (przyznany 29.09.1939, otrzymany w 1966),
• Krzyż Kawalerski (1954), Oficerski (1960) i Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1966),
• tytuł „Zasłużony Nauczyciel PRL” (1968),
• Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego I stopnia (1964 i 1967).

Bibliografia

• Pionierzy Politechniki Gdańskiej, Wyd. PG, Gdańsk 2005
• Marian Majkowski, Z pustek w świat: wspòminczi. Dzél 2, str. 218 (2002. ISBN 83-915946-1-0)
• Biogram w Gedanopedii