Stare Miasto (Głogów)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stare Miasto
Osiedle Głogowa
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

głogowski

Miasto

Głogów

Strefa numeracyjna

(+48) 076

Kod pocztowy

67-20x

Tablice rejestracyjne

DGL

Położenie na mapie Głogowa
Położenie na mapie
51°39′49,6″N 16°05′34,8″E/51,663778 16,093000
Ul. Grodzka na Starym Mieście
Rynek Starego Miasta

Stare Miasto w Głogowie – historyczna dzielnica mieszkalno-usługowa, aktualnie w trakcie wieloletniej odbudowy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Stare Miasto zostało zniszczone podczas działań wojennych II wojny światowej. Po wojnie powołano Przedsiębiorstwo Robót Rozbiórkowych, które zajmowało się rozbiórką zniszczonych domów, a cegłę wykorzystano na obudowę Warszawy lub budowę Tychów czy Nowej Huty. Do końca lat 40. XX wieku rozebrano większość pozostałości zabytkowych kościołów pozostawiając jako „świadków historii” ruiny ratusza, teatru i kościołów: św. Mikołaja i Bożego Ciała[1]. Niektóre obiekty wyremontowano (sąd, szkołę, fort "Gwiazda" na bazę PKS, a także niektóre kamienice na cele mieszkaniowe). W latach 70. XX wieku odbudowano kościół Bożego Ciała, kolegium jezuitów, otwarto kino "Bolko", a także urządzono rozarium w fosie. Odcięto też Stare Miasto od Zamku Książąt Głogowskich, pomnika Dzieci Głogowskich i terenów parkowych, poprzez budowę drogi krajowej nr 12. Ogłoszono też ogólnopolski konkurs architektoniczny SARP, który zakładał budowę w tym rejonie modernistycznej dzielnicy mieszkaniowej z 11-piętrowymi blokami. Realizacja tego zamierzenia nigdy nie doszła do skutku[2].

W 1982 grupa młodych architektów z legnickiego oddziału SARP opracowała koncepcję odbudowy starówki, której założenia są aktualne do dziś. W myśl tego projektu Stare Miasto miało stać się miejscem dominującym dla miasta i skupiającym jego życie kulturalne, społeczne i handlowe. W 1983, mimo oporów zwolenników wielkiej płyty, opracowano plan zagospodarowania przestrzennego Centrum (architekci: Józef Kordas, Jan Potacki, Juliusz Sobecki i Jerzy Załucki), a także przeprowadzono pierwsze prace geodezyjne i projektowe[2].

W 1985 rozpoczęła się budowa pierwszego kwartału zabudowy przy Rynku z uwzględnieniem pierwotnej parcelacji i parkingiem podziemnym (ewenementem na ówczesne czasy). Użyto tutaj tradycyjnych technologii oraz elementów systemu WK-70. W 1987 zainicjowano odbudowę ratusza, w 1994 wzniesiono zabudowę ulicy Smolnej oraz Placu Solnego, a następnie w bastionach ulokowano targowisko oraz odsłonięto pomnik głogowskich Żydów na fundamentach synagogi[2].

Kolejnym etapem odbudowy był okres po upadku komunizmu (1989), związany z wprowadzeniem zasad wolnego rynku oraz systemu deweloperskiego, w którym, od 1992, realizowano budynki w zachodniej części starówki. Ich przyjęcie społeczne oraz estetyczne było zróżnicowane. Duże kontrowersje wzbudziły zwłaszcza kamienice przy ul. Grodzkiej (historycznym ciągu z Rynku do śródmieścia), przesłaniające fasadę kościoła Bożego Ciała. W 1995 osadzono hełm na wieży ratuszowej, remontowano mury, kontynuowano zabudowę kamienicami, a także odtworzono Bramę Szpitalną. W 1998 zorganizowano w mieście Zjazd Konserwatorów Zabytków poświęcony głównie restytucji zabytkowych układów urbanistycznych. W 1999 Agnieszka Leśniak-Mądry wraz z zespołem opracowała nowy plan zagospodarowania przestrzennego dla dzielnicy. Dostosowano w nim zapisy z 1982 do nowych uwarunkowań[2].

W 2002 władze miejskie przeniosły się do ratusza, co wzmogło prace rewitalizacyjne w rejonie Rynku i okolic. W 2004 zrealizowano zespoły parkingowe w ulicy Balwierskiej wraz z wyeksponowaniem reliktów kościoła "Łódź Chrystusa". W 2005 wzniesiono źle oceniany kompleks marketu "Lidl" bez właściwie opracowanej pierzei zachodniej i z martwą elewacją od ul. Słodowej. W 2006 zasiedlono kwartał gminnej spółdzielni TBS przy Placu Umińskiego, uznany za wzorcowy[2].

Siedziby[edytuj | edytuj kod]

Na terenie starego miasta znajdują się siedziby wielu urzędów i instytucji, m.in.: Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej, Urzędu Miejskiego, Urzędu Gminy wiejskiej Głogów, sądu rejonowego, Powiatowego Urzędu Pracy.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Handel[edytuj | edytuj kod]

Na terenie Starego Miasta znajduje się wiele sklepów i lokali usługowych, głównie przy ulicy Grodzkiej, będącej główną osią dzielnicy.

Granice osiedla[edytuj | edytuj kod]

Ulice Starego Miasta[edytuj | edytuj kod]

  • Balwierska
  • Bernardyńska
  • Długa
  • Garncarska
  • Grodzka
  • Hugona Kołłątaja
  • Karola Miarki
  • Kotlarska
  • Młyńska
  • Nadodrzańska
  • Parafialna
  • Piaskowa
  • Piastowska
  • Piekarska
  • Piotra Skargi
  • Plac Solny
  • Polska
  • Powstańców
  • Rynek
  • Rzeźnicza
  • Słodowa
  • Smolna
  • Stanisława Kutrzeby
  • Stanisława Staszica
  • Staromiejska
  • Starowałowa
  • Szewska
  • Szkolna
  • Świętego Mikołaja
  • Złota

Komunikacja miejska[edytuj | edytuj kod]

Na osiedle Stare Miasto można dojechać autobusami KM Głogów następującymi liniami:

  • 0 - Piastów - Kopernik
  • 1 - Piastów - Kopernik
  • 2 - Jerzmanowa - Dworzec PKP
  • 3 - Osadników (Krzepów) - Cmentarz Brzostów (ul. Świerkowa)
  • 5 - Piastów - Dworzec PKP
  • 8 - Piastów - Dworzec PKS
  • 9 - Kopernik - Dworzec PKS

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ODBUDOWA STAREGO MIASTA W GŁOGOWIE. Zarys procesu do 2005 r. [online] [dostęp 2020-09-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-12-05].
  2. a b c d e Edyta Wojtowicz, ''Odbudowa Starego Miasta w Głogowie'', w: ''Przegląd Urbanistyczny'', nr I/2009, s. 41-42, ISSN 2080-9336