Starościńskie Skały
 Starościńskie Skały, widok ze Strużnicy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
718 m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°50′20,31″N 15°54′25,81″E/50,838975 15,907169
| |
.JPG)
Starościńskie Skały (niem. Mariannenfels) – grupa form skalnych w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w paśmie Rudaw Janowickich w Górach Strużnickich, na terenie Rudawskiego Parku Krajobrazowego.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Skały wznoszą się na wysokości 718 m n.p.m. w Sudetach Zachodnich, w środkowej części Rudaw Janowickch, na szczycie Lwiej Góry, wznoszącej się w ramieniu odchodzącym od Dziczej Góry w kierunku północno-zachodnim. Położone są nad Kotliną Strużnicką.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Jest to malownicza grupa okazałych skałek o wysokości ponad 20 m zbudowanych z waryscyjskiego granitu karkonoskiego, z żyłami aplitów tworząca niewielkie skalne miasteczko w miniaturze, pełne okien skalnych, półek, fantazyjnych szczelin, filarów, iglic i skał z kociołkami wietrzeniowymi. Formy skalne powstały w wyniku erozji i denudacji, które to procesy wypreparowały w granicie fantastyczne kształty pozwalające na prześledzenie procesów geologicznych.
Wokół skał rośnie las świerkowy regla dolnego z domieszką innych gatunków drzew liściastych.
Historia zagospodarowania[edytuj | edytuj kod]
W 1822 roku księżna Maria Anna Amalie von Hessen-Homburg i jej mąż książę Wilhelm Hohenzollern, brat króla Prus Fryderyka Wilhelma III, stworzyli romantyczny park krajobrazowy, do którego zostały włączone Starościńskie Skały. Z polecenia księcia Wilhelma w okolicy skał wykonano liczne ścieżki spacerowe a w skałach wykuto schody i zabezpieczono punkt widokowy poręczą. Miejsce to na cześć żony księcia Wilhelma nazywano Mariannenfels (Skała Marianny). Na skale została umieszczona nazwa z miedzianych liter. Po napisie pozostały słabo czytelne ślady. Najwyższą skałę ozdobiono 15 maja 1822 roku żeliwną figurą lwa (stąd na mapach często oznaczana ona jest jako Lwia Góra). W Gliwicach zostało odlanych sześć lwów według projektu Theodora Kalidego z pracowni prof. Christiana Daniela Raucha z Berlina[1]. Rzeźba znajdowała się pod Starościńskimi Skałami jeszcze w latach 70. XX w., kiedy została strącona ze skalnej półki, w wyniku czego odlew pękł, a lew został pozbawiony ogona. Obecnie znajduje się w Złotnikach Lubańskich, przy drodze na zaporę Jeziora Złotnickiego[2] (kolejne stoją w Gliwicach przed Willą Caro, jedną z siedzib muzeum w Gliwicach i przed Pałacem w Judytach; pozostałe znajdują się w Niemczech). Planowane jest przeniesienie rzeźby w pierwotne miejsce[3].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Na szczyt góry prowadzi szlak turystyczny 
(niebieski) – fragment Europejskiego Szlaku E3 prowadzący z Trzcińska na Skalnik przez Wołek.
W rejonie szczytu góry po stronie północno-zachodniej znajduje się platforma widokowa, z której w kierunku południowo-zachodnim rozpościera się rozległa panorama Karkonoszy, Gór Izerskich, Gór Kaczawskich i Rudaw Janowickich.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alina Gierak: Lew ze Starościńskich Skał. Walczą o powrót wielkiej rzeźby w Rudawy Janowickie. To będzie atrakcja!. [dostęp 2017-01-28].
- ↑ „Lew czuwający” ponownie na Starościńskich Skałach
- ↑ Coraz bliżej powrotu „Lwa czuwającego”. [dostęp 2017-03-10].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Staffa M. (red.): Słownik geografii turystycznej Sudetów, T. 5, Rudawy Janowickie, Wyd. I-Bis, Wrocław 1998, ISBN 83-85773-27-4
- Rudawy Janowickie, mapa turystyczna, skala 1:25 000, Wydawnictwo Turystyczne "PLAN", Jelenia Góra 2006, ISBN 83-60044-45-7
- Michał Kajca, Rudawy Janowickie – przewodnik wspinaczkowy, Konrad Burzawa, Kraków: Góry Books, 2011, ISBN 978-83-62301-16-4, OCLC 883475636.