Studio Ursynat
 Lokal usługowy przy ul. Meander 15 w 2009 roku, gdzie najdłużej mieściło się studio telewizji Ursynat[1] | |
| Rozpoczęcie nadawania |
5 marca 1988 |
|---|---|
| Właściciel |
Porion |
| Kraj nadawania | |
| Język | |
Studio Ursynat, także Ursynat – pierwsza polska prywatna stacja telewizyjna i pierwsza sieć telewizji kablowej powstałe w 1988 roku na warszawskim Ursynowie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Telewizja lokalna Studio Ursynat powstała z inicjatywy Ursynowsko-Natolińskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego na przełomie 1987 i 1988 roku[2][3]. W jej tworzenie zaangażowani byli dziennikarze Andrzej „Ibis” Wróblewski z „Życia Warszawy” oraz Jerzy Machaj i Marek Przybylik, związani z lokalnym czasopismem „Pasmo”[3]. Nazwa studia wzięła się od nazwy podmiotu organizującego stację[4].
Pierwsza emisja programu miała miejsce 5 marca 1988 roku[2] i odbyła się za pomocą sieci kablowej łączącej siedzibę stacji, mieszczącą się w bloku na osiedlu Imielin przy ul. Marco Polo 1, i trzy sąsiednie budynki[1]. Pierwszym prowadzącym była Edyta Wojtczak[3]. W programie znajdowały się codzienne programy informacyjne nadawane o godzinie 17:00, a także reportaże lokalne, kulturalne, kinematograficzne oraz audycje dla dzieci[3]. Większość treści emitowano w godzinach popołudniowych[3]. Pierwszym emisjom towarzyszyły częste usterki i problemy techniczne[3]. Grafika była realizowana przy pomocy komputerów Amiga[3]. Urządzenia niezbędne do transmisji, takie jak modulatory i wzmacniacze, wypożyczono od szwedzko-amerykańskiej firmy Porion AB[4].
Sieć kablowa na Ursynowie szybko się rozrosła[1], powstawały małe sieci, z których każda dysponowała własną anteną satelitarną oraz urządzeniami do przetwarzania sygnału[4]. Z satelity Eutelsat 1F1 rozprowadzano sygnał stacji Sat1, Super Channel, Teleclub i RTL-Plus[4].
Telewizja Ursynat przeniosła się do lokalu przy ul. Meander 15, programy tworzono także w studiu przy ul. Wałbrzyskiej, a sama telewizja stała się programem lokalnym w ramach Warszawskiej Telewizji Kablowej „Porion”, który przejął Studio Ursynat[5][1]. „Porion” zakończył działalność w 1997[5].
W Studiu Ursynat swoją karierę zaczynała prezenterka telewizyjna Jolanta Pieńkowska[3]. Z telewizją związani byli także m.in. dziennikarze Jan Suzin, Elżbieta Sommer, Andrzej Jefremienko, Barbara Mąkosa-Stępkowska (redaktor naczelna), Bartłomiej Bilewicz, Bartosz Kubera, Katarzyna Wełpa, Barbara Olszewska, Monika Krawczyk, Andrzej Rogiński oraz krytyk filmowy Andrzej Bukowiecki[3][2].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Studio Ursynat było pierwszą prywatną telewizją w Polsce i pierwszą lokalną[3]. Powstała w okresie monopolu państwowego w końcowym okresie PRL-u[3]. Ówczesne władze nie były nieprzychylne inicjatywie, o czym świadczy wsparcie znaczących dziennikarzy Telewizji Polskiej[3][1]. Według relacji, Jan Główczyk, sekretarz propagandy Komitetu Centralnego PZPR, wypowiedział się o telewizji: „a niech sobie nadają, to w końcu drobna sprawa”[1].
Sieć kablowa utworzona na potrzeby programu była też pierwszą taką siecią w Polsce[2]. Sukces pierwszej telewizji kablowej na Ursynowie sprawił, iż zaczęły powstawać kolejne tego typu inicjatywy w całej Polsce[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Maciej Mazur, Czterdziestolatek. Historie z Ursynowa, wyd. pierwsze, Warszawa: Wydawnictwo Myśliński, 2017, s. 146–148, ISBN 978-83-934764-8-0.
- ↑ a b c d Jerzy Straszewski, 30 lat telewizji kablowej w Polsce [online], money.pl, 20 grudnia 2018 [dostęp 2023-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2023-12-03].
- ↑ a b c d e f g h i j k l Redakcja Haloursynow.pl, Ursynów miał kiedyś swoją telewizję. 35 lat temu nadano pierwszy program [online], haloursynow.pl, 4 marca 2023 [dostęp 2023-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-06].
- ↑ a b c d e Marek Kantowicz, Grzegorz Kantowicz, Janusz Fornalik, 20 lat telewizji kablowej w Polsce, MSG – Media s.c., s. 3, 6, ISBN 978-83-60516-26-3 [dostęp 2023-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-02].
- ↑ a b Warszawska Telewizja Kablowa — „Porion”, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-12-03].