Marc Ouellet

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	19 marca 2001
Miejscowość	Watykan
Miejsce	bazylika św. Piotra
Konsekrator	Jan Paweł II
Współkonsekratorzy	Angelo Sodano; Giovanni Battista Re
Konsekrowani biskupi
Pierre-André Fournier	10 kwietnia 2005
Gilles Lemay	10 kwietnia 2005
Paul Lortie	24 maja 2009
Gérald Lacroix	24 maja 2009
Dražen Kutleša	10 grudnia 2011
Janusz Stepnowski	18 grudnia 2011
José Libardo Garcés Monsalve	1 września 2016
Fabio Dal Cin	9 lipca 2017
Współkonsekrowani biskupi
Ettore Balestrero	27 kwietnia 2013
Michael Banach	27 kwietnia 2013
Brian Udaigwe	27 kwietnia 2013
Joël Mercier	19 marca 2015

Marc Ouellet
Joseph Armand Marc Ouellet
	Kardynał biskup
	; Marc Ouellet (2012)
	Ut unum sint; Aby byli jedno
Kraj działania	Kanada, Watykan
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1944 ; La Motte
	Prefekt Kongregacji ds. Biskupów i Przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej
Okres sprawowania	od 2010
	Arcybiskup metropolita Quebecu
Okres sprawowania	2003–2010
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	sulpicjanie
Prezbiterat	25 maja 1968
Nominacja biskupia	3 marca 2001
Sakra biskupia	19 marca 2001
Kreacja kardynalska	21 października 2003; Jan Paweł II
Kościół tytularny	S. Maria in Traspontina
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Marc Ouellet PSS (właśc. Joseph Armand Marc Ouellet; ur. 8 czerwca 1944 w La Motte w prowincji Quebec) – kanadyjski duchowny rzymskokatolicki, sulpicjanin, doktor teologii dogmatycznej, biskup tytularny, sekretarz Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan w latach 2001–2002, arcybiskup metropolita Quebecu i prymas Kanady w latach 2003–2010, kardynał od 2003 (najpierw w stopniu prezbitera, w 2018 promowany do stopnia biskupa), prefekt Kongregacji ds. Biskupów i przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej od 2010.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z wielodzietnej rodziny, jego ojciec był dyrektorem szkoły. Na chrzcie otrzymał imiona Joseph Armand Marc^[1]. Kształcił się na Uniwersytecie w Laval, następnie w Wyższym Seminarium w Montrealu, gdzie obronił licencjat z teologii (1968). 25 maja 1968 przyjął w Amos święcenia kapłańskie^[2], których udzielił mu biskup Gaston Hains, koadiutor Amos. Pracował przez dwa lata jako duszpasterz, potem wyjechał na dalsze studia do Rzymu. W 1974 obronił licencjat z filozofii na Papieskim Uniwersytecie Świętego Tomasza z Akwinu (Angelicum)^[1]. W 1972 wstąpił do zakonu księży św. Sulpicjusza (P.S.S.), w ramach pracy zakonnej wykładał i był rektorem kilku seminariów^[1]. Na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie obronił w 1983 doktorat z teologii dogmatycznej^[1]. W latach 1989–1997 był profesorem i rektorem seminariów w Montrealu i Edmonton, a od 1997 profesorem w Instytucie Jana Pawła II Badań nad Małżeństwem i Rodziną.

3 marca 2001 został powołany przez papieża Jana Pawła II na sekretarza Papieskiej Rady Promowania Jedności Chrześcijan, otrzymując jednocześnie tytularną stolicę arcybiskupią Acropolis^[2]. Sakry biskupiej udzielił mu sam papież w Watykanie 19 marca 2001^[1]. W listopadzie 2002 został arcybiskupem Quebecu i prymasem Kanady.

21 października 2003 wyniesiony do godności kardynalskiej, otrzymał tytuł prezbitera S. Maria in Traspontina^[2].

12 stycznia 2008 papież Benedykt XVI mianował kard. Marca Ouelleta relatorem generalnym 12. zgromadzenia zwyczajnego Synodu Biskupów^[1].

30 czerwca 2010 mianowany przez papieża Benedykta XVI prefektem watykańskiej Kongregacji ds. Biskupów^[1], w miejsce odchodzącego na emeryturę kardynała Re.

W 2011 kardynał Marc Ouellet dokonał konsekracji, w asyście arcybiskupa Celestina Migliorego, nuncjusza apostolskiego w Polsce, i Stanisława Stefanka, dotychczasowego biskupa łomżyńskiego, biskupa diecezjalnego łomżyńskiego Janusza Stepnowskiego.

Był wymieniany w gronie faworytów do następstwa (tzw. papabile) po rezygnacji z urzędu Benedykta XVI w lutym 2013^[3].

28 czerwca 2018 papież Franciszek podniósł go do rangi kardynała biskupa, na równi z pozostałymi kardynałami biskupami diecezji suburbikarnych, pomimo nieprzydzielenia mu żadnej z diecezji podrzymskich^[4]^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Ouellet, P.S.S., Marc (ang.). The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-03-06].
↑ ^a ^b ^c Marc Cardinal Ouellet, P.S.S. (ang.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-03-06].
↑ One Of These Men Will Be The Next Pope (ang.). businessinsider.com. [dostęp 2013-04-13].
↑ Nowi kardynałowie-biskupi (pol.). vaticannews.va/pl.html. [dostęp 2018-06-26].
↑ Rescriptum ex audientia SS.MI: Rescriptum of the Holy Father Francis by which he has decided to co-opt into the Order of Bishops, equating them in all respects with the Cardinals holding the title of a suburbicarian Church, Cardinals Parolin, Sandri, Ouellet and Filoni, 26.06.2018 (ang.). press.vatican.va. [dostęp 2018-06-26].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Nota biograficzna na stronie Stolicy Apostolskiej
Marc Ouellet w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2013-06-29]
Marc Ouellet w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2013-08-04]
M. Ouellet, Presente y futuro del Concilio Vaticano II. Entervista con el Padre Geoffroy de la Tousche, Madrid: Biblioteca de Autores Cristianos, 2013, s. 250, ISBN 978-84-220-1641-0 Wywiad z kardynałem Ouellet.

[FIU-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Ouellet, P.S.S., Marc (ang.). The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-03-06].

[hierarchy-2] Marc Cardinal Ouellet, P.S.S. (ang.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-03-06].

[3] One Of These Men Will Be The Next Pope (ang.). businessinsider.com. [dostęp 2013-04-13].

[nowi-4] Nowi kardynałowie-biskupi (pol.). vaticannews.va/pl.html. [dostęp 2018-06-26].

[rescriptum-5] Rescriptum ex audientia SS.MI: Rescriptum of the Holy Father Francis by which he has decided to co-opt into the Order of Bishops, equating them in all respects with the Cardinals holding the title of a suburbicarian Church, Cardinals Parolin, Sandri, Ouellet and Filoni, 26.06.2018 (ang.). press.vatican.va. [dostęp 2018-06-26].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Sekretariat Stanu	kard. Pietro Parolin (Sekretarz) abp Edgar Peña Parra (Sekcja Spraw Ogólnych) abp Paul Gallagher (Sekcja ds. Relacji z Państwami) abp Jan Pawłowski (Sekcja Personelu Dyplomatycznego)
Dykasterie	Franciszek (ds. Ewangelizacji) kard. Luis Ladaria Ferrer (Nauki Wiary) kard. Konrad Krajewski (ds. Posługi Miłosierdzia) kard. Leonardo Sandri (ds. Kościołów Wschodnich) kard. Arthur Roche (ds. Kultu Bożego) kard. Marcello Semeraro (ds. Kanonizacyjnych) kard. Marc Ouellet (ds. Biskupich) abp Lazarus You Heung-sik (ds. Duchowieństwa) kard. João Braz de Aviz (ds. Instytutów Życia Konsekrowanego) kard. Kevin Farrell (ds. Świeckich, Rodziny i Życia) kard. Kurt Koch (ds. Popierania Jedności Chrześcijan) kard. Miguel Ángel Ayuso Guixot (ds. Dialogu Międzyreligijnego) sede vacante (ds. Edukacji Katolickiej) kard. Michael Czerny (ds. Integralnego Rozwoju Człowieka) abp Filippo Iannone (ds. Tekstów Prawnych) Paolo Ruffini (ds. Komunikacji)
Trybunały	kard. Mauro Piacenza (Penitencjaria Apostolska) kard. Dominique Mamberti (Najwyższy Trybunał Sygnatury Apostolskiej) ks. Maurice Monier (Trybunał Roty Rzymskiej)

Kongregacja Konsystorialna
Prefekci	Domenico Ginnasi (1621–1639) Innocenty XIII (1721–1724) Benedykt XIII (1724–1730) Klemens XII (1730–1740) Benedykt XIV (1740–1758) Klemens XIII (1758–1769) Klemens XIV (1769–1774) Pius VI (1775–1799) Pius VII (1800–1823) Leon XII (1823–1829) Pius VIII (1829–1830) Grzegorz XVI (1831–1846) Pius IX (1846–1878) Leon XIII (1878–1903) Pius X (1903–1914) Benedykt XV (1914–1922) Pius XI (1922–1939) Pius XII (1939–1958) Jan XXIII (1958–1963) Paweł VI (1963–1967)
Kardynałowie sekretarze (1908–1967)	Gaetano de Lai (1908–1928) Carlo Perosi (1928–1930) Raffaele Carlo Rossi OCD (1930–1948) Adeodato Giovanni Piazza OCD (1948–1957) Carlo Confalonieri (1961–1967)
Prefekci Kongregacji ds. Biskupów (od 1968)	Carlo Confalonieri (1968–1973) Sebastiano Baggio (1973–1984) Bernardin Gantin (1984–1998) Lucas Moreira Neves O.P. (1998–2000) Giovanni Battista Re (2000–2010) Marc Ouellet (od 2010)

Zmarli kardynałowie	Elzéar-Alexandre Taschereau (1886) Louis-Nazaire Bégin (1914) Raymond-Marie Rouleau (1927) Jean-Marie-Rodrigue Villeneuve (1933) James McGuigan (1946) Paul-Émile Léger (1953) Maurice Roy (1965) George Flahiff (1969) Gerald Emmett Carter (1979) Louis-Albert Vachon (1985) Edouard Gagnon (1985) Paul Grégoire (1988) Jean-Claude Turcotte (1994) Aloysius Ambrozic (1998)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Marc Ouellet (2003) Thomas Collins (2012) Gérald Lacroix (2014) Michael Czerny (2019)

Biografia	Georg Ratzinger Moje życie Konklawe 2005 herb Vatileaks rezygnacja 2013 (8661) Ratzinger Konklawe 2013
Pontyfikat	kalendarium pontyfikatu podróże apostolskie beatyfikowani i kanonizowani wykład ratyzboński Rok św. Pawła Rok Kapłański Rok wiary Nagroda Ratzingera
Dokumenty papieskie	Encykliki Adhortacje apostolskie Motu propria konstytucje apostolskie
Książki Benedykta XVI	Boża rewolucja Jezus z Nazaretu Światłość świata Benedykt XVI. Ostatnie rozmowy
Współpracownicy	Georg Gänswein Alfred Xuereb Tarcisio Bertone Guido Marini kardynałowie z nominacji Benedykta XVI

Marc Ouellet

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Menu nawigacyjne

Szukaj