Sza’ul Amor
.JPG)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 grudnia 1940 |
|---|---|
| Data śmierci |
2 października 2004 |
| Minister bez teki w I rządzie Netanjahu | |
| Okres |
od 20 stycznia 1999 |
| Przynależność polityczna | |
| Poseł do Knesetu | |
| Okres |
od 22 listopada 1988 |
| Przynależność polityczna | |
Sza’ul Amor (hebr.: שאול עמור, ang.: Shaul Amor, ur. 21 grudnia 1940 w Boujad, zm. 2 października 2004) – izraelski pracownik socjalny, samorządowiec i polityk, w 1999 minister bez teki, w 1998 kandydat Likudu na prezydenta, w latach 1988–1999 poseł do Knesetu, do 1998 wieloletni burmistrz Migdal ha-Emek.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 21 grudnia 1940 w Boujad, w regionie Bani Mallal-Chunajfira, w ówczesnym francuskim protektoracie Maroka. W 1956 wyemigrował do Izraela[1].
Służbę wojskową zakończył w stopniu kaprala. Ukończył studia w Instytucie Pracy Socjalnej w Hajfie. Był pracownikiem socjalnym[1].
Był długoletnim burmistrzem miasta Migdal ha-Emek. Funkcję tę sprawował do listopada 1998[2].
W polityce karierę związał z prawicowym Likudem. Z listy tego ugrupowania po raz pierwszy został wybrany posłem w wyborach w 1988. W dwunastym Knesecie zasiadał w komisjach finansów; pracy i opieki społecznej oraz edukacji i kultury. W 1992 uzyskał reelekcję, a w Knesecie XIII kadencji przewodniczył podkomisji ds. bezpieczeństwa pracy oraz dwóm lobby i był członkiem komisji: finansów oraz pracy i opieki społecznej. W wyborach w 1996 ponownie zdobył mandat poselski z koalicyjnej listy Likud-Geszer-Comet. W czternastym Knesecie przewodniczył lobby społeczno-środowiskowemu i zasiadał w komisjach finansów; pracy i opieki społecznej oraz kontroli państwa[1][2].
Został kandydatem Likudu w wyborach na prezydenta przeprowadzonych 4 marca 1998. Przegrał starcie z – ubiegającym się o reelekcję – Ezerem Weizmanem z Partii Pracy. Otrzymał 49 głosów wobec 63, które otrzymał jego oponent. Siedmiu posłów nie wsparło żadnego kandydata, a jeden nie wziął udziału w głosowaniu[3]. 20 stycznia 1999 dołączył do rządu Binjamina Netanjahu jako minister bez teki. Funkcję pełnił przez pół roku do końca kadencji (6 lipca)[4]. W przeprowadzonych w maju wyborach utracił miejsce w parlamencie[1].
Był autorem artykułów prasowych o tematyce społecznej. Poza hebrajskim posługiwał się arabskim i francuskim[1].
Zmarł 2 października 2004[1].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Był żonaty i miał troje dzieci[2].
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]W Migdal ha-Emek znajduje się aleja jego imienia[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Sza’ul Amor (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ↑ a b c Shaul Amor. mfa.gov.il. [dostęp 2019-08-09]. (ang.).
- ↑ Previous Presidential Elections. knesset.gov.il. [dostęp 2019-08-09]. (ang.).
- ↑ Government 27. knesset.gov.il. [dostęp 2019-08-03]. (ang.).
- ↑ Sederot Sha’ul Amor. Google Maps. [dostęp 2019-08-09]. (ang.).