Szlak kadzidlany
Szlak kadzidlany – starożytna sieć szlaków handlowych, która prowadziła z południa Półwyspu Arabskiego ku wybrzeżom Morza Śródziemnego. Szlakami tymi transportowano wonności produkowane z żywicy kadzidłowców.
Trasa[edytuj | edytuj kod]
Szlak prowadził z okolic dzisiejszego Omanu, wzdłuż brzegów Morza Arabskiego i Morza Czerwonego, do Petry, stolicy państwa Nabatejczyków (w dzisiejszej Jordanii). Dalej szlak rozgałęział się w dwie strony: jedna droga prowadziła na północ, do Damaszku, druga zaś wiodła przez pustynię Negew ku śródziemnomorskim portom, zwłaszcza temu w Gazie. Stamtąd towary transportowano drogą morską do Europy i Afryki Północnej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Egipt okresu faraonów prowadził handel z krainą Puntu i „Arabia Felix”[1], czyli ludami zamieszkującymi obszar współczesnego Omanu i Jemenu. Początkowo handel odbywał się drogą morską, jednak po udomowieniu wielbłąda w połowie II tysiąclecia p.n.e. stopniowo zaczęła powstawać sieć naziemnych szlaków handlowych. Szlak kadzidlany funkcjonował i rozwijał się przez całe I tysiąclecie p.n.e., szczyt swojej popularności osiągając w III wieku p.n.e. Towarami, na które był największy popyt, były mirra i kadzidło, od których szlak wziął swą nazwę[2]. W świecie hellenistycznym i w starożytnym Rzymie wonności uważane były za towar luksusowy. Kadzidło służyło celom kultowym – także wśród chrześcijan. Szlakiem kadzidlanym transportowano też przyprawy i asfalt (znad Morza Martwego).
Współcześnie[edytuj | edytuj kod]
Izraelski fragment szlaku kadzidlanego wraz z czterema miastami na pustyni Negew – Sobota, Oboda, Elusa i Mampsis – został w 2005 wpisany przez UNESCO na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Ludzkości[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Hugh George Rawlinson, Intercourse Between India and the Western World: From the Earliest Times of the Fall of Rome, Asian Educational Services, New Delhi 2002, ISBN 81-206-1549-2, str. 10.
- ↑ W językach semickich znany jako „szlak wonności” (np. hebr. דרך הבשמים).
- ↑ Polski Komitet ds. UNESCO: Szlak kadzidlany i miasta na pustyni Negew. [w:] Izrael [on-line]. UNESCO. [dostęp 2015-10-14]. (pol.).
