Przejdź do zawartości

Tadeusz Buczek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Buczek
Ilustracja
kapitan lekarz kapitan lekarz
Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1904
Jedlicze

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1920–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

2 Szpital Okręgowy

Stanowiska

lekarz kadry

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Tadeusz Karol Buczek (ur. 7 lipca 1904 w Jedliczach, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn Stanisława i Franciszki z Rejowskich[1]. Po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej ochotniczo zgłosił się do Wojska Polskiego w 1920[1]. Walczył w szeregach 17 pułku piechoty[1]. Został absolwentem Centrum Wyszkolenia Sanitarnego. Ukończył studia medycyny na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego w 1933.

Został awansowany do stopnia podporucznika w korpusie oficerów sanitarnych w 1933[2]. W 1934 został przydzielony jako lekarz do 2 Szpitala Okręgowego.

Po wybuchu II wojny światowej, po kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 wraz z innymi jeńcami osadzonymi w Starobielsku został przewiezieni do Charkowa i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Pogrzebano go potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[1], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[3]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 80[1].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]
  • 5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[4][5][6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[7][8][9].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 48.
  2. Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego 1934 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-04-23].
  3. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  4. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 29 [dostęp 2024-10-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  5. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  6. Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
  7. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
  8. Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
  9. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
  10. M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]