Przejdź do zawartości

Tadeusz Frączek

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Frączek
pułkownik artylerii pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

17 września 1893
Rzeszów

Data i miejsce śmierci

17 stycznia 1973
Leytonstone

Przebieg służby
Siły zbrojne

Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Wojsko Polskie
Wojsko Polskie we Francji
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

9 Pułk Artylerii Ciężkiej,
10 pułk artylerii polowej,
28 pułk artylerii polowej,
6 pułk artylerii ciężkiej,
11 pułk artylerii ciężkiej,
17 pułk artylerii lekkiej,
Baza Art. 2 Korpusu

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
Kampania wrześniowa
kampania włoska

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Wojska Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Medal Obrony (Wielka Brytania) Gwiazda Italii (Wielka Brytania)

Tadeusz Feliks Frączek (ur. 17 września 1893 w Rzeszowie, zm. 17 stycznia 1973 w Leytonstone) – pułkownik artylerii Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 września 1893 w Rzeszowie[1]. Był synem Władysława i Józefy z domu Poradzisz[1]. W 1912 zdał egzamin dojrzałości w C. K. I Gimnazjum w Rzeszowie[1].

Po wybuchu I wojny światowej 1914 wstąpił do Legionu Wschodniego[1]. W październiku tego roku został wcielony do cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej, przydzielony do Pułku Armat Polowych Obrony Krajowej Nr 45, i skierowany do szkoły artylerii w Grazu, którą ukończył 1 listopada 1915[1].

Po wojnie został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu podporucznika[2]. Na początku 1919 brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej[1]. Awansowany na stopień porucznika artylerii i służył w 9 pułku artylerii ciężkiej w Siedlcach[3][4][1]. W jego szeregach uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920[1]. Został awansowany na stopień kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6].

W marcu 1927 został przeniesiony do 10 pułku artylerii polowej w Łodzi na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy II dywizjonu z równoczesnym pozostawieniem na przeniesieniu służbowym w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie do dnia 7 maja tego roku[7]. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 42. lokatą w korpusie oficerów artylerii[8]. W lipcu tego roku został przesunięty na stanowisko komendanta składnicy wojennej[9][10], a w lipcu 1929 na stanowisko dowódcy III dywizjonu, detaszowanego w Różanie[11]. Od stycznia 1931 był dowódcą II dywizjonu 28 pułku artylerii polowej[12], a od marca tego roku w zastępstwie dowódcą tej jednostki[1]. Z dniem 1 maja 1931 został przeniesiony do 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie na stanowisko kwatermistrza[13][14]. W kwietniu 1934 został przesunięty na stanowisko dowódcy III dywizjonu[15][1]. 27 czerwca 1935 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 6. lokatą w korpusie oficerów artylerii[16]. Od 20 lipca do 31 grudnia 1935 był w zastępstwie dowódcą pułku. W lipcu 1935 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 6 pac[17]. Od 1 sierpnia 1939 sprawował stanowisko dowódcy tego pułku[18].

Po wybuchu II wojny światowej walczył wraz z lwowskim pułkiem w kampanii wrześniowej[1]. Po przedostaniu się do Rumunii został tam aresztowany[1]. Zwolniony w grudniu przedostał się do Francji[1]. Wstąpił do Wojska Polskiego we Francji i w styczniu został komendantem Stacji Zbornej Oficerów Artylerii[1]. We Francji był na leczeniu, a od czerwca 1940 przebywał w Wielkiej Brytanii jako oficer Polskich Sił Zbrojnych[1]. Od lipca 1942 służył na Bliskim Wschodzie[1]. Pełnił stanowisko dowódcy 11 pułku artylerii ciężkiej podczas kampanii włoskiej[18][1]. 1 stycznia 1945 został awansowany na stopień pułkownika[1]. Od 24 marca 1945 był dowódcą 17 pułku artylerii mieszanej[1]. 4 sierpnia 1945 został dowódcą artylerii Bazy 2 Korpusu[1].

Od 1946 przebywał w Wielkiej Brytanii, gdzie w maju 1947 został oficerem Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia, pełniąc stanowiska komendanta obozów dla Polaków[1]. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[18]. Pełnił funkcję prezes Koła Żołnierzy 11 pac[1]. Był cenionym przez podkomendnych dowódcą i wychowawcą[18].

Zamieszkiwał w Leytonstone (Londyn)[18][1]. Zmarł 17 stycznia 1973 tamże[18][1]. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu St. Patrick's Catholic Cemetery[1]. Jego żoną od 1925 była Eugenia z domu Zachar (1896–1987, podczas wojny pielęgniarka w 2 Korpusie), z którą miał córki Irmę (1926–1964) i Wandę (ur. 1929)[1].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab Zenon Andrzejewski. Pułkownik Tadeusz Feliks Frączek (1893-1973). „Przemyskie Zapiski Historyczne”. Nr 12-13, s. 366-370, 2003. 
  2. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 28.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 714.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 795.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 819.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 742.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 73.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 120.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 224.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 384, 456.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 211.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 129.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 114.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 181, 706.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 69.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 95.
  18. ↑ a b c d e f Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 25, s. 110, Grudzień 1973. Koło Lwowian w Londynie. 
  19. ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 409.
  20. ↑ Określony jako „Medal 20-lecia Służby”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Frączek&oldid=75103311”