Tarcza zaporowa
Tarcza zaporowa – kolejowe urządzenie sygnalizacyjne dające sygnały zabraniające lub zezwalające na jazdę po torach stacyjnych[1]. Zgodnie z definicją E1 – sygnały na tarczach zaporowych należą do sygnałów zamknięcia toru[2].
Tarcza zaporowa kształtowa[edytuj | edytuj kod]
Tarcza zaporowa kształtowa składa się z czarnej latarni z białym kołem z czarną kresą, umieszczonej na słupie. Tarcza zaporowa kształtowa pokazuje jednakowe sygnały w dzień i w nocy[3].
Latarnia tarczy zaporowej posiada z tyłu dwa otwory tworzące dwa światła w poziomie, w przypadku kiedy tarcza pokazuje sygnał Z1 "Stój!", lub wznoszące się pod kątem 45° w stronę prawą, w przypadku, gdy tarcza pokazuje sygnał zezwalający na jazdę (Z2)[4]. Jeśli tarcza zaporowa może wyświetlać tylko sygnał Z1 to posiada z tyłu latarni tylko jeden okrągły otwór przepuszczający mleczne białe światło[5]. Jeżeli miejsce ustawienia tarczy jest dobrze oświetlone to można tarczy nie oświetlać w porze nocnej co stwierdza instrukcja iE-1.
Sygnały "Stój" na tarczach zaporowych kształtowych są ważne zarówno dla manewrów, jak i dla pociągów. Pociąg zatrzymany przed tarczą zaporową wskazującą sygnał "Stój" (Z1) może jechać dalej na rozkaz pisemny doręczony drużynie pociągowej lub przekazany za pomocą urządzeń łączności[6].
Tarczę zaporową ustawia się z prawej strony toru, do którego się ona odnosi[7].
| Sygnały podawane na tarczach zaporowych[8] | |
|---|---|
 Z1 Stój! |
 Z2 Jazda dozwolona |
