Teresa Janina Kierocińska
| Czcigodna Służebnica Boża „Matka Zagłębia” | |
_portret_02.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus | |
| Okres sprawowania |
1921-1946 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
3 października 1934 |
_portret_03.jpg)
| |
| Miejsce spoczynku |
Kościół Najświętszego Oblicza Pana Jezusa przy Domu Macierzystym w Sosnowcu, |
|---|---|
| Rodzice |
Antoni, |
Teresa Janina Kierocińska, imię zakonne Matka Teresa od św. Józefa (ur. 14 czerwca 1885 w Wieluniu, zm. 12 lipca 1946 w Sosnowcu) − polska karmelitanka, współzałożycielka Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus, odznaczona medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata oraz Czcigodna Służebnica Boża Kościoła katolickiego[1].
Życiorys
Janina Kierocińska urodziła się w Wieluniu w 1885, w ziemiańskiej, patriotycznej i wielodzietnej rodzinie, jako siódme dziecko Antoniego i Antoniny z domu Głowienkowskiej[2]. Tydzień później została ochrzczona. Na dalsze losy jej życia zaważyło pewne wydarzenie z dzieciństwa. Do trzeciego roku życia była bowiem niemową, a zaczęła niespodziewanie mówić, gdy powróciła z pielgrzymki na Jasną Górę jej matka Antonina, wypowiadając przy tym pierwsze słowo „Jezus”[3]. W dzieciństwie idąc do szkoły, wstępowała często do Kościoła św. Barbary, modląc się tam przed obrazem Matki Bożej Pocieszenia[4]. Już w dniu Pierwszej Komunii świętej, przyjętej 9 czerwca 1895 odczuła żywą bliskość Jezusa Eucharystycznego i pragnienie całkowitego poświęcenia się Bogu[4]. Jednak w realizacji powołania spotkała się z trudnościami ze strony rodziców, zwłaszcza ojca, który był stanowczo przeciwny jej wstąpieniu do Zakonu. 14 czerwca 1901 ukończyła szkołę, będąc wzorową uczennicą[5]. W młodości zapoznała się z dziełami św. Teresy od Jezusa, co wywarło wielki wpływ na jej życie duchowe. W warunkach domu rodzinnego prowadziła głębokie życie modlitwy, wyrzeczenia i miłości bliźniego.
Następnie ukończyła dwuletni kurs kroju i szycia, po którym uciekła z domu do Warszawy, gdzie w Zgromadzeniu Sióstr Szarytek przebywała 6 tygodni, pracując w szpitalu Dzieciątka Jezus. Została jednak zmuszona przez ojca do opuszczenia Warszawy i powrotu do domu[6].
Od 1909 jej kierownikiem duchowym był Sługa Boży o. Anzelm Gądek OCD (1884-1969), karmelita bosy, którego poznała podczas pielgrzymki do karmelitańskiego Sanktuarium maryjnego w Czernej[7]. Spotkanie to miało kluczowy wpływ na jej późniejsze losy, szczególnie powołania. Podczas I wojny światowej zgłosiła się do pracy w Zakładzie Opieki prowadzonym przez siostry albertynki w Krakowie w tzw. Angielskim Ogrodzie, przytułku biedoty[8]. W 1914 została tercjarką zakonu karmelitańskiego oraz członkinią Bractwa Praskiego Dzieciątka Jezus[9]. Po śmierci jej ojca 17 maja 1921, otrzymała aprobatę na wybór drogi życia konsekrowanego od matki Antoniny, udając się do Krakowa[10].
31 grudnia 1921 w Krakowie przywdziała w Kościele karmelitanek przy ul. Wesołej habit nowego zgromadzenia zakonnego Karmelitanek Dzieciątka Jezus, założonego przez o. Anzelma Gądka OCD[11]. Jako jego współzałożycielka została pierwszą przełożoną. Funkcję przełożonej generalnej sprawowała przez 25 lat aż do śmierci, formując siostry w duchu dziecięctwa Bożego i podejmując dzieła apostolstwa i miłosierdzia wśród ubogich. Następnie po powołaniu nowego zgromadzenia, na początku 1922 wyjechała z grupą sióstr do Sosnowca, przejmując dzieła charytatywne Towarzystwa Dobroczynności od ks. Franciszka Karola Raczyńskiego, rektora Kościoła Najświętszego Serca Jezusowego[12]. Przy klasztorze sióstr założyła przedszkole, pracownię haftu i szycia dla dziewcząt, czteroklasową szkołę dla najbiedniejszych dzieci, organizowała rekolekcje i spotkania formacyjne dla młodzieży żeńskiej (KSM) oraz rodziców (Koło Matek). Już wtedy zaczęła być nazywana Matką Zagłębia. Swoim siostrom stanowczo oświadczyła:
Choćbym była na najwyższym stanowisku w świecie, nigdzie nie byłabym tak szczęśliwa jak w klasztorze[13].
3 października 1934 złożyła profesję wieczystą.
W czasie II wojny światowej wykazała heroiczne męstwo. Zorganizowała pomoc dla uchodźców, kuchnię dla biednych i sierociniec, organizowała tajne nauczanie. W czasie okupacji udzielała schronienia partyzantom Armii Krajowej. Niosła pomoc więźniom Auschwitz, organizując wysyłkę paczek żywnościowych do obozu. Udzielała schronienia dziewczętom, którym groziła wywózka na roboty do Niemiec. Od 1943 w klasztorze w Sosnowcu ukrywała dzieci i osoby dorosłe pochodzenia żydowskiego. W sierocińcu prowadzonym przez siostry opiekę znajdowały także dzieci napływające z obozów koncentracyjnych (m.in. z obozu na Radosze w Sosnowcu). Uratowała grupę dzieci, które po upadku powstania warszawskiego kierowane były do obozu w Auschwitz. Do sierocińca trafiały także sieroty, których rodzice zmarli lub zaginęli w czasie działań wojennych. Dom dziecka istniał do 1962, tj. do czasu likwidacji go przez władze komunistyczne.
Za ratowanie Żydów z narażeniem życia w okresie okupacji hitlerowskiej, została pośmiertnie, w 1992 odznaczona medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata, przyznawanym przez Instytut Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu Jad Waszem w Jerozolimie.
Po zakończeniu działań wojennych Matka Teresa wraz ze Zgromadzeniem włączyła się w nowe zadania Kościoła. Siostry podjęły katechizację w szkołach, prowadziły przedszkole i oddawały się pracy charytatywnej.
Przez całe życie pielęgnowała w sobie ducha modlitwy i karmelitańskiego wyrzeczenia, a jej drogą do świętości było całkowite zaufanie Bogu i ofiarna miłość bliźniego. W sposób szczególny odznaczała się nabożeństwem do Dzieciątka Jezus, Najświętszej Eucharystii, Najświętszego Oblicza Pana Jezusa, Matki Bożej Szkaplerznej i św. Józefa.
Zmarła w opinii świętości 12 lipca 1946 w Sosnowcu na skutek powikłań spowodowanych ropnym zapaleniem otrzewnej[14]. Trzy dni później, 15 lipca odbyła się ceremonia pogrzebowa w katedrze sosnowieckiej. Została pochowana początkowo na sosnowieckim cmentarzu przy Alei Mireckiego. Od 31 marca 1982 po przeprowadzonej ekshumacji, jej doczesne szczątki spoczywają w kościele p.w. Najświętszego Oblicza Pana Jezusa przy Domu Macierzystym w Sosnowcu, ul. Matki Teresy Kierocińskiej 25, gdzie każdego 12. dnia miesiąca o godz. 18:00 sprawowana jest msza święta w intencji jej beatyfikacji.
Proces beatyfikacyjny
W lipcu 1976 bp Stefan Bareła wyraził zgodę na rozpoczęcie starań o wyniesienie siostry Janiny Kierocińskiej na ołtarze[15]. 4 marca 1983 zakończono diecezjalny proces przygotowawczy, po czym akta zostały przesłane do watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych[15]. Proces beatyfikacyjny Matki Teresy przeprowadzono w latach 1983-1988. Dnia 3 maja 2013 w Watykanie promulgowano dekret o heroiczności cnót, podpisany przez papieża Franciszka. Odtąd przysługuje jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej[16].
Zobacz też
Szablon:PortalSzablon:PortalSzablon:Portal
- ↑ Wojciech Misztal: Sługa Boża Matka Teresa od Św. Józefa, Janina Kierocińska Matka Zagłębia. Kraków: Wydawnictwo M, 2008. ISBN 978-83-60725-79-5.
- ↑ Bar, Schoennett 1986 ↓, s. 215.
- ↑ Bar, Schoennett 1986 ↓, s. 216.
- ↑ a b Bar, Schoennett 1986 ↓, s. 218.
- ↑ Bar, Schoennett 1986 ↓, s. 219.
- ↑ Bar, Schoennett 1986 ↓, s. 222.
- ↑ Bar, Schoennett 1986 ↓, s. 225.
- ↑ Bar, Schoennett 1986 ↓, s. 230.
- ↑ Bar, Schoennett 1986 ↓, s. 231.
- ↑ Bar, Schoennett 1986 ↓, s. 233, 236.
- ↑ Bar, Schoennett 1986 ↓, s. 237.
- ↑ Bar, Schoennett 1986 ↓, s. 238.
- ↑ Bar, Schoennett 1986 ↓, s. 242.
- ↑ Bar, Schoennett 1986 ↓, s. 263-267.
- ↑ a b Bar, Schoennett 1986 ↓, s. 268.
- ↑ Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych promulgowała cztery dekrety, jeden z nich dotyczy polskiej karmelitanki. pl.radiovaticana.va, 2013-05-03. [dostęp 2013-06-26].
Bibliografia
- O. Joachim Roman Bar OFMConv., Generosa Schoennett: Polscy święci. Służebnica Boża Teresa Janina Kierocińska. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1986, seria: t. 9.