The McGuire Sisters
| |
| Rok założenia | |
|---|---|
| Rok rozwiązania | |
| Pochodzenie | |
| Gatunek |
pop |
| Byli członkowie | |
| Christine McGuire, Dorothy McGuire, Phyllis McGuire | |
The McGuire Sisters – amerykańska grupa wokalna składająca się z trzech śpiewających sióstr: Christine (1926–2018), Dorothy (1928–2012) i Phyllis (1931–2020) McGuire. Ich najpopularniejszymi piosenkami są m.in. „Sincerely”, „May You Always” i „Sugartime”.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wszystkie trzy siostry urodziły się w Middletown, w stanie Ohio[1], a dorastały w Miamisburgu. Ich matka była w tamtejszym kościele protestanckim ministrem i pozwalała córkom śpiewać w chórku. Siostry zaczęły śpiewać w 1935 (najmłodsza z nich, Phyllis, miała zaledwie cztery lata) i występowały na pogrzebach, ślubach i innych uroczystościach kościelnych. Później śpiewały także w bazach wojskowych i szpitalach polowych (do 1949).
Siostry zostały dostrzeżone przez Karla Taylora, menedżera i założyciela orkiestry. Taylor miał przejeżdżać ze swoją żoną nieopodal kościoła, w którym Phyllis, Christine i Dorothy występowały, i usłyszał ich śpiew. Po niedługim czasie siostry McGuire śpiewały już z orkiestrą Taylora w Van Cleef Hotelu w Dayton[2].
W roku 1952 wystąpiły w show telewizyjnym Arthur Godfrey’s Talent Scouts. Po tym występie Arthur Godfrey, jego pomysłodawca i prowadzący, zdecydował się zatrudnić je w innych programach telewizyjnych, gdzie występowały przez następne siedem lat, do roku 1959. Występowały m.in. w show Deana Martina, a także Danny’ego Kaye i Miltona Berle.
W swojej karierze śpiewały na żywo także przed znanymi politykami i osobami publicznymi – m.in. przed pięcioma prezydentami Stanów Zjednoczonych: Richardem Nixonem, Geraldem Fordem, Jimmym Carterem, Ronaldem Reaganem i George’em Bushem; a także przed królową brytyjską Elżbietą II.
Ich płyty odniosły w Stanach Zjednoczonych niemały sukces – Sincerely, Picnic i Sugartime sprzedały się w milionowym nakładzie[1]. W roku 1968 siostry zdecydowały o zakończeniu wspólnej działalności. Phyllis przez jakiś czas występowała jeszcze jako solistka, jednak po kilku latach zrezygnowała. Siostry dawały już tylko okazjonalne koncerty. W 2001 zostały wprowadzone na Vocal Group Hall of Fame, a także na Coca-Cola Hall of Fame oraz Headliners’ Hall of Fame[3].
Dorothy McGuire zmarła 7 września 2012 w Paradise Valley, Arizona w wyniku powikłań choroby Parkinsona[4].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Piosenka | Pozycja na listach przebojów | ||
|---|---|---|---|---|
| US | US AC |
UK[5] | ||
| 1954 | „Pine Tree, Pine Over Me” | 26 | – | – |
| „Goodnight, Sweetheart, Goodnight” | 7 | – | – | |
| „Muskrat Ramble” | 10 | – | – | |
| „Lonesome Polecat” | 28 | – | – | |
| „Christmas Alphabet” | 25 | – | – | |
| 1955 | „Sincerely” | 1 | – | 14 |
| „No More” | 17 | – | 20 | |
| „It May Sound Silly” | 11 | – | – | |
| „Doesn’t Anybody Want Me?” | – | – | – | |
| „Something’s Gotta Give” | 5 | – | – | |
| „Rhythm 'n Blues” | – | – | – | |
| „He” | 10 | – | – | |
| „Give Me Love” | 95 | – | – | |
| 1956 | „Missing” | 44 | – | – |
| „Picnic” | 13 | – | – | |
| „Delilah Jones” | 37 | – | 24 | |
| „Weary Blues” | 32 | – | – | |
| „In the Alps” | 63 | – | – | |
| „Ev’ry Day of My Life” | 37 | – | – | |
| „Endless” | 52 | – | – | |
| „Goodnight, My Love, Pleasant Dreams” | 32 | – | – | |
| 1957 | „Sugartime” | 1 | – | 14 |
| „Ding Dong” | 25 | – | – | |
| 1958 | „Volare” | 80 | – | – |
| 1959 | „May You Always” | 11 | – | 15 |
| „Summer Dreams” | 55 | – | – | |
| „Peace” | 85 | – | – | |
| 1960 | „Livin’ Dangerously” | 97 | – | – |
| „The Last Dance” | 99 | – | – | |
| 1961 | „Just For Old Time’s Sake” | 20 | – | – |
| „Tears On My Pillow” | 59 | 12 | – | |
| „Just Because” | 99 | – | – | |
| 1964 | „I Don’t Want To Walk Without You” (Solo Phyllis) | 79 | 13 | – |
| 1966 | „Truer Than You Were” | – | 30 | – |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Joseph Murrells: The Book of Golden Discs. Wyd. 2nd. Londyn: Barrie and Jenkins Ltd., 1978, s. 75. ISBN 0-214-20512-6.
- ↑ The McGuire Sisters Inductees. vocalgroup.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)]..
- ↑ Kathy Shayna Shocket, 50th anniversary party reunites legendary trio [online], azcentral.com, 10 grudnia 2008 [dostęp 2012-09-10] (ang.).
- ↑ Peter Keepnews, Dorothy McGuire, of Singing Sister Act, Dies at 84 [online], nytimes.com, 9 września 2012 [dostęp 2012-09-10] (ang.).
- ↑ David Roberts: British Hit Singles & Albums. Wyd. 19. London: Guinness World Records Limited, 2006, s. 339. ISBN 1-904994-10-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- The McGuire Sisters. allmusic.com. [dostęp 2012-09-10]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona McGuire Sisters na National Broadcasters Hall of Fame
- Strona McGuire Sisters na Primarily A Cappella
- Strona McGuire Sisters na Vocal Group Hall of Fame
- Artykuł Cincinatti Enquirer