Tom Morello

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tom Morello
Ilustracja
Tom Morello (2019)
Pseudonim

The Nightwatchman

Data i miejsce urodzenia

30 maja 1964
Nowy Jork

Instrumenty

gitara, gitara basowa, harmonijka ustna, banjo, mandolina, instrumenty klawiszowe, śpiew

Gatunki

indie rock[1], rock alternatywny[1], rock eksperymentalny[1], post hardcore[1]

Aktywność

od 1980

Wydawnictwo

Epic Records, New West Records

Powiązania

Axis of Justice, Class of ’99

Zespoły
Rage Against the Machine (1991-2000, od 2007)
Electric Sheep (1980-1987)
Street Sweeper Social Club (2006-2010)
Audioslave (2001-2007)
Prophets of Rage (2016-2019)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Thomas Baptiste Morello (ur. 30 maja 1964 w Nowym Jorku[1]) – amerykański gitarzysta, znany przede wszystkim z występów w zespole Rage Against the Machine[2]. Od 2003 roku tworzy w ramach solowego projektu pod pseudonimem The Nigthwatchman. W latach 2001–2007 grał w zespole Audioslave[3]. Natomiast od 2016 do 2019 roku współtworzył formację Prophets of Rage[4].

Przez magazyn Rolling Stone został umieszczony na 26. miejscu na liście „100 Największych Gitarzystów Wszech Czasów”[5]. Z kolei w 2004 roku muzyk został sklasyfikowany na 25. miejscu listy „100 Najlepszych Gitarzystów Heavymetalowych Wszech Czasów” według magazynu Guitar World[6].

Początki[edytuj | edytuj kod]

Jego matka, Mary Morello (pół-Irlandka, pół-Włoszka) jest nauczycielką, obecnie na emeryturze. Od wielu lat angażuje się w walkę o prawa obywatelskie i wolność słowa. Uczestniczyła w organizacjach takich jak Urban League i NAACP. Jest także sponsorem organizacji Parents for Rock and Rap, która ma na celu zniesienie cenzury w muzyce.

Ojciec Toma – Ngethe Njoroge – rdzenny Kenijczyk – był członkiem partyzantki Mau Mau podczas walki o niepodległość Kenii od Wielkiej Brytanii. Po zwycięstwie Kenii w roku 1963, Ngethe został pierwszym reprezentantem tego kraju w ONZ. Rodzice Toma poznali się, gdy Mary pracowała dla wojska jako nauczycielka. Po długim rozstaniu Tom spotkał się z ojcem dopiero w 1994, jako 30-latek (w rok po jego narodzinach rodzice rozwiedli się, a Ngethe powrócił do Afryki. Ponownie ożenił się w 1973 – ma 3 innych synów. Obecnie posiada plantację herbaty).

Po rozwodzie Mary z Tomem przeprowadzili się do Illinois. Jako samotna matka z ciemnoskórym synem napotkali w środkowo-zachodniej Ameryce późnych lat 60. na wiele kulturowych barier. Po wielu próbach znalezienia miejsca, gdzie mogliby mieszkać, a Mary znalazłaby pracę, ostatecznie osiedlili się w Chicago, w dzielnicy Libertyville.

Lock Up[edytuj | edytuj kod]

W 1988 Morello dołączył do Lock Up z Brianem Grillo, Chrisem Beebe i Vince’em Ostertagiem. Jeśli chodzi o brzmienie, to zespół podobny był do Fishbone i Living Colour – ich muzyka stanowiła mieszankę melodyjnego hard rocka, bluesa, soulu, a nawet elementów funku. Lock Up wydawał płyty w wytwórni Manifesto, podporządkowanej Geffen Records. Choć zespół podpisał umowę przewidująca nagranie 2 albumów, to jednak wytwórnia zrezygnowała ze współpracy po tym, jak ich debiutancki krążek Something Bitchin’ This Way Comes nie odniósł zbyt dużego sukcesu rynkowego[7]. Wytwórnia starała się zmienić brzmienie grupy tak, aby pasowało do takiej grupy docelowej, jaką to ona wybrała, przez co doszło do napięć pomiędzy nią a muzykami.

Rage Against The Machine[edytuj | edytuj kod]

Tom Morello, 2006

Zespół Lock Up przestał istnieć w 1991 i Tom zaczął natychmiast szukać innych muzyków do wspólnej gry; w tym czasie ponownie zaczął udzielać lekcji gry na gitarze, aby móc utrzymać się finansowo. Wkrótce usłyszał Zacka de la Rocha na jednym z jego koncertów i zaproponował mu współpracę. Morello zaprosił Brada Wilka, który kiedyś odpadł w przesłuchaniach do Lock Up, a de la Rocha ściągnął swego przyjaciela z dzieciństwa Tima Commerforda. Zack był wcześniej frontmanem grupy Inside Out.

Zespół Rage Against The Machine zaczął natychmiast grać koncerty przed grupą Tool, a ofertę umowy od wytwórni otrzymał już po swoim drugim występie. Ofertę tę zaproponowała firma Epic Associated należąca do Sony Music.

Bogatszy w doświadczenie z działaniami wytwórni fonograficznych, Morello wyegzekwował pełną kontrolę nad materiałem. Wkrótce także jego gra uległa zmianie, pod wpływem hip hopowego wokalisty.

Chcieliśmy DJ-a w grupie, ale żadnego nie mogliśmy znaleźć, więc to ja zostałem sygnowany na DJ-a. To całkowicie zmieniło mój sposób patrzenia na gitarę, zmieniło mój styl.

Rage Against The Machine osiągnęło to, co wielu im podobnym zespołom nigdy się nie udało – połączyli treści polityczne z elementami hard rocka i funkowym rytmem. Oprócz sprzedaży milionów płyt, politycznie uświadamiali środowiska słuchaczy oraz zachęcali setki osób do wstępowania w szeregi organizacji pozarządowych.

Podburzający, pełen pasji wokal Zacka, gładka sekcja rytmiczną Wilka i Commerforda, w połączeniu z nadzwyczajną grą Morello, zespół RATM miał zagwarantowane miejsce w rockowym panteonie. A Tom został tym, kim zawsze chciał być: socjalistycznym gitarzystą rockowym. Niestety, w październiku 2000, Zack de la Rocha ogłosił, że odchodzi z zespołu. Tłumaczył się tym, że „proces wspólnego podejmowania decyzji w zespole kompletnie przestał działać”.

Audioslave[edytuj | edytuj kod]

Tom Morello, 2008

Choć Morello, Wilk i Commerford chcieli dalej działać pod szyldem RATM z nowym frontmanem, to jednak pomysł nie wypalił – w lutym 2001 ogłoszono, że grupa (najpierw pod szyldem Civilian) rozpoczęła współpracę z Chrisem Cornellem, byłym wokalistą Soundgarden. Ostatecznie zespół przyjął nazwę Audioslave. Pojawił się jednak problem z wytwórnią – albumy RATM wydawane były przez wytwórnię Sony, za to Cornell miał umowę z Epic Records, co doprowadziło do konfliktu interesów. Jednak obie wytwórnie doszły do porozumienia i płyty nowego zespołu Audioslave były wydawane na przemian to przez jedną, to przez drugą wytwórnię.

Pierwsza płyta, nazwana po prostu Audioslave, ujrzała światło dzienne 19 listopada 2002. Album składający się z 14 utworów został ciepło przyjęty przez fanów i krytyków. Singlem promującym był utwór Cochise. Zespół poszedł w całkowicie nowym kierunku, który trudno byłoby porównać z muzyką RATM albo Soundgarden. Druga płyta Audioslave Out Of Exile ukazała się na rynku 25 maja 2005. Płyta numer 3 o tytule Revelations została wydana we wrześniu 2006.

Zespół Audioslave zagrał koncert na Kubie. Wydarzenie zostało zarejestrowane i zostało wydane w formie DVD – Audioslave Live in Cuba. Audioslave było pierwszą amerykańską grupą rockową, która tam wystąpiła. Koncert obejrzało 60 000 osób.

Członkowie Rage Against The Machine z powodu swoich lewicowych poglądów byli posądzani o braki w poczuciu humoru, jednak Tom tłumaczy, że są po prostu zwykłymi chłopakami

...w tym zespole są dobrzy ludzie. Mam psy, z którymi lubię się droczyć, starego Dodge Dart Demon z 1971.

Możemy przedyskutować litanię moich fascynacji... moja szafa jest wypełniona po same brzegi ubraniami, które epokę świetności mają już dawno za sobą.

Jest miłośnikiem Star Treka – pojawił się nawet w dwóch produkcjach spod tego znaku: w filmie Insurrection oraz w drobnej roli w telewizyjnym epizodzie serialu Voyager. W 2001 gościnnie wystąpił w filmie Made, w którym wystąpił także jego wieloletni przyjaciel Vince Vaughn.

Axis of Justice[edytuj | edytuj kod]

Axis of Justice jest organizacją non-profit stworzoną przez Toma i Serja Tankiana (wokalistę System of a Down). Jej celem jest „pogłębianie współpracy muzyków, fanów muzyki i politycznych organizacji obywatelskich we wspólnej walce o sprawiedliwość społeczną”. Jej członkowie „chcą zbudować most pomiędzy fanami muzyki na całym świecie i lokalnymi organizacjami politycznymi, aby efektownie organizować pracę w kwestiach pokoju, praw człowieka i sprawiedliwości gospodarczej”. Organizacja walczy na przykład o prawa imigrantów i o zniesienie kary śmierci. Lista lektur przez nią zalecanych obejmuje dzieła takich osób jak Noam Chomsky, Che Guevara, George Orwell, Mumia Abu-Jamal, czy Grant Morrison.

Serj i ja wpadliśmy na pomysł stworzenia Axis Of Justice na Ozzfest w San Bernardino. Zobaczyliśmy tam wielu fanów z tatuażami KKK albo noszącymi koszulki Klanu. Jak na ironię był to koncert, na którym prawie wszystkie zespoły miały w składzie nie-białego muzyka. Pomyślałem: hej, to też jest moja muzyka! Musi powstać jakaś reprezentacja dla nie-rasistów.

Na stronie AOJ można przeczytać o wszystkich akcjach podjętych przez tę organizację (m.in. głośny protest „taco bell”) Axis of Justice.

Kariera solowa (The Nightwatchman)[edytuj | edytuj kod]

Tom Morello występuje również jako solista pod pseudonimem “The Nightwatchman”, grając muzykę na gitarze akustycznej i śpiewając piosenki o polityczno-społecznym zabarwieniu. Pod tym szyldem wydał cztery płyty: One Man Revolution (2007), The Fabled City (2008), Union Town (2011) i World Wide Rebel Songs (2011)[8][9][10][11]. Dochód ze sprzedaży wydawnictwa Union Town muzyk przeznaczył na The America Votes Labor Unity Fund[12].

W 2016 roku Tom Morello wraz z Knife Party wydał singel „Battle Sirens”.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Dyskografia Rage Against the Machine.
 Zobacz więcej w artykule Electric Sheep, w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule Street Sweeper Social Club, w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule Audioslave, w sekcji Dyskografia.
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
USA
Ind.
[13] 		USA
Heat.
[13]
One Man Revolution
  • Data: 24 kwietnia 2007[8]
  • Wydawca: Epic Records
 – –
The Fabled City
  • Data: 30 września 2008[9]
  • Wydawca: Epic Records
 – –
Union Town
  • Data: 19 lipca 2011[10]
  • Wydawca: New West Records
 – –
World Wide Rebel Songs
  • Data: 30 sierpnia 2011[11]
  • Wydawca: New West Records
 35 8
„–” oznacza, że album nie był notowany.

Wybrana filmografia[edytuj | edytuj kod]

Tytuł Rok Rola Uwagi Źródło
„Metal: A Headbanger’s Journey” 2005 jako on sam film dokumentalny, reżyseria: Sam Dunn, Scot McFayden [14]
„Iron Maiden: Flight 666” 2009 film dokumentalny, reżyseria: Sam Dunn, Scot McFadyen [15]
„Sounds Like a Revolution” 2010 film dokumentalny, reżyseria: Summer Preney, Jane Michener [16]
„Who Is Vermin Supreme? An Outsider Odyssey” 2014 film dokumentalny, reżyseria: Steve Onderick [17]

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
2010 Best Guitarist Tom Morello Revolver Golden Gods Awards Nominacja [18][19]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Greg Prato: Tom Morello Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).
  2. ↑ Jason Ankeny: Rage Against the Machine Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).
  3. ↑ MacKenzie Wilson: Audioslave Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).
  4. ↑ Neil Z. Yeung: Prophets of Rage Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).
  5. ↑ Rolling Stone’s „The 100 Greatest Guitarists of All Time” Do you agree?. theinsider.com. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
  6. ↑ GUITAR WORLD’s 100 Greatest Heavy Metal Guitarists Of All Time – Jan. 23, 2004. blabbermouth.net. [dostęp 2011-12-07]. (ang.).
  7. ↑ tutaj dostępne są zdjęcia Lock Up – forum tommorello.net.
  8. ↑ a b Marisa Brown: The Nightwatchman / Tom Morello One Man Revolution review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).
  9. ↑ a b Thom Jurek: Tom Morello / The Nightwatchman The Fabled City review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).
  10. ↑ a b Thom Jurek: The Nightwatchman / Tom Morello Union Town review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).
  11. ↑ a b Thom Jurek: Tom Morello / The Nightwatchman World Wide Rebel Songs review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).
  12. ↑ TOM MORELLO To Release ‘Union Town’ EP – Apr. 29, 2011. roadrunnerrecords.com. [dostęp 2011-04-30]. (ang.).
  13. ↑ a b Tom Morello Billboard Chart History. www.billboard.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).
  14. ↑ Metal: A Headbanger’s Journey (2005). www.imdb.com. [dostęp 2011-07-28]. (ang.).
  15. ↑ Iron Maiden: Flight 666 (2009). www.imdb.com. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).
  16. ↑ Sounds Like a Revolution (2010). www.imdb.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).
  17. ↑ Who Is Vermin Supreme? An Outsider Odyssey (2014). www.imdb.com. [dostęp 2016-09-04]. (ang.).
  18. ↑ REVOLVER Editor-In-Chief Talks About Upcoming GOLDEN GODS AWARDS – Mar. 29, 2010. blabbermouth.net. [dostęp 2010-09-27]. (ang.).
  19. ↑ Revolver Golden Gods Awards 2010: The Winners. www.metalinjection.net. [dostęp 2010-09-27]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Rage Against the Machine
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
Single
Audioslave
Albumy studyjne
Dema
Single
Wideografia
Powiązane
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tom_Morello&oldid=72295022”