Trofeum łowieckie
Trofeum łowieckie, trofeum myśliwskie – odpowiednio spreparowana, niejadalna część ciała upolowanego lub złowionego zwierzęcia, stanowiąca dla myśliwego lub dla wędkarza pamiątkę pomyślnego polowania lub połowu. Trofea pełnią również rolę dydaktyczno-badawczą. Za trofeum myśliwskie uważane są części ciała charakterystyczne dla danego gatunku wyróżniające się specyficznymi cechami, np. skóra, futro, pióra, urożenie (poroże lub rogi), czaszka, uzębienie i pazury.
Niektóre trofea podlegają obowiązkowi znakowania, wyceny (wstępnej i ostatecznej) oraz ewidencjonowania w Centralnym Rejestrze Trofeów. Rekordowe trofea łowieckie podlegają w Polsce ochronie prawnej – mogą być wywożone za granicę jedynie w celu eksponowania ich na wystawach specjalistycznych.
W polskim prawie łowieckim za trofea łowieckie podlegające wycenie przyjmuje się:
- poroże łosia
- poroże jelenia szlachetnego
- poroże jelenia wschodniego
- poroże daniela
- poroże sarny
- ślimy muflona
- oręż dzika
- czaszkę lisa
- czaszkę jenota
- czaszkę borsuka.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ignacy Stachowiak, Wycena trofeów łowieckich, Warszawa: Zarząd Główny Polskiego Związku Łowieckiego, 1985
- Trofea myśliwskie. Łowiecki – Dziennik myśliwych. [dostęp 2008-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 października 2007)].
- Ustawa z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie. (Dz.U. z 2023 r. poz. 1082)
- Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 19 maja 2005 r. w sprawie sposobu wyceny oraz ewidencji trofeów łowieckich (Dz.U. z 2005 r. nr 96, poz. 820)