Przejdź do zawartości

Ulica Zygmunta Słomińskiego w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 16:21, 20 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Zygmunta Słomińskiego
{{{nazwa oryginalna}}}
{{{jednostki}}}
Ilustracja
{{{opis zdjęcia}}}
Państwo

 Polska

Miejscowość

{{{miejscowość}}}

Długość

1,7 km

Poprzednie nazwy

{{{poprzednie nazwy}}}

Plan
[[Plik:{{{plan}}}|240x240px|alt=Plan przebiegu ulicy|]]
Przebieg
ul. Zakroczymska
ul. Szymanowska
światła ul. Międzyparkowa
ul. Bonifraterska
ul. gen. Władysława Andersa
ul. Alka Dawidowskiego
ul. Kłopot
światła ul. Błońska
światła Rondo Zgrupowania AK „Radosław”
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

Ulica Zygmunta Słomińskiego – ulica w Śródmieściu w Warszawy łącząca Most Gdański z rondem Zgrupowania AK „Radosław”.

Historia

Ulicę wytyczono w 1958 podczas budowy Trasy Mostowej im. Stefana Starzyńskiego, praktycznie wchłonęła ona istniejące wcześniej po jej śladzie ulice Szymanowską i Kłopot. Została oddana do użytku w 1959[1].

W lipcu 1959 ulicą pojechały pierwsze tramwaje. Do 1961 roku odcinek pomiędzy ulicą Błońską a dworcem kolejowym Warszawa Gdańska był jednojezdniowy.

Przebieg

Ulica rozpoczyna się na zjeździe z Mostu Gdańskiego, następnie biegnie wiaduktem nad ulicą Zakroczymską. Dalej krzyżuje się z ulicami Szymanowską, Międzyparkową, Bonifraterską, Andersa, Dawidowskiego, Kłopot i Błońską. Kończy się na Rondzie Zgrupowania AK "Radosław". Droga jest w całości dwujezdniowa, w pasie między jezdniami znajduje się torowisko tramwajowe. Od ronda Zgrupowania „AK Radosław” do ul. gen. Władysława Andersa wzdłuż ulicy prowadzi ścieżka rowerowa.

Droga jest fragmentem obwodnicy śródmiejskiej i dróg wojewódzkich 634 i 637

Pochodzenie nazwy

W PRL ulica nosiła imię działacza komunistycznego Mariana Buczka.

Obecna nazwa ulicy została nadana w listopadzie 1989[2] (według innego źródła – w 1991[3]).

Na początku lat 90. rozważano nadanie tej ulicy jeszcze innej nazwy – ul. Zgrupowania "Żmija", ukazał się nawet plan miasta z takim opisem[4].

Ważniejsze obiekty

Przypisy

  1. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 788. ISBN 83-01-08836-2.
  2. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 403. ISBN 83-86619-97X.
  3. Andrzej Sołtan (red. prowadz.): Śladami nazw miejskich Warszawy. Z prac Zespołu Nazewnictwa Miejskiego Warszawy. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2012, s. 365. ISBN 978-83-62189-21-2.
  4. Warsaw Street Map. Warszawa: Rotom, 1991.