Viktors Ņesterenko

Viktors Ņesterenko

Pełne imię i nazwisko	Wiktor Pawłowycz Nesterenko
Data i miejsce urodzenia	3 maja 1954 Nikopol
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub Kołos Nikopol Dnipro Dniepropetrowsk
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1971–1972 Elektrons Ryga ? (?) 1973–1977 Daugava Ryga 87 (18) 1977 Kołos Nikopol ? (?) 1978–1979 Liepājas Metalurgs 66 (6) 1979 Spartak Kostroma ? (?) 1980–1987 Celtnieks Ryga ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1984–1987 Celtnieks Ryga (grający trener) 1988–1992 RAF Jelgava 1992–1993 Prykarpattia Iwano-Frankiwsk 1994 DAG Ryga 1995 Liepājas Metalurgs 1996–1997 RAF/Universitāte Ryga 1997 Ranto/Miks (konsultant) 1998 Dinaburg Dyneburg 199?–2001 FK Ryga (asystent) 2001–2003 FK Ryga 2004 Dynama Brześć 2005 FK Venta 2006–2007 skaut II dywizji Rosji 2008 Karielija Pietrozawodsk (asystent) 2009 Karielija Pietrozawodsk 2010–2012 Karielija-Diskawieri Pietrozawodsk 2013– Jõhvi FC Lokomotiv

Viktors Ņesterenko, ukr. Віктор Павлович Нестеренко, ros. Виктор Павлович Нестеренко, Wiktor Pawłowicz Niestierienko (ur. 3 maja 1954 w Nikopolu, Ukraińska SRR) – łotewski piłkarz pochodzenia ukraińskiego, grający na pozycji napastnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Nesterenko urodził się na Ukrainie i tam rozpoczął karierę piłkarską w drużynie rezerwowej Dnipro Dniepropetrowsk. W młodym wieku przeniósł się do Rygy, gdzie studiował. W 1971 roku dołączył do klubu Elektrons Ryga oraz grał w młodzieżowej drużynie Daugavy Ryga. Spędził cały sezon 1972 w Elektrons, ale w roku 1973, kiedy Daugava Ryga potrzebowała punktów, Nesterenko debiutował w pierwszej jedenastce Daugavy. W pierwszym sezonie, zaliczył 7 występów i strzelił 5 bramek. W 1975 roku klub zakwalifikował się do pierwszej ligi radzieckiej, ale w 1976 roku Nesterenko doznał kontuzji i wypadł z gry na dłuższą część sezonu. Potem starał się zapewnić formę w Kołosie Nikopol, ale bez większych sukcesów. W 1978 i 1979 grał w Liepājas Metalurgs, i przez pół sezonu w Spartaku Kostroma. Próbował wrócić do Daugavy Ryga, ale trener nie widział jego w składzie drużyny, więc Nesterenko przeszedł do Celtnieks Ryga, gdzie wkrótce zakończył karierę piłkarską.

Kariera trenerska

Będąc jeszcze piłkarzem rozpoczął pracę trenerską w Celtnieks Ryga, z którym wygrał Puchar Łotwy trzy razy z rzędu - od 1984 do 1986. Zespół również dwa razy zajmował drugie miejsce w lidze łotewskiej.

W 1988 r. zaoferowano mu stanowisko trenera w drugim zespole RAF Jelgava (pierwszy zespół grał w drugiej lidze radzieckiej, a drugi zespół w lidze łotewskiej). RAF zdobył mistrzostwo łotewskiej ligi w obu sezonach, a w 1988 roku Puchar Łotwy. Po sezonie 1989 oba kluby połączyły się i Nesterenko został trenerem klubu RAF, który grał w najniższej dywizji radzieckiej piłki nożnej. Klub miał wielu młodych utalentowanych graczy, w tym przyszli reprezentanci Vladimirs Babičevs, Igors Troickis i Dzintars Sprogis. W 1991 RAF zajął 3. miejsce w drugiej lidze, jednak po upadku ZSRR zakończył marzenie o awans do wyższej ligi. Nesterenko zostawił RAF w połowie 1992 r., kiedy w meczu play-off klub oddał złote medale na rzecz Skonto FC.

Potem Nesterenko podpisał roczny kontrakt z Prykarpattia Iwano-Frankiwsk, który został właśnie zdegradowany z Wyższej lihi i miał nadzieję wrócić tam po jednym sezonie. Pod jego kierownictwem, klub zajął 4. miejsce z 22 zespołów, które nie wystarczyło Nesterenko, aby kontynuować jego pracę w klubie.

W 1994 r. podjął pracę z następnym klubem - DAG Ryga (były VEF). DAG miał dobry skład, w którym występowali Andrejs Piedels, Vits Rimkus, Arturs Zakreševskis i Dzintars Sprogis. W tym roku klub zajął 3. miejsce w łotewskiej lidze i dotarł do finału Pucharu Łotwy. Po sezonie klub doświadczył trudności finansowe, przez co połączył się z Liepājas Metalurgs i przeniósł się do Lipawy. Niemal wszyscy gracze opuścili DAG, klub nie miał wsparcia finansowego w pierwszej połowie sezonu, a pieniądze uzyskali tylko z przejścia Dzintarsa Sprogisa do Spartaka Moskwa. Sezon był rozczarowujący (szczególnie pierwsza połowa), jednak klub ponownie dotarł do finału. W tym sezonie, DAG składał się z młodych zawodników, takich jak Viktors Dobrecovs i weteranów, takich jak Jānis Intenbergs i Ainars Linards. Po sezonie Nesterenko został poproszony o opuszczenie Lipawy.

W 1996 roku Nesterenko powrócił do RAF, który przeniósł się z Jelgavy do Rygi. Sezon w Virsliga nie był szczególnie udany, ale Nesterenko i jego klub zdobył swoje pierwsze trofeum w niepodległej Łotwie - RAF zdobył Puchar Łotwy pokonując Skonto Ryga w doliczonym czasie emocjonującego meczu. Przed sezonem 1997, klub zmienił nazwę na Universitāte Ryga, ale zmiana nie pomogła - zajął szóste miejsce w lidze łotewskiej, i po sezonie klub postanowił rozstać się z Nesterenko. W 1997 Nesterenko był jednym z kandydatów na stanowisko głównego trenera w nowo powstałym FK Ventspils, ale Siarhiej Barouski z Białorusi został wybrany na szkoleniowca klubu.

Po krótkim okresie pracy w charakterze konsultanta w Ranto/Miks, Nesterenko podpisał na sezon 1998 kontrakt z Dinaburg Dyneburg, brązowego medalistą i finalistą Pucharu Łotwy w 1997 roku. Jego pierwszy sezon był mniej udany - klub zajął czwarte miejsce w lidze i odpadł w ćwierćfinale Pucharu. W środku sezonu Nesterenko został zastąpiony przez Romana Hryhorczuka, którego trenerem był Nesterenko w Prykarpattia Iwano-Frankiwsk.

Kolejnym etapem w karierze Nesterenko był FK Ryga, w którym najpierw pomagał trenerom Jānis Gilis, a później Georgijs Gusarenko. W 2001 r. został mianowany na stanowisko głównego trenera. Jego praca w FK Ryga nie przyniosła dobrych wyników - klub zajmował miejsca w połowie tabeli, dlatego Nesterenko musiał opuścić klub po sezonie 2003.

W 2004 r. podjął pracę w białoruskim Dynama Brześć, ale szybko został zwolniony. Następnym klubem był FK Venta, który zbankrutował w 2005 roku. Nesterenko rozpoczynał jako skaut, ale kiedy w klubie nastąpiło pogorszenie sytuacji finansowej objął stanowisko głównego trenera.

W latach 2006-2007 pracował jako skaut II dywizji Rosji, a od 2008 do 2012 był zatrudniony na różnych stanowiskach w pietrozawodskim klubie Karielija Pietrozawodsk, który potem zmienił nazwę na Karielija-Diskawieri Pietrozawodsk. W 2013 objął prowadzenie estońskiego klubu Jõhvi FC Lokomotiv, z którym zdobył awans do najwyższej ligi.

W swojej pracy jako menedżer klubu Nesterenko współpracował w wielu klubach z Aleksandrs Dorofejevs.

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• wicemistrz Wtoroj Ligi ZSRR: 1975

Sukcesy trenerskie

• mistrz Łotewskiej SRR: 1988, 1989
• wicemistrz Łotwy: 1992
• wicemistrz estońskiej Esiliigi: 2013
• brązowy medalista Mistrzostw Łotwy: 1994
• brązowy medalista Wtoroj Niższej Ligi ZSRR: 1991
• zdobywca Łotewskiej SRR: 1984, 1985, 1986, 1988
• zdobywca Pucharu Łotwy: 1996
• finalista Pucharu Łotwy: 1994, 1995

Bibliografia

• V. Nesterenko, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2021-01-03] .
• Viktors Ņesterenko w bazie RusTeam (ros.)
• Profil na PlayerHistory (ang.)
• Viktors Ņesterenko w bazie FootBook (ros.)
• Viktors Nesterenko, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-12-01] .
• Anatolijs Kreipāns. Siedem drużyn Viktorsa Ņesterenki. Gazeta: Rīgas Balss. Rubrika: Sports (łot.)