Przejdź do zawartości

Jożef Beca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jożef Beca
Йожеф Беца
Pełne imię i nazwisko

Jożef Jożefowycz Beca

Data i miejsce urodzenia

6 listopada 1929
Mukaczewo

Data i miejsce śmierci

24 lutego 2011
Mukaczewo

Wzrost

177 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1946 Bilszowyk Mukaczewo ? (?)
1947–1949 Spartak Użhorod ? (?)
1950–1951 HBO Stanisławów ? (?)
1951–1953 Spartak Stanisławów ? (?)
1953–1954 OBO Lwów 22 (0)
1955–1956 CDSA Moskwa 19 (0)
1957–1958 CSK MO Moskwa 16 (2)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1955  ZSRR 1 (0)
1956  ZSRR olimpijska 1 (0)
W sumie: 2 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1953 Spartak Stanisławów (grający trener)
1961,1963 SKA Rostów nad Donem (asystent)
1964–1967 SKA Rostów nad Donem
1968 SKA Rostów nad Donem (asystent)
1969–1970 SKA Lwów
1971–1972 SKA Rostów nad Donem
1972–1973 PGW
1975 SKA Rostów nad Donem
1976–1978 Metałurh Zaporoże
1979–1981 Ararat Erywań
1982 Kajrat Ałma-Ata
1985 SKA Odessa
1989 Torpedo Zaporoże
1989–1990 SKA Rostów nad Donem
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina) Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Jożef Jożefowycz Beca, ukr. Йожеф Йожефович Беца, ros. Йожеф Йожефович Беца, Jożef Jożefowicz Bieca, węg. József Becza (ur. 6 listopada 1929 w Mukaczewie, Czechosłowacja, zm. 24 lutego 2011 w Mukaczewie, Ukraina) – ukraiński piłkarz pochodzenia węgierskiego, grający na pozycji pomocnika, reprezentant ZSRR, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarza rozpoczynał w prowincjonalnym amatorskim klubie Bilszowyk Mukaczewo. Kolejne trzy lata spędził w drużynie Spartaka Użhorod, kiedy to w 1950 przyszedł czas służyć w wojsku. Tak stał się zawodnikiem drużyny Garnizonowego Budynku Oficerów w Stanisławowie. Latem 1951 drużyna została rozwiązana, bo nie ustąpiła liderowi OBO Lwów. Najlepszych piłkarzy zabrali do lwowskiego klubu, a Beca został zawodnikiem miejscowego Spartaka Stanisławów. O utalentowanym piłkarzu usłyszeli w Kijowie i wiele razy przyjeżdżali zabrać go so Dynama Kijów. Jednak piłkarza wtedy ciągłe odsyłali „odbywać karę”[1]. O stanisławowskiej gwieździe doniesiono marszałkowi Gieorgijewi Żukowu, który wydał rozkaz: „Niech pół roku pogra we Lwowie, a potem do Moskwy”. Tak piłkarz został przeniesiony najpierw do OBO Lwów, a w 1955 w CDSA Moskwa, który w 1957 zmienił nazwę na CSK MO Moskwa. W tym klubie z powodu ciężkiej kontuzji zakończył piłkarską karierę w wieku 27 lat.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

23 października 1955 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu towarzyskim z Francją zremisowanym 2:2. Ponadto występował w olimpijskiej reprezentacji Związku Radzieckiego, w składzie której zdobył złoty medal na Olimpiadzie w Melbourne 1956.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu kariery piłkarskiej ukończył najpierw Instytut Kultury Fizycznej im. Lesgafta w Leningradzie. W latach 1959–1961 trenował Wojskowy Instytut Kultury Fizycznej im. Lenina. Od 1961 do 1975 pracował w klubie SKA Rostów nad Donem, z wyjątkiem dwóch lat spędzonych w SKA Lwów oraz półtora roku, kiedy prowadził drużynę PGW, stacjonującej w Polsce. Następnie prowadził inne radziecki kluby, takie jak: Metałurh Zaporoże, Ararat Erywań, Kajrat Ałma-Ata, SKA Odessa oraz Torpedo Zaporoże. W 1990 powrócił do miasta, w którym urodził się – Mukaczewo[2]. Często przychodził do juniorskiego klubu Iskra Mukaczewo, któremu oddał wiele lat swojej pracy z uczniami. 24 lutego 2011 zmarł w Mukaczewie[3].

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

[[]]