Władimir Ałganow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władimir Ałganow
Владимир Петрович Алганов
pułkownik KGB pułkownik KGB
Data i miejsce urodzenia

22 października 1952
Leningrad

Przebieg służby
Formacja

KGB

Stanowiska

Pierwszego Zarządu Głównego Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR

Odznaczenia
Order Honoru

Władimir Pietrowicz Ałganow (ros. Владимир Петрович Алганов, ur. 22 października 1952[1] w Leningradzie) – radziecki, rosyjski funkcjonariusz wywiadu pełniący służbę jako dyplomata, były pracownik ambasady ZSRR i Federacji Rosyjskiej w Warszawie. Były pułkownik Pierwszego Zarządu Głównego Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR i Funkcjonariusz Służby Wywiadu Zagranicznego Federacji Rosyjskiej[2], zamieszany m.in. w tzw. aferę Olina i Orlengate[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest synem oficera Armii Radzieckiej, stacjonującego wraz z Zachodnią Grupą Wojsk w NRD. Absolwent Wojskowej Akademii imienia F. E. Dzierżyńskiego w specjalności inżynier elektronik[1]. W latach 1975–1993 służył w Siłach Zbrojnych ZSRR, następnie Rosji[1].

Ukończył Radziecką Szkołę Wywiadu, której komendantem był jego późniejszy zwierzchnik, rezydent wywiadu radzieckiego w PRL w latach 1973–1984 Witalij Pawłow[4]. W ramach KGB służył na terenie NRD[5].

W latach 1981–1992 pełnił funkcję pierwszego sekretarza ambasady ZSRR w Warszawie[6].

Zarząd Kontrwywiadu Urzędu Ochrony Państwa podjął wobec jego osoby normalne w takim przypadku działania operacyjne, śledząc jego kontakty i podsłuchując rozmowy telefoniczne. UOP w połowie 1994 stwierdził[7], że Ałganow pomimo oficjalnego przejścia na emeryturę nie zaprzestał działalności szpiegowskiej w RP. Przykrywką jego działalności szpiegowskiej było zatrudnienie w austriackiej firmie Polmarck, której głównymi udziałowcami są Andrzej Kuna i Aleksander Żagiel, zamieszani w sprzeniewierzenie pieniędzy FOZZ[8].

W latach 2003–2006 doradca dyrektora generalnego koncernu FGUP Konciern „Roseniergoatom”, w latach 2006–2009 doradca dyrektora generalnego przedsiębiorstwa Intier RAO JeES, od 2009 kierownik grupy doradców przewodniczącego Intier RAO JeES[1][9]. Od marca 2011 zasiada w Radzie Dyrektorów przedsiębiorstwa OAO „Promyszłennaja Eniergietika” (pol. Przemysłowa Energetyka)[10]. Od sierpnia 2013 członek Zarządu przedsiębiorstwa OOO „RT-ET” z siedzibą w Samarze[11].

W maju 2012 został odznaczony Orderem Honoru Federacji Rosyjskiej[12][1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Алганов Владимир Петрович. erco.ru. [dostęp 2013-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 grudnia 2013)]. (ros.).
  2. ↑ anglojęzyczna strona o wywiadzie rosyjskim.
  3. ↑ Tygodnik „Wprost”, Nr 1143 (24 października 2004).
  4. ↑ wywiad z Ałganowem na rosyjskim portalu. inosmi.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-04-21)]..
  5. ↑ Сказ о том, как я Единую Россию проспонсировал: ruslanleviev [online], ruslanleviev.livejournal.com [dostęp 2017-11-27] (ang.).
  6. ↑ Компромат.Ru / Compromat.Ru: Присяжные из спецслужб [online], www.compromat.ru [dostęp 2017-11-27].
  7. ↑ Tygodnik Powszechny nr 6 1996.
  8. ↑ Gazeta Wyborcza z 17 kwietnia 2005.
  9. ↑ Алганов Владимир Петрович [online], interef.ru [dostęp 2024-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-13] (ros.).
  10. ↑ Промышленная энергетика – Совет директоров [online], www.promenergo.su [dostęp 2017-11-27].
  11. ↑ РТ-Энерготрейдинг [online], rt-et.ru [dostęp 2017-11-27].
  12. ↑ Госђрґрѕсѓс‚Сњ Сѓс‚Рѕр»Рёс†С‹ Вђ“ лўрґрё тѐсѓрґр°! [online], slavatrud.ru [dostęp 2024-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-15] (ros.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władimir_Ałganow&oldid=73623575”