Władimir Wasiutin

Władimir Wasiutin
Влaдимиp Bлaдимиpoвич Васютин
Data i miejsce urodzenia	8 marca 1952 ; Charków
Data i miejsce śmierci	19 lipca 2002 ; Moskwa
Narodowość	ukraińska
Łączny czas misji kosmicznych	64 dni, 21 godzin, 52 minut
Misje	Sojuz T-14 (Salut 7 EO-4)
Stopień wojskowy	generał porucznik lotnictwa
Wyuczony zawód	pilot
	Odznaczenia
	; ;

Władimir Władimirowicz Wasiutin (ros. Влaдимиp Bлaдимиpoвич Васютин; ur. 8 marca 1952 w Charkowie, zm. 19 lipca 2002 w Moskwie^[1]) – radziecki kosmonauta i pilot wojskowy.

Kariera kosmonauty

Ukończył Wyższą Wojskową Szkołę Lotniczą dla Pilotów im. S.I. Gricewca (ВВАУЛ) w Charkowie^[2] oraz Szkołę Pilotów Doświadczalnych (tamże). Dosłużył się stopnia generała porucznika radzieckich Sił Powietrznych^[2].

Szkolenie do lotu w kosmos rozpoczął w sierpniu 1976, pierwotnie jako kandydat na pilota w programie Buran^[2]. W latach –1977 szkolił się w 267. Centrum Sprzętu Lotniczego i Szkolenia Pilotów Testowych w Achtubinsku, w latach 1977–1978 w Centrum Wyszkolenia Kosmonautów im. J. Gagarina^[2]. Został powołany do korpusu kosmonautów 1 grudnia 1978^[1]. Przydzielono go do programu TKS będącego pierwotnie częścią programu Ałmaz – serii wojskowych baz orbitalnych. Mimo skasowania programu głównego, pojazdy TKS nadal miały być wysyłane na stacje cywilne typu Salut.

17 września 1985 został dowódcą lotu Sojuz T-14, wchodzącego w skład misji EO-4 na stację kosmiczną Salut 7, gdzie wraz z Aleksandrem Wołkowem i Gieorgijem Grieczką dołączył do przebywających na orbicie Władimira Dżanibekowa i Wiktora Sawinycha. Pierwotnie misja miała trwać sześć miesięcy. Wasiutin miał wykonać bogaty program naukowych i wojskowych testów i ćwiczeń w module Kosmos 1686, który zadokował do Saluta autonomicznie w październiku tego roku. Wkrótce po przybyciu na orbitę Wasiutin zachorował i nie był w stanie pełnić swoich obowiązków^[3]. Zamiast planowanej półrocznej misji, spędził w kosmosie niespełna 65 dni i stan zdrowia zmusił go do powrotu na Ziemię^[1]^[3]. Przyczyną jego problemów zdrowotnych była infekcja prostaty, która wywołała gorączkę i zapalenie^[4].

25 lutego 1986 odszedł ze służby w korpusie kosmonautów^[1]. Po rezygnacji został zastępcą szefa wydziału w Szkole Sił Powietrznych im. Gagarina w Moninie^[1]^[2].

Życie prywatne

Był żonaty, miał dwoje dzieci. Zmarł na raka^[1].

Nagrody i odznaczenia

Bohater Związku Radzieckiego
Lotnik Kosmonauta ZSRR
Order Lenina
Medal „Za umacnianie braterstwa broni” (ZSRR)
Medal za Umacnianie Braterstwa Broni (Rosja)
Odznaka Braterstwa Broni (PRL)
Order Honoru (Rosja)

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Cosmonaut Biography: Vladimir Vasyutin. spacefacts.de. [dostęp 2016-05-16]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Васютин Владимир Владимирович. [w:] rukosmos.ru [on-line]. 2012-07-08. [dostęp 2016-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-17)]. (ros.).
↑ ^a ^b D.S.F. Portree: Mir Hardware Heritage. NASA. [dostęp 2016-05-16]. (ang.).
↑ David Michael Harland, John Catchpole: Creating the International Space Station. Springer, March 2002, s. 416. ISBN 1-85233-202-6. (ang.).

[SF-bio-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Cosmonaut Biography: Vladimir Vasyutin. spacefacts.de. [dostęp 2016-05-16]. (ang.).

[rukosmos-2] Васютин Владимир Владимирович. [w:] rukosmos.ru [on-line]. 2012-07-08. [dostęp 2016-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-17)]. (ros.).

[MHH-3] D.S.F. Portree: Mir Hardware Heritage. NASA. [dostęp 2016-05-16]. (ang.).

[4] David Michael Harland, John Catchpole: Creating the International Space Station. Springer, March 2002, s. 416. ISBN 1-85233-202-6. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]