Władysław Ryszanek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Józef Ryszanek
Ilustracja
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

11 września 1893
Bochnia

Data i miejsce śmierci

8 marca 1943
Rothesay

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Legiony Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

Konsul generalny RP w Hamburgu

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Krzyż Obrony Lwowa Odznaka dyplomowanych oficerów Sztabu Generalnego II Rzeczypospolitej

Władysław Józef Ryszanek[1] (ur. 11 września 1893 w Bochni, zm. 8 marca 1943 w Rothesay na szkockiej wyspie Bute) – podpułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, urzędnik konsularny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Służył w Legionach Polskich. W latach 20. XX w. był piłkarzem drużyn Strzelec (1922), Lauda (1923) i Pogoń Wilno[2].

Jako oficer zawodowy Wojska Polskiego pełnił m.in. obowiązki jednego z adiutantów Józefa Piłsudskiego (1926), zastępcy komendanta twierdzy w Brześciu, formalnie Specjalnego Oddziału przy Wojskowym Więzieniu Śledczym nr IX (1930).

3 maja 1926 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku i 96. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W czerwcu tego roku został przydzielony do Oddziału Sztabowego Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko dowódcy oddziału[4]. Z dniem 1 lutego 1927 został przesunięty na stanowisko komendanta Kwatery Głównej MSWojsk.[5] W listopadzie tego roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do Komendy Miasta Warszawa na stanowisko pełniącego obowiązki zastępcy komendanta[6]. W grudniu 1929 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu 1929–1931[7]. 2 grudnia 1930 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku i 44. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. Z dniem 1 września 1931, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do 21 pułku piechoty w Warszawie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9]. W tym samym roku towarzyszył generałowi Gustawowi Orlicz-Dreszerowi w czasie wizyty w Waszyngtonie i Białym Domu. Z dniem 31 maja 1935 został przeniesiony w stan nieczynny na 12 miesięcy[10]. W następnym roku został przeniesiony w stan spoczynku.

1 czerwca został radcą w Ministerstwie Spraw Zagranicznych z V grupą uposażenia, a od 1 września 1936 do 1 września 1939 był konsulem generalnym RP w Hamburgu[11].

We Francji przebywał w obozie karnym Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w Cerizay, a w Wielkiej Brytanii w Stacji Zbornej Oficerów Rothesay. Tam 8 marca 1943 zmarł i został pochowany na miejscowym cmentarzu[12][13].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 24, sprostowano imiona z „Władysław” na „Władysław Józef”.
  2. Michał Zichlarz, Z karabinem w dłoni [online], Dziennik Sport, 1 września 2019 [dostęp 2022-05-23] (pol.).
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 126.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 5 czerwca 1926 roku, s. 176.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 86.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 29 listopada 1927 roku, s. 346.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 376.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 328.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 322.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 58.
  11. a b c Rocznik Służby Zagranicznej 1938 ↓, s. 222.
  12. Wykaz poległych 1952 ↓, s. 32.
  13. Fotografia grobu ppłk. dypl. Władysława Ryszanka.
  14. M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  15. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 632 „za zasługi na polu rozwoju sportu w wojsku i wychowania żołnierza”.
  16. M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89 „za zasługi na polu rozwoju sportu w wojsku”.
  17. Na podstawie fotografii [1].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]