Włodzimierz Ambrożewicz

Włodzimierz Ambrożewicz
	porucznik rezerwy lekarz
Data i miejsce urodzenia	26 czerwca 1895 ; Odessa, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Katyń, ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	1920–1929 i 1936–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	26 Pułk Ułanów Wielkopolskich; 15 Pułk Ułanów Poznańskich; 36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej
Stanowiska	lekarz pułku
Główne wojny i bitwy	kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Włodzimierz Ambrożewicz herbu Bajbuza (ur. 14 czerwca^?/26 czerwca 1895 w Odessie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – polski lekarz, działacz społeczny, urzędnik ZUS-u i porucznik rezerwy lekarz Wojska Polskiego. Ofiara zbrodni katyńskiej^[1].

Życiorys

Urodził się w rodzinie lekarza Piotra Alfonsa (1855–1923) i Kapitoliny z domu Jagodzin^[2]. W latach 1920–1929 pełnił służbę jako naczelny lekarz 26 pułku Ułanów Wielkopolskich i 15 pułku Ułanów Poznańskich w Poznaniu^[3]. Z dniem 30 czerwca 1928 roku został przeniesiony w stan nieczynny na przeciąg sześciu miesięcy^[4]. Z dniem 1 stycznia 1929 roku został powołany ze stanu nieczynnego z równoczesnym przeniesieniem służbowym do 15 puł na stanowisko lekarza^[5]. Z dniem 28 lutego 1929 roku został przeniesiony do rezerwy^[6]. 27 kwietnia 1929 roku został przeniesiony w rezerwie z kadry oficerów służby zdrowia do 7 batalionu sanitarnego w Poznaniu^[7].

Zorganizował i kierował Zakładem Przyrodoleczniczym Ubezpieczalni Społecznej w Poznaniu. Otrzymał stanowisko inspektora medycznego w centrali Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie. Mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 września 1922 roku w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział do kadry zapasowej 7 Szpitala Okręgowego w Poznaniu^[8]. W 1936 roku otrzymał przydział do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie^[2].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 100-5-14)^[9].

Włodzimierz Ambrożewicz 16 września 1927 roku ożenił się z Ireną Gertrudą Cybulską (1903–1971), z którą miał syna Pawła (1929–2009), ekonomistę i harcmistrza^[2]^[10].

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia kapitana^[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Srebrny Krzyż Zasługi
Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertne 1 stycznia 1986

Zobacz też

Przypisy

↑ Tarczyński i in. 2000 ↓, s. 263.
↑ ^a ^b ^c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 5.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 718, 742.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 376.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 32.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 98.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 125.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 220, 780.
↑ Cmentarz Stare Powązki: HELENA ŁYSZKOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-29] .
↑ Rodzina Ambrożewiczów w spisie ludności Miasta Poznania. [dostęp 2017-01-08]. (pol.).
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.

[CITEREFTarczyńskiKińskiMalanowskaOlech2000263-1] Tarczyński i in. 2000 ↓, s. 263.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia20005-2] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 5.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928718,_742-3] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 718, 742.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_14_z_5_listopada_1928_roku,_s._376-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 376.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_29_stycznia_1929_roku,_s._32-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 32.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_7_z_22_marca_1929_roku,_s._98-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 98.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_27_kwietnia_1929_roku,_s._125-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 125.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934220,_780-8] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 220, 780.

[9] Cmentarz Stare Powązki: HELENA ŁYSZKOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-29] .

[Spis_ludności-10] Rodzina Ambrożewiczów w spisie ludności Miasta Poznania. [dostęp 2017-01-08]. (pol.).

[11] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]