Włodzimierz Paszkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Paszkowski
Data i miejsce urodzenia

21 czerwca 1911
Pińsk

Data śmierci

27 listopada 1995

Chargé d’affaires a.i. PRL w Egipcie
Okres

od 1952
do 1956

Przynależność polityczna

PZPR

Poprzednik

Jan Drohojowski

Następca

Aleksander Krajewski

Poseł PRL w Libanie
Okres

od 1956
do 1960

Przynależność polityczna

PZPR

Poprzednik

Zygmunt Zawadowski

Następca

Witold Skuratowicz

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Włodzimierz Paszkowski (ur. 21 czerwca 1911 w Pińsku[1], zm. 27 listopada 1995[2]) – polski nauczyciel, urzędnik, dyplomata, chargé d’affaires w Egipcie (1952–1956), poseł w Libanie (1956–1960).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1925–1931 kształcił się w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Święcianach. Od listopada 1931 do września 1939 pracował jako nauczyciel kontraktowy w szkołach powszechnych na wsiach powiatów lidzkiego i grodzieńskiego. W latach 1933–1939 należał Związku Nauczycielstwa Polskiego. W latach 1940–1941 był dyrektorem niepełnej szkoły średniej w Przewałce. Za prowadzenie prywatnego nauczania od maja do sierpnia 1942 przebywał w obozie pracy w Grodnie. Od 1942 do lipca 1944 pracował jako robotnik drogowy w Przewałce. Równocześnie prowadził tajne nauczanie. Od września 1944 do sierpnia 1945 był nauczycielem w niepełnej średniej szkole w Porzeczach[1].

W październiku 1945 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), a w 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Od września do listopada 1945 był referentem w Powiatowym Urzędzie Informacji i Propagandy w Sulęcinie, zaś od grudnia 1945 do marca 1946 kierownikiem Referatu Społeczno-Politycznego w Starostwie Powiatowym w Sulęcinie[1].

Od marcu 1946 do października 1946 uczył się w Szkole Konsularno-Dyplomatycznej przy MSZ, gdzie został skierowany przez Komitet Wojewódzki PPS w Poznaniu. Następnie przez miesiąc pracował w Wydziale Szkoleniowym Centralnego Komitetu Wykonawczego PPS. Od grudnia 1946 do 1951 referent, radca, stary radca i zastępca naczelnika Wydziału Radzieckiego w Departamencie I Ministerstwa Spraw Zagranicznych (MSZ). Pełnił funkcje członka (1949) i sekretarza (1949–1951) podstawowej organizacji partyjnej przy MSZ. W 1950 był także członkiem Komitetu Dzielnicowego Warszawa-Śródmieście[1].

W latach 1951–1956 w stopniu I sekretarza i radcy pracował w Ambasadzie w Kairze, kierując nią w latach 1952–1956 jako chargé d’affaires, akredytowany także na Etiopię. Od 11 lutego 1956 do 1960 pełnił funkcję posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego PRL w Libanie[1], jako pierwszy przedstawiciel władz komunistycznych[3]. Po powrocie, od października 1960 do 1962 był wicedyrektorem Departamentu V MSZ. Od 6 kwietnia 1962 do 20 stycznia 1969 był radcą Ambasady w Moskwie z tytułem ministra pełnomocnego[1]. Ok. 1973 pełnił funkcję wicedyrektora Departamentu V MSZ[4].

Syn Antoniego i Marii[1]. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2023-06-29] [zarchiwizowane 2023-06-29].
  2. a b Wyszukiwarka cmentarna [online], Warszawskie cmentarze [dostęp 2023-06-29].
  3. Polsko-Libańskie Stosunki Polityczne, polskiecedry.com [dostęp 2023-06-29] [zarchiwizowane 2019-06-24].
  4. Indeks osobowy 1973, pism.pl, s. 785 [dostęp 2023-06-29] [zarchiwizowane 2023-04-22].
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 lipca 1951 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1952 r. nr 9, poz. 77).
  6. Uchwała Rady Państwa z dnia 20 lipca 1954 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1484).
  7. Uchwała Rady Państwa z dnia 10 stycznia 1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415).