Wacław Banaszkiewicz

Wacław Banaszkiewicz

tytularny pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	15 września 1872 Krasnystaw
Data śmierci	18 stycznia 1931
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	67 Tarutyński Pułk Piechoty 10 Pułk Piechoty 14 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Wacław Banaszkiewicz (ur. 15 września 1872 w Krasnymstawie, zm. 18 stycznia 1931) – tytularny pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Wacław Banaszkiewicz był synem Józefa i Petronelli z domu Seroczyńska. W Zamościu ukończył progimnazjum, a w 1893 szkołę junkierską w Odessie. W 1909 w Brześciu Litewskim na kursie strzelniczym dla kapitanów uzupełnił kwalifikacje wojskowe.

Od 22 stycznia 1890 jako ochotnik służył w armii rosyjskiej. Służbę rozpoczął od 67 Tarutyńskiego pułku piechoty, w którym później doszedł do stanowiska zastępcy dowódcy pułku. Od 1 sierpnia 1914 do 8 lutego 1915 przebywał na froncie, gdzie został ranny. Po kuracji od 10 sierpnia 1915 do 31 sierpnia 1917 skierowany do pracy sztabowej, a następnie od 8 września 1917 do 1 stycznia 1918 powrócił na front. Dłuższy czas przebywał w rodzinnym Krasnymstawie.

10 maja 1919 zgłosił się do Wojska Polskiego i został przydzielony do Stacji Zbornej Oficerów Rezerwy w Lublinie. Od 13 maja pełnił obowiązki komendanta placu w Lublinie, a od 23 maja do 14 czerwca 1919 dowódcy baonu w 10 pułku piechoty w Lubaczowie. 21 czerwca 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z warunkowym zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika piechoty i z dniem 28 maja 1919 przydzielony do 10 pułku piechoty. Po powrocie 10 pp na front pod Tarnopolem, dowodził w nim I baonem, a podczas podporządkowania 10 pułku piechoty pułkownikowi Władysławowi Sikorskiemu od 23 czerwca do 22 lipca 1919 dowodził nim będąc zastępcą dowódcy pułku. Walcząc na froncie wołyńskim w ramach 4 Dywizji Piechoty generała Franciszka Aleksandrowicza od 22 lipca do 14 września 1919 dowodził powtórnie w pułku I baonem. Zastępował dowódcę 14 pułku piechoty od 14 września do 4 października 1919. Od 24 stycznia 1920 pełnił obowiązki naczelnika w głównych składach amunicji pod Dęblinem. 7 lutego 1920 został przeniesiony na stanowisko kierownika Urzędu Opieki nad Grobami Wojennymi przy Dowództwie Okręgu Generalnego Lublin. 18 stycznia 1921 został zwolniony z czynnej służby wojskowej i zaliczony do Rezerwy armii. Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stan spoczynku z prawem noszenia munduru.

Przebieg służby ppłk. Banaszkiewicza w Wojsku Polskim ujawnił, że brakuje mu kwalifikacji wojskowych i obywatelskich. Jeszcze w armii rosyjskiej, choć wyniósł ogólną opinię dobrą to formułowano zastrzeżenia, że na stanowisku dowódcy baonu można ocenić go ledwie na ocenę dostateczną, gdyż wykazuje mało energii, a na dowódcę pułku się nie nadaje. W WP zyskiwał wyłącznie noty niedostatecznie, podważano nawet jego znajomość języka polskiego i słabe uświadomienie narodowe, skłonności do alkoholu oraz lenistwo, brak inicjatywy i energii oraz gorszące oddziaływanie na otoczenia. Z linii odesłano go z opinią: „do żadnej pracy w armii polskiej nie nadaje się z powodu braku jakichkolwiek walorów moralnych”. Tak ocenili go byli generałowie: Jastrzębski, Krajowski i Aleksandrowicz. Sąd Honorowy dla Oficerów Sztabowych przy Dowództwie Okręgu Korpusu Nr II orzeczeniem z 18 września 1923 osądził żeby został wykluczony z korpusu oficerskiego, co skutkowało pozbawieniem go prawa noszenia munduru, w konsekwencji wywołania w dniu 7 maja 1921 gorszącego zajścia pod wpływem alkoholu w miejscu publicznym.

26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego pułkownika. Mieszkał w Lublinie.

Wacław Banaszkiewicz był żonaty. Miał czworo dzieci. Zmarł 18 stycznia 1931.

Awanse

• podporucznik – 27 września 1894
• porucznik – 1 maja 1899
• podkapitan – 1 maja 1903
• kapitan – 8 czerwca 1911
• podpułkownik – 14 października 1917

Ordery i odznaczenia

• Order Świętego Stanisława – 2 stopnia (z mieczami)
• Order Świętego Stanisława – 3 stopnia
• Order Świętej Anny – 3 stopnia
• Order Świętej Anny – 4 stopnia „za waleczność”

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-31].
• Rocznik Oficerski 1923. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1923. [dostęp 2018-11-18].
• Rocznik Oficerski 1924. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1924. [dostęp 2018-11-18].
• Rocznik Oficerski 1928. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1928. [dostęp 2018-11-18].
• Wiesław Wysocki: 10 Pułk Piechoty 1918-1939. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Volumen”, 1997. ISBN 83-86857-64-1.