Wacław Minakowski
 Wacław Minakowski (ok 1990 r.) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nadzwyczajny | |
| Specjalność: biochemia kręgowców | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1952 – chemia fizjologiczna i farmakologia |
Wacław Franciszek Minakowski (ur. 9 marca 1913 w Warszawie, zm. 6 lutego 1994 w Olsztynie[1]) – polski biochemik, lekarz weterynarii, profesor Wyższej Szkoły Rolniczej i Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 9 marca 1913 w Warszawie w rodzinie Wacława Eliasza Minakowskiego (1874–1954) i jego drugiej żony Zofii z Nowakowskich (1876–1964). Miał przyrodniego brata, pilota Władysława Minakowskiego (1902–1952)[1]. Młodość spędził w Przemyślu, gdzie ojciec był pracownikiem cywilnym wojska w randze kapitana.
W latach 1932-1939 studiował na Wydziale Weterynaryjnym Uniwersytetu Warszawskiego. W tym czasie dwukrotnie był prezesem Akademickiego Stowarzyszenia Charytatywnego "Pomoc Bliźniemu".
W styczniu 1939 objął etat asystenta w Zakładzie Higieny Zwierząt i Paszoznawstwa UW. Wojnę przetrwał jako lekarz weterynarii w Grodzisku i w Rejowcu Lub., po czym jesienią 1945 powrócił na UW. W 1949 jako pierwszy w świecie odkrył i ogłosił (Polski Tygodnik Lekarski nr 42 i 43) przeciwkrzepliwe właściwości kwasu acetylosalicylowego (aspiryny).
Obronił doktorat w 1952. W związku z trudną sytuacją (wykonanie wyroku śmierci na bracie Władysławie w procesie politycznym) w roku 1953 skorzystał z propozycji pracy w Olsztynie. Tu zorganizował Katedrę Biochemii w Wyższej Szkole Rolniczej (późniejszej Akademii Rolniczo-Technicznej, a obecnie Uniwersytet Warmińsko-Mazurski). 1959 otrzymał stopień naukowy docenta, a 1969 tytuł profesora nadzwyczajnego. Prowadził zajęcia z biochemii na wydziałach: Rybackim, Zootechnicznym, Mleczarskim i Weterynaryjnym. Łącznie wykształcił ok. 20 tysięcy studentów. Przez sześć lat (dwie kadencje) dziekan Wydziału Zootechnicznego ART.
Autor podręcznika akademickiego Biochemia kręgowców, PWN, Warszawa 1981 (kolejne wydania: 1983 i 1990). Po śmierci autora (1994) podręcznik był wznawiany (po zmianach) w l. 1998 i 2005 jako praca zbiorowa pod red. Wacława Minakowskiego i Stanisława Weidnera.
Członek Komitetu Nauk Zootechnicznych Polskiej Akademii Nauk, Komitetu Biochemii i Biofizyki PAN. Członek założyciel Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
23 czerwca 1941 w Warszawie ożenił się z Zofią Radzicką (1914–1991), prapraprawnuczką posła na Sejm Czteroletni, Józefa Radzickiego (ok.1736–1793). Jego zięciem jest prof. dr hab. Stanisław Weidner (ur. 1947), a wnukiem dr Marek Minakowski (ur. 1972)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Marek Jerzy Minakowski: Wacław Franciszek Minakowski. [w:] Wielka Genealogia Minakowskiego [on-line]. sejm-wielki.pl, 2017-04-23. [dostęp 2017-04-23]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wacław Minakowski, O heparynie i innych związkach przeciwkrzepliwych, w: Polski Tygodnik Lekarski 42-43/1949
- Stefan Tarczyński, In memoriam tam eximii viri w: Biuletyn Warmińsko-Mazurkiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej I (2) 1993
- Prof. dr Wacław Minakowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-04-23].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wacław Minakowski [online], Encyklopedia Warmii i Mazur [dostęp 2022-02-09].