Przejdź do zawartości

Waldemar Sługocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Waldemar Sługocki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 września 1971
Sulechów

Zawód, zajęcie

politolog, polityk, nauczyciel akademicki

Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza

Stanowisko

wiceminister rozwoju regionalnego (2010–2011), poseł na Sejm VII, IX i X kadencji (2011–2015, od 2019), wiceminister infrastruktury i rozwoju (2015), senator IX kadencji (2015–2019), wiceminister rozwoju i technologii (2023–2024)

Partia

Platforma Obywatelska

Odznaczenia
Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego Odznaka Honorowa za Zasługi dla Województwa Lubuskiego Odznaka Honorowa za Zasługi dla Związku Sybiraków I stopnia
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews

Waldemar Jan Sługocki (ur. 9 września 1971 w Sulechowie) – polski politolog, urzędnik państwowy i samorządowy oraz polityk, doktor habilitowany nauk społecznych. Poseł na Sejm VII, IX i X kadencji, senator IX kadencji. W latach 2010–2011 podsekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego, w 2015 sekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju, w latach 2023–2024 sekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju i Technologii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. W 2002 na tej samej uczelni na podstawie rozprawy zatytułowanej Interwencjonizm państwowy w polskiej polityce rolnej w procesie integracji z Unią Europejską uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce[1]. W 2014 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk społecznych w zakresie nauk o polityce na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. Polityka regionalna Unii Europejskiej a rozwój polskich regionów – studium przypadku[1][2]. Ukończył także studia podyplomowe z zakresu badań i analiz strategicznych w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie oraz MBA w Collegium Humanum – Szkole Głównej Menedżerskiej w Warszawie[3].

Jako nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem Zielonogórskim, na którym objął stanowisko profesora. Został kierownikiem Zakładu Polityki Regionalnej[4], a następnie kierownikiem Katedry Polityki Regionalnej w Instytucie Ekonomii i Finansów[5].

Od 1997 zatrudniony w administracji publicznej, początkowo w urzędzie wojewódzkim w Zielonej Górze, a od 1999 w urzędzie marszałkowskim województwa lubuskiego (pełniąc stanowiska podinspektora, inspektora, kierownika oddziału i zastępcy dyrektora departamentu). W 2007 objął stanowisko zastępcy burmistrza Żagania. W 2008 powrócił do urzędu marszałkowskiego jako dyrektor departamentu rozwoju regionalnego i planowania przestrzennego, a następnie jako dyrektor departamentu Lubuskiego Regionalnego Programu Operacyjnego. 2 marca 2010 powołany na podsekretarza stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego.

Został członkiem Platformy Obywatelskiej[6]. W wyborach w 2011 z ramienia tego ugrupowania został wybrany do Sejmu. Kandydując w okręgu lubuskim, otrzymał 6465 głosów[7]. 21 października 2011, na swój wniosek, został odwołany ze stanowiska w rządzie. W Sejmie VII kadencji był członkiem Komisji do Spraw Unii Europejskiej, Komisji Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Administracji i Cyfryzacji, wiceprzewodniczącym Zespołu Poselskiego ds. budowy dróg ekspresowych S-5 i S-3, członkiem Parlamentarnego Zespołu Przyjaciół Odry, Parlamentarnego Zespołu ds. Wolnego Rynku, Parlamentarnego Zespołu Polska-Afryka-Bliski Wschód Gospodarka i Rozwój, Parlamentarnego Zespołu ds. Sportów Motorowych oraz Parlamentarnej Grupy ds. Przestrzeni Kosmicznej[2].

7 stycznia 2015 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju[8]. W wyborach w 2015 wystartował do Senatu z ramienia PO w okręgu nr 20. Uzyskał mandat senatora IX kadencji, otrzymując 61 018 głosów[9]. W listopadzie 2015 zakończył pełnienie funkcji wiceministra. W Senacie został zastępcą przewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej, członkiem Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, Parlamentarnego Zespołu Przedsiębiorczości, Lubuskiego Zespołu Parlamentarnego, Parlamentarnego Zespołu Przyjaciół Harcerstwa, Parlamentarnego Zespołu Przyjaciół Odry oraz Parlamentarnego Zespołu Sportowego[10].

Wybierany na przewodniczącego regionu lubuskiego Platformy Obywatelskiej[11][12]. Wszedł w skład Zarządu Krajowego PO[13]. W wyborach w 2019 uzyskał ponownie mandat posła na Sejm, kandydując z ramienia Koalicji Obywatelskiej i otrzymując 29 580 głosów[14]. Został wiceprzewodniczącym Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej, członkiem Komisji Gospodarki i Rozwoju oraz przewodniczącym Lubuskiego Zespołu Parlamentarnego[15]. W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (z wynikiem 25 037 głosów)[16]. Ponownie objął funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej oraz przewodniczącego Lubuskiego Zespołu Parlamantarnego[17]. W grudniu 2023 został sekretarzem stanu w Ministerstwie Rozwoju i Technologii[18]. W lipcu 2024 został odwołany z tego stanowiska; było to następstwem nieobecności w Sejmie podczas głosowania nad przepisami ograniczającymi penalizację aborcji (Waldemar Sługocki tłumaczył nieobecność zaplanowaną podróżą służbową do USA)[19].

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2011 Platforma Obywatelska Sejm VII kadencji nr 8 6465 (1,94%)T[7]
2015 Senat IX kadencji nr 20 61 018 (52,05%)T[20]
2019 Koalicja Obywatelska Sejm IX kadencji nr 8 29 580 (6,75%)T[14]
2023 Sejm X kadencji 25 037 (4,84%)T[16]

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Lubuskie doświadczenia w wykorzystaniu funduszy Unii Europejskiej, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2004.
  • Wybrane aspekty finansowego wsparcia Unii Europejskiej w Polsce, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2005.
  • Wokół współczesności. Politologia, prawo, ekonomia (współredaktor), Wyd. Organon, Zielona Góra 2008.
  • Polityka regionalna w Polsce jako przestrzeń aktywności samorządu terytorialnego (red.), Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 2009.
  • Polityka regionalna Unii Europejskiej a rozwój polskich regionów – studium przypadku, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2013.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Dr hab. Waldemar Sługocki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-05-21].
  2. ↑ a b Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2019-02-27].
  3. ↑ Adam Socha: Politycy i urzędnicy z Olsztyna i WiM też mają dyplom MBA z Collegium Humanum. debata.olsztyn.pl, 29 lutego 2024. [dostęp 2024-03-08].
  4. ↑ Zakład Polityki Regionalnej. uz.zgora.pl. [dostęp 2019-02-27].
  5. ↑ Katedra Polityki Regionalnej. uz.zgora.pl. [dostęp 2023-06-25].
  6. ↑ Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2011-06-16].
  7. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2011. pkw.gov.pl. [dostęp 2011-10-24].
  8. ↑ Waldemar Sługocki. mir.gov.pl. [dostęp 2015-01-07].
  9. ↑ Znamy już wszystkich senatorów. tvn24.pl, 26 października 2015. [dostęp 2015-10-26].
  10. ↑ Biogram na stronie Senatu (IX kadencja). [dostęp 2019-02-27].
  11. ↑ Wybory wewnętrzne w PO: Wyniki. interia.pl, 2 grudnia 2017. [dostęp 2019-02-27].
  12. ↑ Piotr Bakselerowicz: Platforma Obywatelska w Lubuskiem wybierała szefa, przewodniczących i delegatów. I kogo wybrała?. wyborcza.pl, 24 października 2021. [dostęp 2023-06-26].
  13. ↑ Zarząd Krajowy. platforma.org. [dostęp 2023-06-25].
  14. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-10-15].
  15. ↑ Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2023-06-25].
  16. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2023. pkw.gov.pl. [dostęp 2023-10-18].
  17. ↑ Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2023-12-19].
  18. ↑ MRiT: Jacek Tomczak i Waldemar Sługocki wiceministrami w resorcie rozwoju i technologii. pap.pl, 19 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-19].
  19. ↑ Dymisja w rządzie Donalda Tuska. Premier podpisał dokument. businessinsider.com.pl, 23 lipca 2024. [dostęp 2024-07-23].
  20. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-09-26].
  21. ↑ Nagrody i odznaczenia od wojewody dla samorządowców i strażaków. gazetalubuska.pl, 14 stycznia 2016. [dostęp 2023-11-26].
  22. ↑ Uroczystość w Zielonej Górze z okazji rocznicy drugiej deportacji. sybiracyzg.pl, 23 kwietnia 2018. [dostęp 2018-04-23].
  23. ↑ Wykaz osób i podmiotów, którym nadano Odznakę Honorową. lubuskie.pl. [dostęp 2022-12-28].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Waldemar_Sługocki&oldid=74838883”