Przejdź do zawartości

Walenty Faustyn Sobolewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Walenty Sobolewski)
Walenty Faustyn Sobolewski
Ilustracja
Herb
Ślepowron
Data urodzenia

1765

Data śmierci

1831

Ojciec

Maciej Leon Sobolewski

Matka

Ewa Szydłowska

Żona

Izabela Grabowska

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów) Order Świętego Włodzimierza I klasy (Imperium Rosyjskie) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Hrabia Walenty Faustyn Sobolewski z Piętek, herbu Ślepowron (ur. w 1765, zm. 1831 roku) – polski arystokrata. Zajmował wysokie stanowiska urzędnicze w administracji państwowej Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego. Był stryjecznym bratem Ignacego Sobolewskiego oraz (od 1795) mężem Izabeli Grabowskiej, nieślubnej córki Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Za czasów I Rzeczypospolitej był sekretarzem w Gabinecie Jego Królewskiej Mości[1] Stanisława Augusta Poniatowskiego (w latach 1784–1789), starostą warszawskim (1785–1794), posłem z ziemi warszawskiej na Sejm Czteroletni w 1788 roku[2]. Wybrany członkiem wyłonionej w 1788 roku przez Sejm Czteroletni Deputacji Interesów Zagranicznych[3]. 2 maja 1791 roku podpisał asekurację, w której zobowiązał się do popierania projektu Ustawy Rządowej[4]. Był członkiem Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej[5]. Sędzia sejmowy ze stanu rycerskiego z Prowincji Wielkopolskiej w 1791 roku[6]. Był członkiem warszawskiej Komisji Dobrego Porządku w 1788 roku[7]. 24 sierpnia 1792 roku złożył akces i wykonał przysięgę konfederacji targowickiej[8].

W Księstwie Warszawskim sprawował funkcje senatora-kasztelana od 1807 roku, od 1810 senatora-wojewody. Członek Izby Edukacyjnej Księstwa Warszawskiego w 1808 roku[9]. Asesor sejmiku powiatowego błońskiego w 1809 roku[10]. Członek Komisji Dyrekcji Biletów Kasowych Księstwa Warszawskiego w latach 1810–1813[11]. W 1812 roku przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego[12]. Członek deputacji Rady Generalnej Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego do Napoleona w 1812 roku[13]. W 1815 roku został senatorem-wojewodą Królestwa Polskiego[14]. Minister prezydujący w Komisji Rządowej Sprawiedliwości Królestwa Polskiego w latach 1816–1819[15], a W latach 1826–1830 był prezesem Rady Administracyjnej.

Został odznaczony Orderem Orła Białego w 1792 roku, Orderem Świętego Stanisława w 1787 roku, Legią Honorową w 1807 roku, a w 1829 roku rosyjskim Orderem św. Włodzimierza. Od 1800 był członkiem Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk[16].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Maria Rymszyna, Gabinet Stanisława Augusta, Warszawa 1962, s. 185.
  2. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 327.
  3. Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 62.
  4. Bronisław Dembiński, W przededniu 3-maja 1791 roku, w: Tygodnik Ilustrowany, nr 1 13 stycznia 1906 roku, s. 10.
  5. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 262, Adam Skałkowski, Towarzystwo przyjaciół konstytucji 3 maja, Kórnik, 1930, s. 79.
  6. Sądy seymowe. Actum in curia regia Varsaviensi 1791 05.28, [b.n.s]
  7. Władysław Smoleński, Komisya boni ordinis warszawska (1765-1789), Warszawa 1914, s. 40.
  8. Korespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Krajowe i Zagraniczne 1792, II, Nr 53, Warszawa 1792, s. 465.
  9. Kalendarzyk Polityczny, Chronologiczny i Historyczny na Rok Panski 1808. Z niektoremi dodatkami i Magistraturami kraiowemi, Warszawa, s. 84.
  10. Gazeta Warszawska, 31 stycznia 1809, nr 9, s. 157.
  11. Wojciech Morawski, Słownik historyczny bankowości polskiej do 1939 roku, Warszawa 1998, s. 27.
  12. Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 1, s. 4.
  13. Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 9, s. 71.
  14. Małgorzata Karpińska, Senatorowie, posłowie i deputowani Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, Warszawa 2002, s. 85.
  15. Andrzej Biernat, Ireneusz Ihnatowicz , Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa 2003, s. 573.
  16. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 262.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]