Przejdź do zawartości

Wasilij Kuzniecow (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasilij Kuzniecow
Василий Иванович Кузнецов
ilustracja
generał pułkownik generał pułkownik
Pełne imię i nazwisko

Wasilij Iwanowicz Kuzniecow

Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1894
Ust-Osołka

Data i miejsce śmierci

20 czerwca 1964
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1915–1960

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego,
Armia Czerwona
Armia Radziecka

Stanowiska

dowódca 3., 21., 58., 63 Armii, 1. i 3 Armii Uderzeniowej, 1 Armii Gwardii, Nadwołżańskiego Okręgu Wojskowego i zastępca dowódcy 1 Frontu Nadbałtyckiego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa;
wojna domowa w Rosji;
II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa I klasy (ZSRR) Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za obronę Stalingradu” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za zdobycie Berlina” Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari Order Krzyża Grunwaldu III klasy

Wasilij Iwanowicz Kuzniecow, ros. Василий Иванович Кузнецов (ur. 3?/15 stycznia 1894 w Ust-Osołce w Kraju Permskim, zm. 20 czerwca 1964 w Moskwie) – radziecki generał pułkownik od 1943, Bohater Związku Radzieckiego od 1945 roku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczestnik I wojny światowej. W Armii Czerwonej od 1918 roku. Uczestniczył w rosyjskiej wojnie domowej. Jako dowódca 3 Armii wziął udział w agresji ZSRR na Polskę. Od 1941 był dowódcą 21 Armii, później 58 Armii i 1 Armii Uderzeniowej. W 1942 mianowany dowódcą 63 Armii, a później 1 Gwardyjskiej Armii, walczył na Froncie Stalingradzkim, Dońskim i Południowo-Zachodnim, brał udział w bitwie pod Stalingradem, później walczył na 3 i 1 Froncie Ukraińskim. Od grudnia 1943 do lutego 1945 zastępca dowódcy 1 Frontu Nadbałtyckiego. W lutym-marcu 1945 był zastępcą dowódcy wojsk Zemlandzkiej Grupy Wojsk 3 Frontu Białoruskiego, od marca 1945 dowodził 3 Armią Uderzeniową, brał udział w operacji pomorskiej i berlińskiej. W latach 1953–1957 dowodził wojskami Nadwołżańskiego Okręgu Wojskowego. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 1946–1950 i 1954–1958.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]
  • kombrig (17 lutego 1936)
  • komdiw (13 marca 1938)
  • komkor (9 lutego 1939)
  • generał porucznik (4 czerwca 1940)
  • generał pułkownik (25 maja 1943)

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]