Przejdź do zawartości

Watamaro Bun’ya

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Watamaro Bun’ya
(文室綿麻呂)
Imię japońskie
Kanji

文室綿麻呂

Transkrypcja Hepburna

Fun’ya/Bun’ya Watamaro

Ilustracja
Siogun
Sei’i-taishōgun (jap. 征夷大将軍)
Okres

od 811
do 813

Poprzednik

Tamuramaro Sakanoue

Następca

Tadabumi Fujiwara

Dane biograficzne
Data urodzenia

765

Data śmierci

823

Watamaro Bun’ya lub Watamaro Fun’ya (jap. 文室綿麻呂 Fun’ya/Bun’ya Watamaro; ur. 765, zm. 6 czerwca 823) – generał pod dowództwem sioguna Otomaro Ōtomo w okresie podbojów Ajnów na wyspie Honsiu oraz zastępca sioguna Tamuramaro Sakanoue w czasie kampanii przeciw plemionom Emishi na północnych terenach Honsiu.

Po śmierci Tamuramaro w 811 został trzecim w historii siogunem w pierwotnym znaczeniu tego tytułu - sei’i-taishōgun (jap. 征夷大将軍 dosł. ‘głównodowodzący wojsk ekspedycyjnych, przeznaczonych do podboju barbarzyńców’) w epoce Heian za panowania cesarza Sagi. Kontynuował podbój ludu Emishi, aż do całkowitego zajęcia ich terenów na wyspie Honsiu.

Po jego śmierci tytuł sioguna został nadany przez cesarza dopiero po 127 latach w 940.

Chronologia

[edytuj | edytuj kod]
  • 765 - urodził się jako najstarszy z trzech synów Ohara
  • 794 - bierze udział w kampanii sioguna Otomaro Ōtomo
  • 795 - otrzymuje niższy stopień piątej rangi
  • 809 - zmienia nazwę rodu na Bun’ya/Fun’ya
  • 810 - znalazł się w więzieniu, uwolniony na prośbę Tamuramaro przez cesarza Sagę
  • 812 - buduje zamek Tokutan w Morioka
  • 813 - po śmierci Tamuramaro kontynuuje jego dzieło jako siogun
  • 813 - po kolejnej wyprawie zajmuje wszystkie tereny ludu Emishi
  • 816 - zostaje dowódcą gwardii cesarskiej
  • 823 - umiera w wieku 58 lat

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Luis Frederic "Japan Encyclopedia" Harvard University Press, 2005 - 1108