Wawrzyniec Kubala

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wawrzyniec Kubala
Ilustracja
Wawrzyniec Kubala (1931)
Data i miejsce urodzenia

5 września 1885
Lwów

Data i miejsce śmierci

20 lipca 1967
Katowice

Wiceprezydent Lwowa
Okres

od 1931
do 1935

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Wawrzyniec Julian Ludwik Kubala (ur. 5 września 1885 we Lwowie, zm. 20 lipca 1967 w Katowicach) – polski doktor praw, wiceprezydent Lwowa w II Rzeczypospolitej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 września 1885 we Lwowie[1][2]. Był synem Ludwika (1838-1918, historyk, nauczyciel) i Leony z domu Trzcińskiej herbu Pobóg (1853-1934)[3][4][2], kuzynem braci Władysława (1891-1941, podpułkownik intendentury) i Kazimierza (1893-1976, major pilot) Kubalów[5]. W 1903 w C.K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie ukończył VIII klasę ze stopniem celującym i zdał egzamin dojrzałości z odznaczeniem (w jego klasie byli m.in. Jan Kanty Piętak, Kazimierz Thullie)[6]. W 1906 był stypendystą Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie[7]. Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego uzyskując tytuł naukowy doktora w 1912[1].

Był działaczem endecji[1]. Należał do Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, Koła Braterskiego i Ligi Narodowej[8]. Podczas I wojny światowej na początku 1917 został wykładowcą ekonomii politycznej na Wyższych Polskich Kursach Naukowych w Kijowie (WPKN) na stanowisko docenta prawa[9]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości od 1912 do 1930 zamieszkiwał w Warszawie[1]. W październiku 1922, jako naczelnik jednego z wydziałów Głównego Urzędu Likwidacyjnego, z ramienia rządu polskiego udał się do Paryża na rokowania przed forum komisji odszkodowań w sprawie oszacowania mienia państwowego, przyjętego przez państwo polskie w byłym zaborze austriackim, w myśl art. 208 traktatu z St. Germain (wraz z nim Józef Bankiewicz)[10]. Pełnił stanowiska dyrektora departamentu w Ministerstwie Skarbu oraz członka zarządu miasta stołecznego Warszawa[8]. Od 1930 do 1935 mieszkał we Lwowie[1]. Był związany z nurtem piłsudczykowski, został członkiem Zespołu Stu[8]. Od 1931 do 1935 sprawował stanowisko wiceprezydenta Lwowa, za kadencji urzędującego w tym latach prezydenta miasta, Wacława Drojanowskiego[11][12][13][8]. Pełniąc funkcję działał na polu rozwoju gospodarczego Lwowa (np. w zakresie poszerzenia i usprawnienia sieci elektrycznej, wodociągowej, gazowej oraz w kwestii oddłużenia miasta)[8]. W wyborach samorządowych 1934 do Rady Miasta Lwowa startował z listy nr 1 prorządowej i został zastępcą wybranego z tej listy radnego inż. Mariana Żerebeckiego[14]. Był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Korpusu Kadetów nr 1 we Lwowie[15][16], wiceprezesem honorowym Małopolskiego Strażackiego Klubu Sportowego „Leopolia”[17]. W drugiej połowie lat 30. ponownie przebywał w Warszawie, gdzie był sędzią Najwyższego Trybunału Administracyjnego[1][8]. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[8].

Po II wojnie światowej mieszkał w Katowicach[1]. Był sędzią Okręgowego Sądu Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach[8]. Zmarł 20 lipca 1967 w Katowicach-Ligocie[8][2]. Został pochowany na Cmentarzu na Ligocie w Katowicach-Panewnikach[18].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Leszek Zasztowt, Jerzy Róziewicz. Polskie Kolegium Uniwersyteckie w Kijowie (1917-1919). „Rozprawy z Dziejów Oświaty”. 34, s. 96, 1991. 
  2. ↑ a b c Wawrzyniec Kubala. sejm-wielki.pl. [dostęp 2016-11-28].
  3. ↑ Jan Wielek: Współtwórca "Trylogii" Ludwik Kubala (1838-1918). almanach.limanowa.org.pl, 2003. [dostęp 2016-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  4. ↑ Ludwik Kubala. sejm-wielki.pl. [dostęp 2016-11-28].
  5. ↑ Kubala Władysław. polskaniezwykla.pl. [dostęp 2016-11-28].
  6. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C.K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1905. Lwów: 1903, s. 129.
  7. ↑ Adam Fischer: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich. [dostęp 2016-11-28].
  8. ↑ a b c d e f g h i Stanisław Ostrowski. Pośmiertne wspomnienie. „Biuletyn”. Nr 2 (13), s. 75, listopad 1967. Koło Lwowian w Londynie. 
  9. ↑ Leszek Zasztowt, Jerzy Róziewicz. Polskie Kolegium Uniwersyteckie w Kijowie (1917-1919). „Rozprawy z Dziejów Oświaty”. 34, s. 96, 98, 99, 105, 1991. 
  10. ↑ Kronika polityczna. „Kurier Warszawski”, s. 2, Nr 279 z 11 października 1922. 
  11. ↑ Ogłoszenie przetargu. „Gazeta Lwowska”, s. 8, Nr 299 z 30 grudnia 1930. 
  12. ↑ O budowę kościoła na Sygniówce. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 63 z 18 marca 1931. 
  13. ↑ Tow. Przyjaciół Młodz. Akademickiej. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 267 z 17 listopada 1932. 
  14. ↑ Oficjalne wyniki wyborów do Rady Miejskiej we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 130 z 31 maja 1934. 
  15. ↑ Akademia kadecka ku uczczeniu Święta Niepodległości i jej wieszcza. „Gazeta Lwowska”, s. 6, Nr 267 z 17 listopada 1932. 
  16. ↑ Towarzystwo Przyjaciół Korpusu Kadetów nr 1. „Orlęta”, s. 21, Nr 3 z listopada 1931. Korpus Kadetów Nr 1. 
  17. ↑ Wiadomości bieżące. Walne zgromadzenie M. S. K. S.. „Słowo Polskie”, s. 7, Nr 275 z 7 października 1931. 
  18. ↑ Wawrzyniec Kubala. nekropole.info. [dostęp 2016-11-28].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wawrzyniec_Kubala&oldid=73203316”