Wilczomlecz obrzeżony

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilczomlecz obrzeżony
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

wilczomleczowate

Rodzaj

wilczomlecz

Gatunek

Wilczomlecz obrzeżony

Nazwa systematyczna
Euphorbia marginata Pursh
Fl. Amer. sept. 2:607. 1813-1814
Synonimy
  • Euphorbia variegata Sims
Wilczomlecz obrzeżony

Wilczomlecz obrzeżony, w. białobrzegi (Euphorbia marginata) – gatunek rośliny należący do rodziny wilczomleczowatych. Występuje w stanie dzikim w środkowej i południowej części Ameryki Północnej (stany: – Illinois, Iowa, Minnesota, Kolorado, Montana, Nowy Meksyk, Teksas, Arizona)[3]. W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna, czasami dziczejąca.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Krzaczasta roślina o wysokości do 60 cm i szerokości ok. 30 cm. Posiada kłącze i korzenie przybyszowe.
Liście
Ulistnienie skrętoległe lub naprzeciwległe, liście jasnozielone, lancetowate, ostro zakończone, gładkie. Mają bardzo szerokie białe obrzeżenia i szerokie, podobne do płatków przylistki, które otaczają kwiaty.
Kwiaty
Drobne, zebrane w żółtozielony kwiatostan zwany cyjatium o średnicy do 5 cm. Kwiaty są bardzo zredukowane, składają się tylko z jednego słupka i pręcika. Posiadają białe smugi i plamki.

Biologia[edytuj | edytuj kod]

Roślina jednoroczna. Kwitnie od czerwca do lipca. Jest trująca, jej sok mleczny może powodować podrażnienia skóry, dlatego też prace pielęgnacyjne wykonuje się w rękawiczkach.

Zastosowanie i uprawa[edytuj | edytuj kod]

Jest uprawiana głównie ze względu na swoje ozdobne liście. Może być uprawiana w strefach klimatycznych 4-10. Nadaje się na rabaty, najlepiej prezentuje się uprawiana w pojedynczych egzemplarzach pomiędzy innymi roślinami. Nadaje się też na kwiat cięty. Wymaga wilgotnej gleby, stanowisko może być słoneczne lub półcieniste. Gleba nie może być zbyt żyzna, gdyż wówczas liście rośliny tracą białe obrzeżenia, a więc swoje zalety dekoracyjne[4]. Zazwyczaj rozmnaża się ją przez nasiona, które wysiewa się wczesną wiosną do rozsadnika lub bezpośrednio do gruntu na stałe miejsce. Po wzejściu i rozrośnięciu się przerywa się je.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-10] (ang.).
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
  4. Niezwykły świat wilczomleczy. [dostęp 2010-01-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]