William Bolcom

William Bolcom
Imię i nazwisko	William Elden Bolcom
Data i miejsce urodzenia	26 maja 1938 ; Seattle
Pochodzenie	amerykańskie
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, krytyk, pianista
	Odznaczenia
	Strona internetowa

William Elden Bolcom (ur. 26 maja 1938 w Seattle^[1]^[2]^[3]) – amerykański kompozytor i krytyk muzyczny^[1] oraz pianista^[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Naukę muzyki rozpoczął w wieku 11 lat^[2]. Studiował na University of Washington (1955–1958)^[2] u Johna Verralla i Berthe Poncy Jacobson^[3], uzyskując stopień Bachelor of Arts^[4]. Kontynuował edukację w Mills College u Dariusa Milhauda (1958–1961) oraz na Uniwersytecie Stanforda u Lelanda Smitha (1961–1964)^[2], w 1964 roku uzyskując stopień doktora^[4]. Kształcił się także w Konserwatorium Paryskim u Oliviera Messiaena^[2]. Dwukrotny laureat stypendium Fundacji Pamięci Johna Simona Guggenheima (1965 i 1968)^[4]. Wykładowca University of Washington (1965–1966)^[2] oraz Queens College w Nowym Jorku (1966–1968)^[1]^[2]. W 1973 roku został wykładowcą kompozycji na University of Michigan^[2]^[5].

Dwukrotnie (1976 i 1993) wyróżniony nagrodą Fundacji im. Siergieja Kusewickiego (Koussevitzky Foundation Award)^[4]. W 1988 roku otrzymał Nagrodę Pulitzera za utwór 12 New Etudes for Piano^[3]^[4]. Od 1993 roku członek Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury^[6]. Odznaczony National Medal of Arts (2006)^[7].

Występował i nagrywał z sopranistką Joan Morris, którą poślubił w 1975 roku^[2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

W twórczości Bolcoma widoczne są wpływy muzyki Milhauda, Rochberga i Bouleza^[1], a także silna inspiracja ragtime’em i amerykańską muzyką popularną^[2]^[4]. Posługuje się różnorodnymi technikami kompozytorskimi, od serializmu do kolażu^[5]. Skomponował m.in. Black Host na organy, perkusję i taśmę (1967), Open House na tenora i orkiestrę kameralną (1975), Ragomania na orkiestrę (1982), sonatę wiolonczelową (1990), A Whitman Triptych na sopran i orkiestrę (1995), koncerty: fortepianowy (1976), skrzypcowy (1983) i klarnetowy (1992), cykl 46 pieśni Songs of Innocence and of Experience na solistów, chór i orkiestrę do poezji Williama Blake’a (1956–1981)^[2], opery McTeague (1992), A View from the Bridge (1997–1999) i A Wedding (2004), 14 Piano Rags (1967–1970), Dark Music na kotły i wiolonczelę (1970), Concertante na skrzypce, wiolonczelę i orkiestrę (1985), Spring Concertino na obój i orkiestrę kameralną (1989), Fantasy Sonata na fortepian (1989), Concerto Grosso na kwartet saksofonowy i orkiestrę (2000), Medusa na sopran i orkiestrę kameralną (2003)^[5], musical Casino Paradise (1990)^[6].

Jest autorem napisanej wspólnie z Robertem Kimballem książki Reminiscing with Sissle and Blake (1973)^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 359. ISBN 83-224-0113-2.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 91. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c Elizabeth A. Brennan, Elizabeth C. Clarage: Who’s who of Pulitzer Prize Winners. Phoenix: Oryx Press, 1999, s. 445–446. ISBN 1-57356-111-8.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Brad Hill: American Popular Music: Classical. New York: Facts on File, 2006, s. 32–33. ISBN 0-8160-5311-1.
↑ ^a ^b ^c The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 99. ISBN 978-0-19-957854-2.
↑ ^a ^b International Who’s who in Music and Musicians’ Directory (in the Classical and Light Classical Fields). Wyd. 17. T. 1. Cambridge: International Biographical Centre/Melrose Press, 2000, s. 66. ISBN 0-948875-534.
↑ Chase’s Calendar of Events 2008. New York: The McGraw-Hill Companies, 2008, s. 640. ISBN 0-07-148903-7.

[encmuz-1] Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 359. ISBN 83-224-0113-2.

[harvard-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 91. ISBN 0-674-37299-9.

[who-3] Elizabeth A. Brennan, Elizabeth C. Clarage: Who’s who of Pulitzer Prize Winners. Phoenix: Oryx Press, 1999, s. 445–446. ISBN 1-57356-111-8.

[classical-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Brad Hill: American Popular Music: Classical. New York: Facts on File, 2006, s. 32–33. ISBN 0-8160-5311-1.

[oxford-5] The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 99. ISBN 978-0-19-957854-2.

[international-6] International Who’s who in Music and Musicians’ Directory (in the Classical and Light Classical Fields). Wyd. 17. T. 1. Cambridge: International Biographical Centre/Melrose Press, 2000, s. 66. ISBN 0-948875-534.

[chase-7] Chase’s Calendar of Events 2008. New York: The McGraw-Hill Companies, 2008, s. 640. ISBN 0-07-148903-7.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]