Witalij Zub

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witalij Zub
Pełne imię i nazwisko

Witalij Mykytowycz Zub

Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1928
Charków

Data śmierci

6 marca 2018

Wzrost

167 cm

Pozycja

napastnik/pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1944–1947 Trudowi Rezerwy Charków
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1948–1950 Łokomotyw Charków 68 (11)
1951–1953 Dinamo Moskwa 22 (3)
1953–1955 Łokomotyw Charków 62 (16)
1956–1958 Awanhard Charków 74 (24)
W sumie: 226 (54)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1959–1960 Awanhard Charków
1960–1961 Awanhard Charków (asystent)
1962 Awanhard Charków
1962 Awanhard Charków (dyr.sportowy)
1963–1964 Awanhard Charków (asystent)
1967 Kołos Połtawa
1968 Metalist Charków (asystent)
1970–1972 Metalist Charków (dyr.sportowy)
1972 Metalist Charków
1974–1975 Metalist Charków
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Witalij Mykytowycz Zub, ukr. Віталій Микитович Зуб, ros. Виталий Никитович Зуб, Witalij Nikitowicz Zub (ur. 1 czerwca 1928 w Charkowie, Ukraińska SRR, zm. 6 marca 2018[1]) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika lub pomocnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubu Trudowi Rezerwy Charków. 1948 roku rozpoczął karierę piłkarską w klubie Łokomotyw Charków, z którym zdobył awans do Pierwszej Grupy ZSRR. W 1951 został zaproszony do Dinama Moskwa[2]. Latem 1953 powrócił do Łokomotywu Charków, w którym stał się liderem i kapitanem drużyny. W 1956 przeniósł się do Awanhardu Charków, w którym przez kontuzję zakończył karierę piłkarza w roku 1958.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Karierę szkoleniowca rozpoczął po zakończeniu kariery piłkarskiej. Ukończył Charkowski Instytut Pedagogiczny. W 1959 stał na czele rodzimego Awanhardu Charków. To pod jego kierownictwem w ciągu zaledwie roku zespół zdobył miejsce w Klasie "A" Mistrzostw ZSRR, gdzie zadebiutował w 1960 roku. We współpracy z legendarnym piłkarzem Torpeda Moskwa, a później znanym trenerem Ołeksandrem Ponomariowym, którego sam i zaprosił na stanowisko starszego trenera Awanhardu, zajął z charkowskim klubem 6. miejsce w mistrzostwach ZSRR 1961 roku, co zostało najwyższym osiągnięciem charkowskiego klubu w Mistrzostwach ZSRR. W 1962 roku ponownie objął prowadzenie Awanhardu, ale nie na długo. Później pracował jako starszy trener drużyny młodzieżowej Awanhardu. Od sierpnia do października 1967 prowadził Kołos Połtawa, po czym wrócił do Charkowa[3]. W charkowskim klubie, który już nazywał się "Metalist" pracował na różnych stanowiskach, a w 1972 oraz w latach 1974–1975 ponownie krótko prowadził Metalist Charków.

W 1976 roku został mianowany przewodniczącym Obwodowego Komitetu Sportowego w Charkowie, gdzie pracował przez 15 lat. Potem pracował na wydziale piłki nożnej Charkowskiej Państwowej Akademii Wychowania Fizycznego[4].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy piłkarskie[edytuj | edytuj kod]

Łokomotyw Charków

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Metalist Charków

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]