Przejdź do zawartości

Witowice (województwo lubelskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witowice
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

puławski

Gmina

Końskowola

Liczba ludności (2021)

433[2][3]

Strefa numeracyjna

81

Kod pocztowy

24-130[4]

Tablice rejestracyjne

LPU

SIMC

0383774[5]

Położenie na mapie gminy Końskowola
Mapa konturowa gminy Końskowola, w centrum znajduje się punkt z opisem „Witowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Witowice”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Witowice”
Położenie na mapie powiatu puławskiego
Mapa konturowa powiatu puławskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Witowice”
Ziemia51°24′29″N 22°05′16″E/51,408056 22,087778[1]
Groby żołnierzy WP poległych pod Witowicami we wrześniu 1939. Cmentarz w Końskowoli

Witowicewieś w Polsce położona w województwie lubelskim, powiecie puławskim, gminie Końskowola[5][6].

Witowice leżą nad rzeką Kurówką. Miejscowość sąsiaduje bezpośrednio z Końskowolą, Opoką i Chrząchowem. We wsi znajdują się: remiza ochotniczej straży pożarnej, sklep ogólnospożywczy, zakład mięsny Drob-Wit, szkółka roślin wrzosowatych. W Witowicach mieści się także komin pozostały po zburzonej cegielni. Przy granicy z Chrząchowem rośnie niewielki las zwany "Zalochy". Częścią Witowic są też domy mieszkalne położone w południowej części wsi; tereny te są nazywane potocznie przez mieszkańców "zapłociem". Istniał tu także klub sportowy "KS Witowice", którego trenerem był Grzegorz Kozak. Kursują tu również autobusy i emki puławskiej komunikacji miejskiej.

Wieś stanowi sołectwo gminy Końskowola[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 455 mieszkańców[8].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Witowice powstały najprawdopodobniej w XIII wieku. W źródłach pisanych pojawiają się po raz pierwszy w 1408 roku. Wieś należała wówczas do Dziersława z Konina, a następnie do jego syna – Piotra. Wywodzili się z rodu Konińskich legitymujących się herbem Rawicz. Witowice były ośrodkiem macierzystym Konińskiej Woli (Witowskiej Woli). Wchodziły w skład tzw. klucza końskowolskiego. Następnie zostały przejęte przez późniejszych właścicieli Konińskiej Woli (Tęczyńskich, Opalińskich, Zbaraskich, Daniłłowiczów, Lubomirskich, Sieniawskich, Czartoryskich).

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego[9].

Wieś wraz z folwarkiem wchodziła w 1662 roku w skład majętności końskowolskiej Łukasza Opalińskiego[10].

W 1907 roku została zbudowana cegielnia będąca własnością prywatną rodziny Borzęckich. Pozostałością po byłej cegielni jest wysoki komin. W latach 60. z inicjatywy mieszkańców wybudowano drogę bitą. Kolejnym przedsięwzięciem było założenie linii telefonicznej. W latach 70. na miejscu drewnianej remizy postawiono nową. Dzisiaj mieści się tam siedziba Ochotniczej Straży Pożarnej, która powstała w dniu 21 marca 1927 roku. Wieś nękały również liczne pożary, którym sprzyjała drewniana zabudowa. Podczas II wojny światowej w walkach toczących się pod Witowicami zginęli polscy żołnierze. Pochowano ich na cmentarzu w Końskowoli. W czasie wojny we wsi działały oddziały Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich. Niektórzy mieszkańcy uczestniczyli w kampanii wrześniowej, część z nich trafiła do obozów jenieckich. W okresie międzywojennym istniała szkoła, która mieściła się w prywatnym domu. Obecnie dzieci i młodzież z Witowic uczy się w szkole w Końskowoli. We wsi znajduje się sześć figur, w tym cztery krzyże i dwie kapliczki.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa lubelskiego.

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Źródłem utrzymania mieszkańców jest nie tylko rolnictwo (w tym uprawa zbóż, truskawek, malin, porzeczek, drzewek i krzewów ozdobnych), ale także praca w pobliskich Puławach czy innych miejscowościach w regionie. Hodowla zwierzęca stopniowo zanika.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 148956
  2. Wieś w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-09-30], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-09-30].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1475 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  5. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Strona gminy. Harmonogram wyboru sołtysów
  8. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  9. Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
  10. jacek Pielas, Podział latyfundium Łukasza Opalińskiego, marszałka nadwornego koronnego z lat 1668-1670, w: Inter maiestatem ac libertatem. Studia z dziejów nowożytnych dedykowane Profesorowi Kazimierzowi Przybosiowi, red. J. Stolicki, M. Ferenc, J. Dąbrowski, Kraków 2010, s. 158.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dzieje Końskowoli (red.) Ryszard Szczygieł, Końskowolskie Towarzystwo Regionalne, Lublin 1988

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]