Wąglikowski

Wąglikowski (Wonglikowski, Brochwicz odmienny, Stojentin odmienny) − kaszubski herb szlachecki. Według Przemysława Pragerta (za Niesieckim) jest to odmiana herbu Brochwicz lub Stojentin^[1].

Opis herbu

Zachowały się dwa przekazy na temat wyglądu tego herbu. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[2]:

Wąglikowski: Na tarczy dzielonej w skos lewy, w polu prawym pół jelenia srebrnego wyskakującego, w polu lewym szachownica czarno-czerwona. W klejnocie nad hełmem w koronie ogon pawi. Labry czerwone, z prawej podbite srebrem, z lewej podbite złotem.

Wizerunek taki przytacza Tadeusz Gajl^[3] za słownym opisem Niesieckiego^[4]. Przemysław Pragert jednak, interpretuje opis inaczej, biorąc kierunki tam podane jako kierunki zwykłe, tj. prawa strona na tarczy to prawa strona patrzącego na rysunek. W związku z tym, jego rekonstrukcja tarczy jest odbiciem lustrzanym powyższej^[1]. Niesiecki jednak opisywał strony heraldycznie, tj. z perspektywy rycerza trzymającego tarczę. Dlatego też słuszniejsza jest rekonstrukcja Gajla.

Wąglikowski II: W polu jeleń wyskakujący zza muru. W klejnocie w koronie półksiężyc srebrny nad którym trzy gwiazdy (środkowa nieco wyżej). Labry nieznanej barwy.

Powyższy opis oparty jest na oryginalnej fotografii herbu z ołtarza bocznego w kościele w Kościerzynie^[5]. Przemysław Pragert w pierwszym tomie swojego herbarza przytacza ten herb za słownym opisem Niesieckiego (wedle niego herb z nagrobka w kościele o.o. Bernardynów w Bydgoszczy), przez co znowu przedstawia całe godło w odbiciu lustrzanym. Dodatkowo, wariant ten w przekazie Niesieckiego ma blanki na murze^[1].

Najwcześniejsze wzmianki

Herb wymieniany przez Dachnowskiego (Herbarz szlachty Prus Królewskich) i Niesieckiego. Wariant II pochodzi wedle Niesieckiego z nagrobka nieznanego Wąglikowskiego z kościoła o.o. Bernardynów w Bydgoszczy^[1]. Herb niemal identyczny zachował się na bocznym ołtarzu kościoła pw. Trójcy Świętej w Kościerzynie. W takiej też formie herb zachował się na pieczęci Władysława Wąglikowskiego z 1651^[5].

Rodzina Wąglikowski

Rodzina o nazwisku odmiejscowym, od wsi Wąglikowice koło Kościerzyny. Wzmiankowana od XVI wieku. Rodzina posiadała oprócz wsi gniazdowej jeszcze Wielki Klincz i działy w Kolinczu, a w czasach późniejszych jeszcze Przyrowy, Dąbrowę i Sąpolno. Rodzina wydała kilku ławników sądowych. Ród wygasł w XVIII wieku. Rodzina ta była gałęzią Stojentinów^[1].

Osobny artykuł: Stojentin.

Herbowni

Wąglikowski (Wonglikowski). Znane są przydomki tej rodzin: Hund (Hunt), Schwetkow, Sztentyn, Wojan (Wojen). Ponieważ rodzina była gałęzią Stojentinów, oprócz własnego przypisywano jej także herb Stojentin^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Przemysław Pragert: Herbarz rodzin kaszubskich. T. 1. BiT, 2001, s. 101-102,179. ISBN 83-919852-6-1, ISBN 978-83-919852-6-7.
↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
↑ Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007, s. 375. ISBN 978-83-60597-10-1.
↑ Kasper Niesiecki, Jan Nepomucen Bobrowicz: Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S. J. T. 9. Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1841, s. 212.
↑ ^a ^b Przemysław Pragert: Znaczenie genealogii w badaniach heraldycznych na przykładzie kilku herbów z kościołów na Kaszubach. herbyszlachty.pl. [dostęp 2011-03-18]. (pol.).

[Pragert-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Przemysław Pragert: Herbarz rodzin kaszubskich. T. 1. BiT, 2001, s. 101-102,179. ISBN 83-919852-6-1, ISBN 978-83-919852-6-7.

[2] Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.

[Gajl-3] Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007, s. 375. ISBN 978-83-60597-10-1.

[Niesiecki-4] Kasper Niesiecki, Jan Nepomucen Bobrowicz: Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S. J. T. 9. Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1841, s. 212.

[strona-5] Przemysław Pragert: Znaczenie genealogii w badaniach heraldycznych na przykładzie kilku herbów z kościołów na Kaszubach. herbyszlachty.pl. [dostęp 2011-03-18]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Odmiany	Brochwicz II Brochwicz III Brochwicz IV Donimirski (Brochwicz III odm.) Gockowski Graban (Borna IV) Kącki Kleman Kluczewski Lewiński (Brochwicz III odmienny) Przyjeski Rogojski Sobiwolski
Odmiany niepewne	Grabowski VI Kiedrowski III Odrowski Pobłocki Pobłocki II Pomyski Wąglikowski Zakrzewski Żelewski (Brochwicz III odm.) Żelewski II Żelewski III Żelewski IV Żeromski (Brochwicz IV odm.)

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna