Władysław Muzyka

Władysław Muzyka

pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	21 maja 1895 Lwów, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	1 czerwca 1942 Hamburg, III Rzesza
Przebieg służby
Lata służby	1915–1942
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	5 Pułk Piechoty Legionów 3 Pułk Strzelców Podhalańskich SPRez. Piech. nr 5 w Łobzowie 6 Pułk Strzelców Podhalańskich SPRez. Piech. 7 Pułk Piechoty Legionów
Stanowiska	d-ca kompanii d-ca batalionu kmdt SPRez. Piech. z-ca d-cy pułku d-ca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa (kampania wrześniowa): bitwa pod Iłżą (1939)
Odznaczenia

Władysław Wiktor Muzyka (ur. 21 maja 1895 we Lwowie, zm. 1 czerwca 1942 w Hamburgu) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Syn Błażeja i Marii Dunin-Borkowskiej. Od sierpnia 1915 roku był żołnierzem armii austriackiej, gdzie ukończył szkołę oficerską. W Wojsku Polskim służył od 1 listopada 1918 roku. Podczas wojny z bolszewikami odznaczony został, za odwagę w czasie walki, Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Na dzień 1 czerwca 1921 roku pełnił w randze porucznika służbę w 5 pułku piechoty Legionów. Dekretem Naczelnika Państwa i Wodza Naczelnego z dnia 3 maja 1922 (L. 19400/O.V.) został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 949 lokatą w korpusie oficerów piechoty. W wileńskim 5 pułku piechoty Legionów służył do czerwca 1926 będąc awansowanym do rangi majora z dniem 15 sierpnia 1924 w korpusie oficerów piechoty (w 1928 zajmował 211 lokatę w swoim starszeństwie).

Dalsze etapy kariery wojskowej majora Muzyki to służba w 3 pułku strzelców podhalańskich i Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5 w Łobzowie (przemianowanej następnie na batalion podchorążych rezerwy piechoty nr 5).

Mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930, w tym samym roku zajmował już stanowisko zastępcy dowódcy 6 pułku strzelców podhalańskich (posiadając 263 lokatę wśród wszystkich podpułkowników korpusu piechoty).

W latach 1931–1935 był komendantem Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie, a następnie dowódcą sformowanego na jej bazie batalionu szkolnego podchorążych rezerwy piechoty. W 1935 zajmował 143 lokatę pośród wszystkich podpułkowników piechoty (35 lokatę w swoim starszeństwie).

Po ukończeniu kursu dowódców pułków w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie został zastępcą dowódcy, a potem dowódcą, 7 pułku piechoty Legionów w Chełmie. Awans na stopień pułkownika otrzymał ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938.

Na czele tego pułku walczył w kampanii wrześniowej. 8 września 1939 został ciężko ranny w czasie bitwy pod Iłżą i dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagu X C w Lubece, gdzie włączył się w działalność konspiracyjną i został (w czerwcu 1941) aresztowany przez Gestapo. Przewieziony następnie do więzienia w Hamburgu, gdzie był bestialsko katowany podczas przesłuchań. W hamburskiej katowni popełnił w dniu 1 czerwca 1942 samobójstwo.

Życie prywatne

Żonaty z Heleną z Sałkiewiczów, mieli 1 córkę.

Awanse

• kapitan – 1919
• major – 1924
• podpułkownik – 24 grudnia 1929 roku ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 36. lokatą w korpusie oficerów piechoty
• pułkownik – 19 marca 1938

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1503
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie: po raz 1 i 2 w 1921)
• Srebrny Krzyż Zasługi (16 marca 1928)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)

Bibliografia

• Spis oficerów służących czynnie w dniu 01.06.1921: dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z dnia 24 września 1921 r.. Zbiory Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie - spis zamieszczony na stronie Małopolskiego Towarzystwa Genealogicznego, 1921. [dostęp 2017-10-06].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych 1922: załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 1922 r.. Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1922. [dostęp 2017-10-06].
• Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932
• Rocznik oficerski 1928. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1928. [dostęp 2017-10-06].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty opublikowana w „Przeglądzie Piechoty”. Zeszyt 7, lipiec 1930 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1930. [dostęp 2017-10-07].
• Rocznik oficerski 1932. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1932. [dostęp 2017-10-06].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. 5 czerwiec 1935 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1935. [dostęp 2017-10-07].
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Jan Łukasiak: Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty. Pruszków: Ajaks, 1999. ISBN 83-88773-68-2.brak strony w książce
• Adam Rzadkowski: Wielka księga piechoty polskiej 1918–1939. 3 Dywizja Piechoty Legionów. T. 3. Warszawa: Edipresse Polska SA, 2016. ISBN 978-83-7945-595-9.