Zakliczyn (powiat myślenicki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zakliczyn
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

myślenicki

Gmina

Siepraw

Liczba ludności (2014)

2106

Strefa numeracyjna

12

Kod pocztowy

32-406[2]

Tablice rejestracyjne

KMY

SIMC

0333990

Położenie na mapie gminy Siepraw
Mapa konturowa gminy Siepraw, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Zakliczyn”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Zakliczyn”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zakliczyn”
Położenie na mapie powiatu myślenickiego
Mapa konturowa powiatu myślenickiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Zakliczyn”
Ziemia49°53′10″N 20°01′34″E/49,886111 20,026111[1]

Zakliczynwieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, w gminie Siepraw.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa krakowskiego.

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Zakliczyn[3][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0334008 Działy część wsi
0334014 Kamionka część wsi
0994510 Kobylak przysiółek
0334020 przysiółek
0334037 Podlesie część wsi
0334043 Wieś część wsi
0334050 Zadziele część wsi
0994561 Zagrody przysiółek

Historia[edytuj | edytuj kod]

Od XVI do XVIII wieku właścicielami Zakliczyna była rodzina herbu Trąby, która posiadała również Myślenice i Jordanów. W roku 1872 ówczesny właściciel dworu Wiktor Kopff wybudował nowy dwór na północ od starych dębów. Dwór był murowany, na planie prostokąta, kryty dachem dwuspadowym. W 1934 roku dwór wraz z 50 ha ziemi kupiło małżeństwo Wacław Iwaszkiewicz i Irena Iwaszkiewicz z domu Sokołowska.

Od początku XX w. zbierano fundusze na budowę nowego kościoła parafialnego. Plany zniweczyła hiperinflacja z początku lat 20. XX w.

Kilka miesięcy po wybuchu I wojny światowej Zakliczyn zajęły wojska rosyjskie. Rozpoczęły się rabunki i gwałty. 1 listopada 1916 r. okupujące Zakliczyn wojska austriackie zdjęły dwa dzwony kościelne o łącznej wadze 251 kg za które zapłacono 1004 korony (4 korony za kg). Najcięższy dzwon ocalał. W 1920 r. Zakliczyn zajęło odradzające się wojsko polskie.

W pierwszych dniach II wojny światowej dwór dostarczył wóz taborowy komisji poborowej w Wieliczce i 3 szt. bydła dla komendy garnizonowej w Krakowie.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[5].

  • Zespół dworski: dwór, stajnia, stodoła, otoczenie, drzewostan;
  • kościół parafialny pw. Wszystkich Świętych, otoczenie.
    Drewniany, kościół w stylu rokoko budowany w latach 1774–1775 pw. Wszystkich Świętych, przez ks. Wojciecha Brandysiewicza. Najcenniejszym zabytkiem jest krzyż w prezbiterium, pochodzący z lat 1430–1440. Kilka obrazów z XVII i XVIII wieku: Matka Boska Różańcowa zwaną Zakliczyńską (w ołtarzu bocznym), Ecce Homo, św. Mikołaj czy też stacje Męki Pańskiej. Gotycka chrzcielnica datowana jest na połowę XV wieku. Dzwon kościelny z 1761 roku.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

W Zakliczynie znajduje się Czerwona Góra z Diablimi Skałami, na których uprawiany jest bouldering[6]. W skałach tych znajdują się dwie jaskinie: Jaskinia w Czerwonej Górze Pierwsza i Schronisko w Czerwonej Górze Drugie[7]. Przez Czerwoną Górę prowadzi szlak turystyki pieszej i ścieżka rowerowa, a u jej podnóży jest wiata dla turystów (przystanek Czerwona Góra)[8].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 156908
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1580 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  4. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2023-12-08].
  6. Grzegorz Rettinger, Beskidy Zachodnie i Pogórze. Przewodnik wspinaczkowy, Kraków: wspinanie.pl, 2019, ISBN 978-83-947825-2-8.
  7. Tomasz Mleczek, Schronisko w Czerwonej Górze II, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny - Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2022-03-03].
  8. Na podstawie tablic informacyjnych przy wiacie i ścieżce rowerowej

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rodzina wiejska w Małopolsce w XIX i XX w.[w:] Dzieje Małopolski w Tysiącleciu, Towarzystwo Wiedzy Powszechnej Zarząd Wojewódzki w Krakowie, Kraków 1966
  • Rody ziemiańskie XV i XVI wieku T.1 – Małopolskie Rody Ziemiańskie, Kraków 1928