Zbigniew Szonert

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Szonert
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1933
Grodzisk Mazowiecki

Zawód, zajęcie

prawnik, ekonomista, urzędnik państwowy

Alma Mater

Szkoła Główna Planowania i Statystyki, Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

członek Państwowej Komisji Wyborczej (1995–2003)

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Zbigniew Piotr Szonert (ur. 23 czerwca 1933 w Grodzisku Mazowieckim[1]) – polski prawnik, ekonomista i urzędnik państwowy, doktor nauk prawnych, sędzia Sądu Najwyższego w stanie spoczynku, w latach 1995–2003 członek Państwowej Komisji Wyborczej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1951 ukończył szkołę średnią. W latach 1952—1955 studiował na Wydziale Finansów Szkoły Głównej Planowania i Statystyki, a w latach 1959—1965 na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1973 uzyskał stopień doktora nauk prawnych. Specjalizował się w zakresie prawa i postępowania administracyjnego, etyki prawniczej oraz zarządzania gospodarką terenową. W latach 1974–1977 zatrudniony w Zakładzie Podstawowych Problemów Prawnych Instytutu Organizacji i Kierowania PAN, prowadził też seminarium na Wydziale Zarządzania UW[1]. Później został wykładowcą m.in. Kujawskiej Szkoły Wyższej we Włocławku i Kolegium Jagiellońskiego – Toruńskiej Szkoły Wyższej[2]. Autor ponad 50 prac naukowych, m.in. monografii Administracja. Jej etyka i pragmatyka służbowa[3].

W 1979 uzyskał wpis na listę radców prawnych, przez dwie kadencje (do 1992) pozostawał zastępcą dziekana Warszawskiej Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie i wykładowcą na szkoleniu zawodowym aplikantów. Był również biegłym sądowym z zakresu gospodarki komunalnej i drobnej wytwórczości. Pracował kolejno w Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego (od 1955), organach administracji terenowej, Ministerstwie Gospodarki Komunalnej (1962–1966) i Komitecie Drobnej Wytwórczości (od 1966). Od 1972 pracownik Ministerstwa Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska, pełnił tam kolejno funkcje: naczelnika wydziału organizacji zarządzania, wicedyrektora gabinetu ministra ds. orzecznictwa administracyjnego oraz wicedyrektora departamentu prawnego. Później zatrudniony w Biurze Projektów „Urbimex” (1980–1982) oraz jako szef Biura Prawnego SBM „Ursynów” (od 1982)[1].

Od 1991 pozostawał arbitrem przy Krajowej Izbie Gospodarczej w Warszawie. W 1992 został sędzią Naczelnego Sądu Administracyjnego, później przeszedł w stan spoczynku. W latach 1995–2003 był członkiem Państwowej Komisji Wyborczej[4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2003 otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Iudices electionis custode (Sędziowie kusztoszami wyborów). Księga Pamiątkowa Państwowej Komisji Wyborczej. Warszawa: Państwowa Komisja Wyborcza, 2007, s. 282. ISBN 978-83-921530-7-8.
  2. Dr Zbigniew Szonert, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2021-01-05].[martwy link]
  3. Szonert, Zbigniew. worldcat.org. [dostęp 2021-01-05].
  4. PKW wręczyła medale pamiątkowe z okazji stulecia pierwszych wyborów do Parlamentu II Rzeczypospolitej. kbw.gov.pl, 25 listopada 2019. [dostęp 2021-01-05].
  5. M.P. z 2003 r. nr 52, poz. 819

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]