Zygmunt Kostrzewski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Kostrzewski
Ilustracja
podporucznik pilot podporucznik pilot
Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1897
Przemyśl

Data i miejsce śmierci

14 maja 1919
Kulików

Przebieg służby
Lata służby

1914–1919

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

K.u.k. Luftfahrtruppen
Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

Legion Wschodni
7 Eskadra Myśliwska

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska †

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Waleczności (Austro-Węgry)
Multimedia w Wikimedia Commons

Zygmunt Kostrzewski (ur. 6 kwietnia 1897 w Przemyślu, zm. 14 maja 1919 pod Kulikowem) – podporucznik pilot Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-ukraińskiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Aleksandra i Joanny[1]. Pochodził z rodziny o tradycjach patriotycznych – jego dziadek brał udział w powstaniu listopadowym[2]. W 1912 wstąpił do Związku Strzeleckiego. Po dwóch latach, jako instruktor, szkolił nowych członków „Strzelca”. W sierpniu 1914 roku, po wybuchu I wojny światowej, ze swoim plutonem wcielony został do Legionu Wschodniego[2]. Po jego rozwiązaniu 21 września 1914 roku Zygmunt Kostrzewski starał się przedostać do I Brygady Legionów Polskich, jednak z powodu ciężkiej choroby pozostał w Przemyślu w domu rodzinnym, gdzie przeżył pierwsze oblężenie przez wojska rosyjskie. Po oblężeniu wyjechał do Cieszyna, gdzie wstąpił do gimnazjum[2].

Powołany w 1915 roku do armii Austro-Węgier, przez kilka miesięcy brał udział w walkach na froncie wschodnim. Służył w szeregach 10[3][4], a następnie 60 pułku piechoty. Po powrocie z frontu zdał maturę w Cieszynie i wstąpił do szkoły oficerskiej[2]. Starał się o przydział do jednostek lotniczych. Kostrzewski został skierowany do szkoły pilotów i następnie, w stopniu podporucznika pilota, został skierowany na front włoski[1]. Do października 1918 roku służył w eskadrze myśliwskiej Flik 42/J[2]. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 października 1916[5], a na stopień podporucznika ze starszeństwem z 1 lutego 1917 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[6].

W listopadzie 1918 roku przebywał na urlopie w rodzinnym Przemyślu, gdzie zastał go upadek Austrii i wybuch wojny polsko-ukraińskiej. Kostrzewski zgłosił się do Wojska Polskiego. Został mianowany komendantem lotniska w Hureczku, które z niewielką grupą żołnierzy bronił przed atakami Ukraińców[1]. Wkrótce cały sprzęt lotniczy przewiózł do Krakowa. Od stycznia 1919 roku Kostrzewski przydzielony został do 7 Eskadry Lotniczej wchodzącej w skład III Grupy Lotniczej. Odbył liczne loty bojowe z lotniska Lewandówka we Lwowie[2]. Został mianowany pilotem na mocy dekretu Naczelnego Wodza z dnia 6.02.1919 r. [1]

14 maja w załodze z podporucznikiem obserwatorem Mieczysławem Motylewskim w grupie kapitana Bastyra wraz z 8 innymi załogami wziął udział w walkach pod Kulikowem, wspierając działania piechoty podczas polskiej ofensywy. W czasie drugiego wylotu lecący na niskiej wysokości samolot Kostrzewskiego (Oeffag C.II nr 52.20) został trafiony serią z karabinu maszynowego[7][8]. Kostrzewski trafiony w głowę i pierś 7 kulami zginął na miejscu[2]. Spadający samolot pogrzebał także podporucznika obserwatora Mieczysław Motylewskiego[2].

Został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa w Mauzoleum Bohaterów w krypcie V.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Kostrzewski Zygmunt ppor. pil.. bequickorbedead.com. [dostęp 2019-02-28].
  2. ↑ a b c d e f g h Romeyko 1933 ↓, s. 301.
  3. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 365.
  4. ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 475.
  5. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 331.
  6. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 346.
  7. ↑ Romeyko 1933 ↓, s. 301-302.
  8. ↑ Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924. Warszawa: Bellona, Lampart, 1997. s.287
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922 roku, s. 808.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 grudnia 1921 roku, s. 1748.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 435.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Marian Romeyko: Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa. Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, 1933. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zygmunt_Kostrzewski&oldid=71953414”