Przejdź do zawartości

Język tonga (polinezyjski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
faka-Tonga
Obszar

Tonga, także Samoa Amerykańskie, Fidżi, Nowa Zelandia, Vanuatu, USA

Liczba mówiących

188 tys.[1]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy Tonga
Ethnologue 1 narodowy
Kody języka
ISO 639-1 to
ISO 639-2 ton
ISO 639-3 ton
IETF to
Glottolog tong1325
Ethnologue ton
GOST 7.75–97 тон 686
WALS tng
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku tongańskim
Słownik języka tongańskiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język tonga (także: tongański, tongijski; faka-Tonga) – język z grupy polinezyjskiej języków austronezyjskich używany na Wyspach Tonga. Jest to jeden z dwóch języków urzędowych Tonga (drugim z nich jest język angielski)[1]. Posługuje się nim 188 tys. osób[1].

Jest blisko spokrewniony z językiem niue, z którym tworzy podgrupę tongańską języków polinezyjskich.

Najbardziej znaną pożyczką językową z języka tongijskiego jest słowo „tabu”, rozpowszechnione przez literaturę antropologiczną.

Alfabet tonga

[edytuj | edytuj kod]
Litera a e f h i k l m n ng o p s t u v (fakaua zwarcie krtaniowe)
Wymowa /a/ /e/ /f/ /h/ /i/ /k/ /l/ /m/ /n/ /ŋ/ /o/ /p/ /s/ /t/ /u/ /v/ /ʔ/

Gramatyka

[edytuj | edytuj kod]

W języku tonga występuje typowy dla języków polinezyjskich szyk VSO (orzeczenie-podmiot-dopełnienie).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Tongan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2017-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Clerk Maxwell Churchward, Tongan grammar, wyd. Pbk. ed, Tonga: Vava'u Press, 1985, ISBN 0-908717-05-9, OCLC 21337535 (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]