Wroślikowce
 Phytophthora infestans rozwijająca się w tkankach liścia | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd |
wroślikowce |
| Nazwa systematyczna | |
| Peronosporales E. Fisch. Rabenh. Krypt.-Fl., Edn 2 (Leipzig) 1(4): 383 (1892) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Peronospora rumicis Corda 1837 | |
Wroślikowce (Peronosporales E. Fisch.) – rząd organizmów zaliczany do grzybopodobnych lęgniowców[1].
Morfologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Grzyby mikroskopijne, endobionty. Ich strzępki rozwijają się między komórkami porażonych roślin, do wnętrza komórek wpuszczają tylko ssawki pobierające niezbędne dla patogenów substancje odżywcze i wodę. Rozmnażają się zarówno bezpłciowo, jak i płciowo. Rozmnażanie bezpłciowe odbywa się poprzez zoosporangia, w których wytwarzane są zarodniki pływkowe. Rozmnażanie płciowe to oogamia, w wyniku której powstają grubościenne oospory[2].
Plechę wroślikowców tworzą dość grube (8-12 μm) strzępki będące komórczakami. Konidiofory mają dość różnorodną budowę, ale zazwyczaj zdeterminowaną długość (tzn. nie skracają się podczas konidiogenezy). Zarodniki pływkowe o nerkowatym kształcie. Z zagłębienia wyrastają dwie wici, przy czym jedna z nich skierowana jest do tyłu. U przedstawicieli rodzaju Peronospora wici brak. Jest to przystosowanie do życia w środowisku lądowym[3].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
- Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum
Peronosporidae, Peronosporea, Incertae sedis, Oomycota, Chromista[1].
Według aktualizowanej klasyfikacji Dictionary of the Fungi do rzędu Peronosporales należą rodziny oraz rodzaje incertae sedis[4]:
- rodziny:
- Crypticolaceae M.W. Dick 1998
- Ectrogellaceae Cejp 1959
- Myzocytiopsidaceae M.W. Dick 1997
- Peronosporaceae de Bary 1863 – wroślikowate
- Pontismataceae H.E. Petersen 1909
- Pythiaceae J. Schröt. 1893
- Pythiogetonaceae M.W. Dick 1999
- Salisapiliaceae Hulvey, Nigrelli, Telle, Lamour & Thines 2010
- Sirolpidiaceae Sparrow ex Cejp 1959
- rodzaje incertae sedis:
- Achlyopsis De Wild. 1896
- Calycofera R. Benn. & Thines 2017
- Endosphaerium D'Eliscu 1977
- Pseudopythium Sideris 1930
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum. Nazwy polskie według A. Skirgiełło[5].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Są przeważnie pasożytami obligatoryjnymi i patogenami, głównie dwuliściennych. Niektóre porażają nadziemne części roślin, głównie liście i powodując choroby zwane mączniakami rzekomymi. Charakterystycznym objawem tych chorób są żółte, chlorotyczne plamy na górnej stronie blaszki liściowej i biały nalot na dolnej stronie. Inne atakują części podziemne, wywołując choroby zwane fytoftorozami i zgorzelami. Wszystkie określa się jako choroby roślin wywołane przez lęgniowce. Są to groźne choroby, często prowadzące do obumarcia roślin i powodujące duże szkody w rolnictwie i leśnictwie[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2020-10-26] (ang.).
- ↑ a b red: Selim Kryczyński, Zbigniew Weber, Fitopatologia. Tom 1. Podstawy fitopatologii, Poznań: PWRiL, 2010, ISBN 978-83-09-01-063-0
- ↑ Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7
- ↑ CABI databases [online] [dostęp 2020-10-26] (ang.).
- ↑ Józef Kochman, Alina Skirgiełło, Grzyby (Mycota), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukow, 1970|seria=Flora Polska – Rośliny Zarodnikowe Polski i Ziem Ościennych, tom IV, s. 55