Rokselana białobroda: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: poprawa parametrów szablonu {{Zwierzę infobox}} + WP:SK |
drobne merytoryczne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Zwierzę infobox |
{{Zwierzę infobox |
||
|nazwa łacińska |
|nazwa łacińska = ''Rhinopithecus strykeri'' |
||
|TSN |
|TSN = |
||
|zoolog |
|zoolog = Geissmann ''et al.'', 2011 |
||
|grafika = Drawing of Rhinopithecus strykeri.jpg |
|||
|okres istnienia = |
|||
⚫ | |||
|grafika = |
|||
|typ = [[strunowce]] |
|||
⚫ | |||
| |
|podtyp = [[kręgowce]] |
||
| |
|gromada = [[ssaki]] |
||
| |
|podgromada = [[ssaki żyworodne]] |
||
|infragromada = [[łożyskowce]] |
|||
|podgromada = [[ssaki żyworodne]] |
|||
| |
|rząd = [[naczelne]] |
||
| |
|podrząd = [[Haplorrhini]] |
||
| |
|rodzina = [[makakowate]] |
||
| |
|podrodzina = [[gerezy]] |
||
⚫ | |||
|podrodzina = [[gerezy]] |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
|status IUCN = |
|||
⚫ | |||
| |
|IUCN id = |
||
⚫ | |||
|IUCN id = |
|||
| |
|commons = Category:Rhinopithecus strykeri |
||
⚫ | |||
}} |
}} |
||
'''''Rhinopithecus strykeri''''' – [[gatunek (biologia)|gatunek]] małpy z rodziny [[makakowate|makakowatych]], podrodziny [[gerezy|gerez]] (Colobinae). Występuje jedynie w północno-wschodniej [[Birma|Birmie]], a całkowita liczebność jest bardzo niewielka, dlatego gatunek należy do skrajnie zagrożonych wyginięciem. |
'''''Rhinopithecus strykeri''''' – [[gatunek (biologia)|gatunek]] małpy z rodziny [[makakowate|makakowatych]], podrodziny [[gerezy|gerez]] (Colobinae). Występuje jedynie w północno-wschodniej [[Birma|Birmie]] i południowych [[Chińska Republika Ludowa|Chinach]], a całkowita liczebność jest bardzo niewielka, dlatego gatunek należy do skrajnie zagrożonych wyginięciem. |
||
=== Budowa === |
=== Budowa === |
||
Linia 29: | Linia 28: | ||
=== Taksonomia === |
=== Taksonomia === |
||
Spośród 50 cech, głównie ubarwienia futra i skóry, wymienionych przez Geissmanna i współpracowników, 24 łączą ''R. strykeri'' z ''[[Rhinopithecus bieti|R. bieti]]'', 22 z ''[[Rhinopithecus|R. avunculus]]'', 17 z ''[[Rhinopithecus bielichi|R. bielichi]]'', a jedynie 8 z [[rokselana|rokselaną]]. Cechą łączącą ''R. strykeri'' i ''R. bieti'' jest m.in. obecność dużego grzebienia na czaszkach samców, która może być [[synapomorfia|synapomorfią]] tych gatunków. ''R. bieti'' występuje najbliżej ''R. strykeri'', co także wspiera hipotezę o ich bliskim pokrewieństwie{{r|Geissmannetal}}. |
Spośród 50 cech, głównie ubarwienia futra i skóry, wymienionych przez Geissmanna i współpracowników, 24 łączą ''R. strykeri'' z ''[[Rhinopithecus bieti|R. bieti]]'', 22 z ''[[Rhinopithecus|R. avunculus]]'', 17 z ''[[Rhinopithecus bielichi|R. bielichi]]'', a jedynie 8 z [[rokselana|rokselaną]]. Cechą łączącą ''R. strykeri'' i ''R. bieti'' jest m.in. obecność dużego grzebienia na czaszkach samców, która może być [[synapomorfia|synapomorfią]] tych gatunków. ''R. bieti'' występuje najbliżej ''R. strykeri'', co także wspiera hipotezę o ich bliskim pokrewieństwie{{r|Geissmannetal}}. |
||
Późniejsze analizy [[filogenetyka molekularna|molekularne]] potwierdziły bliskie pokrewieństwo ''R. strykeri'' i ''R. bieti''; analizy [[mitochondrialny DNA|DNA mitochondrialnego]] sugerują nawet, że [[haplogrupa]] B ''R. bieti'' jest bliżej spokrewniona z ''R. strykeri'' niż z haplogrupą A, choć analizy sekwencji [[nDNA|DNA jądrowego]] nie potwierdzają takiego rezultatu. Szacowany czas rozejścia się ''R. strykeri'' i ''R. bieti'' to około 400 tys. lat (na podstawie DNA jądrowego), natomiast szacowany czas oddzielenia się ''R. strykeri'' od haplogrupy B ''R. bieti'' wynosi około 240 tys. lat (na podstawie DNA mitochondrialnego){{r|plos}}. |
|||
=== Biologia i ekologia === |
=== Biologia i ekologia === |
||
''R. strykeri'' występują jedynie na północnym wschodzie stanu [[Kaczin]] w Birmie. [[zasięg (biogeografia)|Zasięg występowania]] gatunku obejmuje górskie lasy na wysokości przeważnie ponad 1500 m n.p.m. Obszar ten ograniczają rzeki [[Mekong]] i [[Saluin]], dlatego nie przekracza on 273 km<sup>2</sup>. Okres od maja do października małpy spędzają na większych wysokościach (powyżej 2135 m n.p.m.). W zimie, gdy spada ilość dostępnego pożywienia, zwierzęta przebywają na niżej położonych obszarach i zbliżają się do wiosek. Żywią się pędami [[bambus]]ów{{r|Geissmannetal}}. |
''R. strykeri'' występują jedynie na północnym wschodzie stanu [[Kaczin]] w Birmie{{r|Geissmannetal}} i w graniczącej z Birmą prowincji [[Nujiang]] w Chinach{{r|plos}}. [[zasięg (biogeografia)|Zasięg występowania]] gatunku obejmuje górskie lasy na wysokości przeważnie ponad 1500 m n.p.m. Obszar ten ograniczają rzeki [[Mekong]] i [[Saluin]], dlatego nie przekracza on 273 km<sup>2</sup>. Okres od maja do października małpy spędzają na większych wysokościach (powyżej 2135 m n.p.m.). W zimie, gdy spada ilość dostępnego pożywienia, zwierzęta przebywają na niżej położonych obszarach i zbliżają się do wiosek. Żywią się pędami [[bambus]]ów{{r|Geissmannetal}}. |
||
Obserwowano ''R. strykeri'' przemieszczające się w grupach liczących kilka osobników. Według tubylców małpy te szczególnie łatwo zaobserwować w porze deszczu – gdy woda dostaje się do zadartych nosów, małpy głośno kichają. By tego uniknąć, pochylają głowę i wkładają ją między kolana{{r|Geissmannetal}}. |
Obserwowano ''R. strykeri'' przemieszczające się w grupach liczących kilka osobników. Według tubylców małpy te szczególnie łatwo zaobserwować w porze deszczu – gdy woda dostaje się do zadartych nosów, małpy głośno kichają. By tego uniknąć, pochylają głowę i wkładają ją między kolana{{r|Geissmannetal}}. |
||
Linia 41: | Linia 42: | ||
=== Liczebność i zagrożenia === |
=== Liczebność i zagrożenia === |
||
Na podstawie rozmów z myśliwymi Geissmann i współpracownicy ocenili, że istnieją prawdopodobnie trzy grupy ''R. strykeri'' występujące na różnych obszarach, choć nie wykluczyli, że istnieją również inne grupy. Pierwsza z nich miałaby liczyć 60 – 80 osobników, druga – 80 – 100 osobników, natomiast trzecia – około 150 zwierząt. Łącznie całą znaną liczebność gatunku ocenili na 260 – 330 osobników i na podstawie kryteriów [[IUCN|Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody]] zasugerowali wpisanie ''R. strykeri'' do [[Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych|Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych]] jako gatunku krytycznie zagrożonego (CR). Populacjom małp zagrażają głównie polowania i zajmowanie zasiedlanych przez nie terenów pod budowę tam i dróg{{r|Geissmannetal}}. |
Na podstawie rozmów z myśliwymi Geissmann i współpracownicy ocenili, że w Kaczinie istnieją prawdopodobnie trzy grupy ''R. strykeri'' występujące na różnych obszarach, choć nie wykluczyli, że istnieją również inne grupy. Pierwsza z nich miałaby liczyć 60 – 80 osobników, druga – 80 – 100 osobników, natomiast trzecia – około 150 zwierząt. Łącznie całą znaną liczebność gatunku ocenili na 260 – 330 osobników i na podstawie kryteriów [[IUCN|Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody]] zasugerowali wpisanie ''R. strykeri'' do [[Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych|Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych]] jako gatunku krytycznie zagrożonego (CR). Populacjom małp zagrażają głównie polowania i zajmowanie zasiedlanych przez nie terenów pod budowę tam i dróg{{r|Geissmannetal}}. |
||
{{Przypisy|stopień= ===|przypisy= |
{{Przypisy|stopień= ===|przypisy= |
||
<ref name=Geissmannetal>{{Cytuj pismo |autor=Thomas Geissmann, Ngwe Lwin, Saw Soe Aung, Thet Naing Aung, Zin Myo Aung, Tony Htin Hla, Mark Grindley, Frank Momberg |tytuł=A new species of snub-nosed monkey, genus </em>Rhinopithecus<em> Milne-Edwards, 1872 (Primates, Colobinae), from northern Kachin state, northeastern Myanmar |czasopismo=American Journal of Primatology |wolumin=73 |wydanie=1 |strony=96–107 |rok=2011 |doi=10.1002/ajp.20894 |język=en}}</ref> |
<ref name=Geissmannetal>{{Cytuj pismo |autor=Thomas Geissmann, Ngwe Lwin, Saw Soe Aung, Thet Naing Aung, Zin Myo Aung, Tony Htin Hla, Mark Grindley, Frank Momberg |tytuł=A new species of snub-nosed monkey, genus </em>Rhinopithecus<em> Milne-Edwards, 1872 (Primates, Colobinae), from northern Kachin state, northeastern Myanmar |czasopismo=American Journal of Primatology |wolumin=73 |wydanie=1 |strony=96–107 |rok=2011 |doi=10.1002/ajp.20894 |język=en}}</ref> |
||
<ref name=plos>{{Cytuj pismo |autor=Rasmus Liedigk, Mouyu Yang, Nina G. Jablonski, Frank Momberg, Thomas Geissmann, Ngwe Lwin, Tony Htin Hla, Zhijin Liu, Bruce Wong, Li Ming, Long Yongcheng, Ya-Ping Zhang, Tilo Nadler, Dietmar Zinner, Christian Roos |tytuł=Evolutionary history of the odd-nosed monkeys and the phylogenetic position of the newly described Myanmar snub-nosed monkey </em>Rhinopithecus strykeri<em> |czasopismo=PLoS ONE |oznaczenie=7 (5): e37418 |rok=2012 |doi=10.1371/journal.pone.0037418 |język=en}}</ref> |
|||
}} |
}} |
||
Wersja z 00:45, 17 maj 2012
Rhinopithecus strykeri | |
Geissmann et al., 2011 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Podgromada | |
Infragromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
R. strykeri |
Rhinopithecus strykeri – gatunek małpy z rodziny makakowatych, podrodziny gerez (Colobinae). Występuje jedynie w północno-wschodniej Birmie i południowych Chinach, a całkowita liczebność jest bardzo niewielka, dlatego gatunek należy do skrajnie zagrożonych wyginięciem.
Budowa
Od innych gatunków z rodzaju Rhinopithecus R. strykeri różni się czarnym zabarwieniem futra na stronie brzusznej, kończynach oraz białą brodą. Oprócz brody białe futro występuje jedynie w okolicach narządów płciowych i na uszach. Twarz w większości naga, z jasnoróżową skórą. Ogon stosunkowo długi – dochodzi do 140% długości tułowia. Holotypowy samiec mierzył 55,5 cm długości, a jego ogon – 78 cm. Według opisów myśliwych młode małpy są jaśniejsze lub mają więcej białego futra niż dorosłe, zwłaszcza na piersi i gardle[1].
Taksonomia
Spośród 50 cech, głównie ubarwienia futra i skóry, wymienionych przez Geissmanna i współpracowników, 24 łączą R. strykeri z R. bieti, 22 z R. avunculus, 17 z R. bielichi, a jedynie 8 z rokselaną. Cechą łączącą R. strykeri i R. bieti jest m.in. obecność dużego grzebienia na czaszkach samców, która może być synapomorfią tych gatunków. R. bieti występuje najbliżej R. strykeri, co także wspiera hipotezę o ich bliskim pokrewieństwie[1].
Późniejsze analizy molekularne potwierdziły bliskie pokrewieństwo R. strykeri i R. bieti; analizy DNA mitochondrialnego sugerują nawet, że haplogrupa B R. bieti jest bliżej spokrewniona z R. strykeri niż z haplogrupą A, choć analizy sekwencji DNA jądrowego nie potwierdzają takiego rezultatu. Szacowany czas rozejścia się R. strykeri i R. bieti to około 400 tys. lat (na podstawie DNA jądrowego), natomiast szacowany czas oddzielenia się R. strykeri od haplogrupy B R. bieti wynosi około 240 tys. lat (na podstawie DNA mitochondrialnego)[2].
Biologia i ekologia
R. strykeri występują jedynie na północnym wschodzie stanu Kaczin w Birmie[1] i w graniczącej z Birmą prowincji Nujiang w Chinach[2]. Zasięg występowania gatunku obejmuje górskie lasy na wysokości przeważnie ponad 1500 m n.p.m. Obszar ten ograniczają rzeki Mekong i Saluin, dlatego nie przekracza on 273 km2. Okres od maja do października małpy spędzają na większych wysokościach (powyżej 2135 m n.p.m.). W zimie, gdy spada ilość dostępnego pożywienia, zwierzęta przebywają na niżej położonych obszarach i zbliżają się do wiosek. Żywią się pędami bambusów[1].
Obserwowano R. strykeri przemieszczające się w grupach liczących kilka osobników. Według tubylców małpy te szczególnie łatwo zaobserwować w porze deszczu – gdy woda dostaje się do zadartych nosów, małpy głośno kichają. By tego uniknąć, pochylają głowę i wkładają ją między kolana[1].
Historia odkryć
Na pierwsze ślady R. strykeri naukowcy natknęli się podczas wypraw w pierwszej połowie 2010 roku. Podczas rozmów z myśliwymi z Kaczinu usłyszeli o występujących tam małpach z zadartymi nosami, które zidentyfikowali jako przedstawicieli rodzaju Rhinopithecus, dotychczas nieznanego z terenów Birmy. 7 marca w wiosce Pade kupili czaszkę i skórę dorosłego samca schwytanego dzień lub dwa dni wcześniej. Okaz ten wraz z jego fotografiami został później desygnowany na holotyp. Paratypami zostały czaszki samca i samicy oraz torba wykonana ze skóry młodocianej małpy, uzyskane 21 lutego w wiosce Hantan[1].
Gatunek został nazwany na cześć Jona Strykera, prezesa i założyciela Arcus Foundation, która sfinansowała ekspedycję. W językach grup etnicznych Law Waw i Lisu, zamieszkujących tereny zasiedlane przez R. strykeri, małpa ta nazywana jest, odpowiednio, myuk na tok te i mey nwoah, co oznacza „małpa z zadartym nosem”[1].
Liczebność i zagrożenia
Na podstawie rozmów z myśliwymi Geissmann i współpracownicy ocenili, że w Kaczinie istnieją prawdopodobnie trzy grupy R. strykeri występujące na różnych obszarach, choć nie wykluczyli, że istnieją również inne grupy. Pierwsza z nich miałaby liczyć 60 – 80 osobników, druga – 80 – 100 osobników, natomiast trzecia – około 150 zwierząt. Łącznie całą znaną liczebność gatunku ocenili na 260 – 330 osobników i na podstawie kryteriów Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody zasugerowali wpisanie R. strykeri do Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych jako gatunku krytycznie zagrożonego (CR). Populacjom małp zagrażają głównie polowania i zajmowanie zasiedlanych przez nie terenów pod budowę tam i dróg[1].
- ↑ a b c d e f g h Thomas Geissmann, Ngwe Lwin, Saw Soe Aung, Thet Naing Aung, Zin Myo Aung, Tony Htin Hla, Mark Grindley, Frank Momberg. A new species of snub-nosed monkey, genus Rhinopithecus Milne-Edwards, 1872 (Primates, Colobinae), from northern Kachin state, northeastern Myanmar. „American Journal of Primatology”. 73 (1), s. 96–107, 2011. DOI: 10.1002/ajp.20894. (ang.).
- ↑ a b Rasmus Liedigk, Mouyu Yang, Nina G. Jablonski, Frank Momberg, Thomas Geissmann, Ngwe Lwin, Tony Htin Hla, Zhijin Liu, Bruce Wong, Li Ming, Long Yongcheng, Ya-Ping Zhang, Tilo Nadler, Dietmar Zinner, Christian Roos. Evolutionary history of the odd-nosed monkeys and the phylogenetic position of the newly described Myanmar snub-nosed monkey Rhinopithecus strykeri. „PLoS ONE”. 7 (5): e37418, 2012. DOI: 10.1371/journal.pone.0037418. (ang.).
<ref>
o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>
, nie był użyty wcześniej w treści.