Glossina palpalis: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drb |
przeniesienie refów na koniec, poprawa przypisów, opis chemii napisany od nowa |
||
Linia 13: | Linia 13: | ||
|rząd = [[muchówki]] |
|rząd = [[muchówki]] |
||
|rodzina = [[Glossinidae]] |
|rodzina = [[Glossinidae]] |
||
|rodzaj = ''Glossina'' |
|rodzaj = ''[[Glossina]]'' |
||
|gatunek = ''Glossina palpalis'' |
|gatunek = ''Glossina palpalis'' |
||
|synonimy = |
|synonimy = |
||
Linia 22: | Linia 22: | ||
}} |
}} |
||
[[Plik:Glossina palpalis (Pîttaluga).TIF|mały]] |
[[Plik:Glossina palpalis (Pîttaluga).TIF|mały]] |
||
'''''Glossina palpalis''''' – gatunek [[owady|owadów]] z [[ |
'''''Glossina palpalis''''' – gatunek [[owady|owadów]] z [[rodzaj (biologia)|rodzaju]] ''[[Glossina]]'' (pot. muchy tse-tse) z rzędu [[muchówki|muchówek]], główny wektor [[Śpiączka afrykańska|śpiączki afrykańskiej]] w tropikalnej Afryce. |
||
== Charakterystyka == |
== Charakterystyka == |
||
Klasyfikacja gatunków much tse-tse opiera się głównie na morfologii genitaliów, choć grupy rozróżnia się też dzięki różnicom w ekologii, składzie chemicznym kutikuli oraz [[feromony|feromonów]] poszczególnych gatunków |
Klasyfikacja gatunków much tse-tse opiera się głównie na morfologii genitaliów, choć grupy rozróżnia się też dzięki różnicom w ekologii, składzie chemicznym kutikuli oraz [[feromony|feromonów]] poszczególnych gatunków{{r|EoI}}. U ''G. palpalis'' [[walwy]] samców są połączone cienką błoną, szeroko oddzielone od siebie. U samic występuje sześć płytek genitalnych. Biorąc wyłącznie ułożenie i komplet płytek genitalnych, można wywnioskować, że to najbardziej [[klad bazalny|pierwotna]] grupa tse-tse. |
||
Samce rozpoznają samice głównie dzięki [[feromony|feromonom]] obecnym w [[Oskórek|kutikuli]]. Są nimi rozgałęzione długołańcuchowe [[alkany]] o budowie charakterystycznej dla płci i gatunku. U samic ''G. palpalis'' są to [[Łańcuch atomów|łańcuchy]] o długości 35 atomów węgla, z trzema bocznymi grupami metylowymi rozdzielonymi odcinkami trój[[grupa metylenowa|metylenowymi]] {{chem2|CH2CH2CH2}}{{r|Lane|Nelson1986}}. W grupie ''palpalis'' (''G. fuscipes fuscipes'', ''G. palpalis palpalis'', ''G. tachinoides'') występuje 6 chromosomów: 2n = 6{{r|Lane}}. |
|||
== Występowanie == |
== Występowanie == |
||
''G. palpalis'' występuje w dorzeczach prowadzących do Oceanu Atlantyckiego i do Morza Śródziemnego (nie spotyka się jej w ciekach prowadzących do Oceanu Indyjskiego). Spotykane są tylko blisko wodnych cieków, wzdłuż których migruje w [[Las galeriowy|lasach galeriowych]], nie występuje w pasie sawann, gdzie jest ograniczony dostęp do wody lub „wysp leśnych”{{r|EoI}}. |
|||
Wyróżnia się dwa podgatunki: |
Wyróżnia się dwa podgatunki: |
||
* ''Glossina palpalis gambiensis'' – występuje na zachód od sawanny obejmującej Togo i Benin; |
* ''Glossina palpalis gambiensis'' – występuje na zachód od sawanny obejmującej Togo i Benin; |
||
* ''Glossina palpalis palpalis'' – głównie na wschód od sawanny obejmującej Togo i Benin aż do zachodniego Kamerunu |
* ''Glossina palpalis palpalis'' – głównie na wschód od sawanny obejmującej Togo i Benin aż do zachodniego Kamerunu{{r|Lane}}. |
||
== Ekologia == |
== Ekologia == |
||
W dzień wypoczywa na drewnianych częściach roślin, w nocy natomiast na liściach, często w koronach drzew. Wraz ze wzrostem temperatury za dnia muchy wypoczywają bliżej gruntu. Tam, gdzie występują zarówno ''G. palpalis'' i ''G. morsitans'', ''G. palpalis'' wypoczywają w niższych, a ''G. morsitans'' w wyższych strefach roślinności |
W dzień wypoczywa na drewnianych częściach roślin, w nocy natomiast na liściach, często w koronach drzew. Wraz ze wzrostem temperatury za dnia muchy wypoczywają bliżej gruntu. Tam, gdzie występują zarówno ''G. palpalis'' i ''G. morsitans'', ''G. palpalis'' wypoczywają w niższych, a ''G. morsitans'' w wyższych strefach roślinności{{r|Lane}}. |
||
Wszystkie tse-tse znoszą dużą wilgotność, ale tolerancja na ten czynnik nieco różni się u różnych grup. U ''G. palpalis'' wynosi 75–80%, a ''G. morsitans'' 60–75%. Zmiany wilgotności nie wpływają na płodność. ''G. palpalis'' w Nigerii wytrzymywały ogromne zmiany w klimacie, wahające się od lat bez miesięcy suszy do takich z 5 miesiącami suszy |
Wszystkie tse-tse znoszą dużą wilgotność, ale tolerancja na ten czynnik nieco różni się u różnych grup. U ''G. palpalis'' wynosi 75–80%, a ''G. morsitans'' 60–75%. Zmiany wilgotności nie wpływają na płodność. ''G. palpalis'' w Nigerii wytrzymywały ogromne zmiany w klimacie, wahające się od lat bez miesięcy suszy do takich z 5 miesiącami suszy{{r|Spinage}}. |
||
Nawyki żywieniowe ''Glossina'' zależą od dostępności pokarmu, ale niektóre gatunki mają tendencję do wybierania konkretnych żywicieli a niektóre nawet miejsca ugryzienia |
Nawyki żywieniowe ''Glossina'' zależą od dostępności pokarmu, ale niektóre gatunki mają tendencję do wybierania konkretnych żywicieli a niektóre nawet miejsca ugryzienia{{r|Lane}}. ''G. palpalis'' jest oportunistą i nie jest całkowicie zależna od dzikiego środowiska – odżywia się głównie krwią gadów i ludzi, gdy nie są dostępni, żywicielem stają się duże ssaki leśne. W zachodniej Afryce ważnym źródłem krwi dla ''G. palpalis'' jest [[świnia domowa]]. Mucha jest wektorem [[Świdrowce|świdrowców]] – wywołuje [[Trypanosomoza|trypanosmozę]] w populacjach [[ssaki|ssaków]], u człowieka [[Śpiączka afrykańska|śpiączkę afrykańską]], u zwierząt domowych [[Nagana|naganę]]{{r|Spinage}} (choć w mniejszym stopniu, jest słabym wektorem ''[[Trypanosoma congolense]]''){{r|EoI}}. Miejsce ugryzienia muchy na ciele człowieka zależy od gatunku. ''G. palpalis'' robi to zazwyczaj powyżej pasa, a ''G. tachinoides'' pod kolanem{{r|Lane}}. |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy-lista| |
|||
<ref name="EoI">{{Cytuj | inni= Vincent H. Resh, Ring T. Cardé (red.) | tytuł = Encyclopedia of Insects | wydawca = Elsevier/Academic Press | rok= 2009 |rozdział=| s = ? | isbn = 9780080920900 | doi = |język=en|dostęp=zamknięty|url=http://www.sciencedirect.com/science/book/9780123741448}}</ref> |
|||
<ref name="Lane">{{cytuj książkę|inni=Richard P. Lane, Roger W. Crosskey (red.)|tytuł=Medical Insects and Arachnids|wydawca=Springer|data=1993|strony=333-388|isbn=9789401115544|rozdział=Tsetse-flies (Glossinidae)|imię r=A.M.|nazwisko r=Jordan|doi=10.1007/978-94-011-1554-4_9|język=en}}</ref> |
|||
<ref name="Nelson1986">{{cytuj pismo|autor=Nelson, Dennis R.|autor2=Carlson, David A.|tytuł=Cuticular hydrocarbons of the tsetse flies Glossina morsitans morsitans, G. austeni and G. pallidipes|czasopismo=Insect Biochemistry|wolumin=16|wydanie=2|strony=403-416|rok=1986|doi=10.1016/0020-1790(86)90054-5|język=}}</ref> |
|||
<ref name="Spinage">{{Cytuj książkę | autor = Clive Spinage | tytuł = African Ecology. Benchmarks and Historical Perspectives | wydawca = Springer | data = 2012 | strony = ? | isbn = 9783642228711 | doi = 10.1007/978-3-642-22872-8}}</ref> |
|||
}} |
|||
{{Kontrola autorytatywna}} |
{{Kontrola autorytatywna}} |
Wersja z 09:09, 18 maj 2017
Glossina palpalis | |
![]() | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Podgromada | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Glossina palpalis |
Zasięg występowania | |
![]() |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f8/Glossina_palpalis_%28P%C3%AEttaluga%29.TIF/lossy-page1-220px-Glossina_palpalis_%28P%C3%AEttaluga%29.TIF.jpg)
Glossina palpalis – gatunek owadów z rodzaju Glossina (pot. muchy tse-tse) z rzędu muchówek, główny wektor śpiączki afrykańskiej w tropikalnej Afryce.
Charakterystyka
Klasyfikacja gatunków much tse-tse opiera się głównie na morfologii genitaliów, choć grupy rozróżnia się też dzięki różnicom w ekologii, składzie chemicznym kutikuli oraz feromonów poszczególnych gatunków[1]. U G. palpalis walwy samców są połączone cienką błoną, szeroko oddzielone od siebie. U samic występuje sześć płytek genitalnych. Biorąc wyłącznie ułożenie i komplet płytek genitalnych, można wywnioskować, że to najbardziej pierwotna grupa tse-tse.
Samce rozpoznają samice głównie dzięki feromonom obecnym w kutikuli. Są nimi rozgałęzione długołańcuchowe alkany o budowie charakterystycznej dla płci i gatunku. U samic G. palpalis są to łańcuchy o długości 35 atomów węgla, z trzema bocznymi grupami metylowymi rozdzielonymi odcinkami trójmetylenowymi CH
2CH
2CH
2[2][3]. W grupie palpalis (G. fuscipes fuscipes, G. palpalis palpalis, G. tachinoides) występuje 6 chromosomów: 2n = 6[2].
Występowanie
G. palpalis występuje w dorzeczach prowadzących do Oceanu Atlantyckiego i do Morza Śródziemnego (nie spotyka się jej w ciekach prowadzących do Oceanu Indyjskiego). Spotykane są tylko blisko wodnych cieków, wzdłuż których migruje w lasach galeriowych, nie występuje w pasie sawann, gdzie jest ograniczony dostęp do wody lub „wysp leśnych”[1].
Wyróżnia się dwa podgatunki:
- Glossina palpalis gambiensis – występuje na zachód od sawanny obejmującej Togo i Benin;
- Glossina palpalis palpalis – głównie na wschód od sawanny obejmującej Togo i Benin aż do zachodniego Kamerunu[2].
Ekologia
W dzień wypoczywa na drewnianych częściach roślin, w nocy natomiast na liściach, często w koronach drzew. Wraz ze wzrostem temperatury za dnia muchy wypoczywają bliżej gruntu. Tam, gdzie występują zarówno G. palpalis i G. morsitans, G. palpalis wypoczywają w niższych, a G. morsitans w wyższych strefach roślinności[2].
Wszystkie tse-tse znoszą dużą wilgotność, ale tolerancja na ten czynnik nieco różni się u różnych grup. U G. palpalis wynosi 75–80%, a G. morsitans 60–75%. Zmiany wilgotności nie wpływają na płodność. G. palpalis w Nigerii wytrzymywały ogromne zmiany w klimacie, wahające się od lat bez miesięcy suszy do takich z 5 miesiącami suszy[4].
Nawyki żywieniowe Glossina zależą od dostępności pokarmu, ale niektóre gatunki mają tendencję do wybierania konkretnych żywicieli a niektóre nawet miejsca ugryzienia[2]. G. palpalis jest oportunistą i nie jest całkowicie zależna od dzikiego środowiska – odżywia się głównie krwią gadów i ludzi, gdy nie są dostępni, żywicielem stają się duże ssaki leśne. W zachodniej Afryce ważnym źródłem krwi dla G. palpalis jest świnia domowa. Mucha jest wektorem świdrowców – wywołuje trypanosmozę w populacjach ssaków, u człowieka śpiączkę afrykańską, u zwierząt domowych naganę[4] (choć w mniejszym stopniu, jest słabym wektorem Trypanosoma congolense)[1]. Miejsce ugryzienia muchy na ciele człowieka zależy od gatunku. G. palpalis robi to zazwyczaj powyżej pasa, a G. tachinoides pod kolanem[2].
Przypisy
- ↑ a b c Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieEoI
BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ a b c d e f Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieLane
BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieNelson1986
BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ a b Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieSpinage
BŁĄD PRZYPISÓW