Thermus scotoductus: Różnice pomiędzy wersjami
nowy |
(Brak różnic)
|
Wersja z 10:24, 18 lut 2019
Błędne wartości parametrów:
Na ich podstawie nie jestem w stanie ustalić prawidłowo kolorystyki szablonu. | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Thermus scotoductus |
| Nazwa systematyczna | |
| {{{nazwa łacińska}}} Kristjansson et al. 1994 Kristjansson, J. K., S. Hjorleifsdottir, V. T. Marteinsson, G. A. Alfredsson. 1994. Thermus scotoductus, sp. nov., a pigment-producting thermophilic bacterium from hot tap water in Iceland and including Thermus sp. X-1. Syst. Appl. Microbiol. 17:44-50. | |
Thermus scotoductus – gatunek termofilnych bakterii.
Osobniki później zaliczone do tego gatunku odkryto w 1970 w strumieniu płynącym przez kampus Uniwersytetu Indiany w Bloomington. Woda w tym strumieniu była podgrzana przez ścieki z uniwersytetu do ok. 26 °C. Stwierdzone osobniki uznano za pokrewne Thermus aquaticus, z niewielkimi różnicami w biologii molekularnej i ekologii, wyróżniające się brakiem żółtych barwników. Odkrywcy wówczas jednak nie zdecydowali się na jednoznaczne określenie gatunku i takson ten wszedł do literatury naukowej jako szczep Szczep Thermus X-1[2]. Niedługo później szczep X-1 okazał się jednym z pierwszych taksonów termofilnych bakterii stwierdzonych w grzejnikach[3]. Jako nowy gatunek po raz pierwszy opisano osobniki uzyskane z prób pobranych z gorącej wody wodociągowej w południowej Islandii w publikacji z 1994. Stwierdzono wówczas, że do gatunku tego trzeba włączyć właśnie szczep Thermus X-1[4]. Wyznaczenie nowego gatunku potwierdzono przez Międzynarodowy Komitet ds. Systematyki Prokaryota w tym samym roku[5].
Morfologia
Kształt pałeczkowaty o długości 1,5 μm i średnicy 0,5 μm. Komórki pojedyncze lub w parach. Bakterie Gram-ujemne, z zewnętrzną błoną komórkową i bardzo gęstą warstwą peptydoglikanową. Wytwarzają ciemnobrązowy barwnik. Nieruchliwe, nie tworzą przetrwalników[4].
Biologia i ekologia
Gatunek termofilny. Rośnie w zakresie temperatury 42–73 °C, osiągając optimum w 65 °C[4], ewentualnie nieco niższej[6]. Dla pierwszych opisanych osobników szczepu X-1 podawano zakres 40–80 °C i optimum w 69-71 °C[2]. Preferuje wody o odczynie bliskim obojętnego – od pH 6,5[6] do 7,5[4]. Wśród przedstawicieli rodzaju oznacza to umiarkowaną ciepłolubność[6].
Gatunek cudzożywny. Opisywany jako tlenowy[4], ale jest względnym beztlenowcem, który w razie braku tlenu jako akceptor elektronów w oddychaniu może wykorzystywać utleniacze takie jak azotany, żelazo na trzecim stopniu utlenienia, mangan na czwartym stopniu utlenienia lub siarkę[6].
Szeroko rozpowszechniony – notowany w systemach geotermalnych na Islandii, w Portugalii, Armenii i Stanach Zjednoczonych, także przy wulkanie Kīlauea. W Południowej Afryce znaleziono go w kopalni złota. Wśród przedstawicieli rodzaju Thermus z islandzkich gorących źródeł gatunek ten cechuje największa różnorodność genetyczna i rozprzestrzenienie. Jeden z islandzkich szczepów (lub blisko z nim spokrewniony) jest najczęściej spotykanym termofilem w wodzie do ogrzewania domów w całych Stanach Zjednoczonych[4].
U gatunku tego zaobserwowano włączanie do genomu obcego DNA[6].
W momencie opisywania naukowego, osobniki tego gatunku były wrażliwe na penicylinę, erytromycynę, tetracyklinę, chloramfenikol i streptomycynę, a oporne na polimyksynę B i ryfampicynę[4].
Przypisy
- ↑ Thermus scotoductus Kristjansson et al., 1994 [online], Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Robert F. Ramaley, Jane Hixson, Isolation of a Nonpigmented, Thermophilic Bacterium Similar to Thermus aquaticus, „Journal of Bacteriology”, 103 (2), 1970, s. 527-528, PMID: 5432016 (ang.).
- ↑ Thomas D. Brock, Kathryn L. Boylen, Presence of Thermophilic Bacteria in Laundry and Domestic Hot-Water Heaters, „Applied Microbiology”, 25 (1), 1973, s. 72-76, PMID: 4568892 (ang.).
- ↑ a b c d e f g Jakob K. Kristjánsson i inni, Thermus scotoductus, sp. nov., a Pigment-Producing Thermophilic Bacterium from Hot Tap Water in Iceland and Including Thermus sp. X-1 , „Systematic and Applied Microbiology”, 17 (1), 1944, s. 44-50, DOI: 10.1016/S0723-2020(11)80030-5 (ang.).
- ↑ Validation of the Publication of New Names and New Combinations Previously Effectively Published Outside the IJSB: List No. 50, „International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology”, 44 (3), 1994, s. 595-595, DOI: 10.1099/00207713-44-3-595 (ang.).
- ↑ a b c d e Regina L. Wilpiszeski, Zhidan Zhang, Christopher H. House, Biogeography of thermophiles and predominance of Thermus scotoductus in domestic water heaters , „Extremophiles”, 23 (1), 2019, s. 119–132, DOI: 10.1007/s00792-018-1066-z (ang.).